Һәр дәфә аранызда фикир ајрылығы јаранан кими әр-арвад башлајырсыныз бир-биринизи тәнгид атәшинә тутмаға. Јаралајыҹы сөзләрлә данышмаг артыг аиләниздә «нормал» үнсијјәт тәрзинә чеврилиб.

Аиләниздә вәзијјәт белә олса да, һәр шеји дүзәлтмәк өз әлиниздәдир. Амма ҝәрәк, илк нөвбәдә, проблемин көкүнү тапмалысыныз вә фикирләшмәлисиниз ки, онун һәллинин сизә һансы хејри дәјәҹәк.

Инсанын чыхдығы аилә. Евләнән инсанларын бир чоху тәһгирамиз данышығын ади һал олдуғу аиләләрдә бөјүјүб. Валидејнләринин төкдүкләрини јыған белә инсанларын аиләләриндә дә ејни вәзијјәт мүшаһидә олунур.

Бахдығы вә ешитдији шејләрин тәсири. Филм вә телешоуларда кобуд данышыг ҝүлмәли бир шеј кими тәгдим олунур вә тамашачыда елә тәәссүрат јараныр ки, башгасыны тәһгир етмәк зәрәрсиз, һәтта әјләнҹәлидир.

Мәдәнијјәти. Бәзи халгларда инсана «әсил кишинин» һөкмлү, гадынын исә аҹиз ҝөрүнмәмәси үчүн һиккәли олмалы олдуғу ашыланыр. Фикир ајрылығы јарананда әр-арвад мәсәләни динҹ шәкилдә һәлл етмәк әвәзинә, башлајырлар јағы дүшмән кими бир-бирләрини топ-түфәнҝә тутмаға.

Сәбәб нә олурса-олсун, јаралајыҹы данышыг бошанмаја ҝәтириб чыхара, һабелә инсанын сағламлығына зијан вура биләр. Һәтта бәзиләри дејирләр ки, сөзүн вурдуғу зәрбә, јумруг зәрбәсиндән ағырдыр. Мәсәлән, әри тәрәфиндән дөјүлүб-сөјүлән бир гадын дәрдини белә дилә ҝәтирир: «Мәним үчүн онун тәһгирамиз сөзләринә дөзмәк јумругларына дөзмәкдән чәтиндир. Дөјүлмәјә разыјам, бирҹә мәни сөјмәсин».

Тәһгирамиз данышыг уҹбатындан мүнасибәтләриниз тар-мар олубса, вәзијјәти неҹә дүзәлтмәк олар?

Анлајыш ҝөстәрин. Өзүнүзү һәјат јолдашынызын јеринә гојун вә сөзләринизин она неҹә тәсир етдијини анламаға чалышын. Мүмкүнсә, јолдашынызын зәннинҹә сөзләринизлә онун гәлбини гырдығыныз конкрет бир һадисәни јадыныза салын. Дедикләринизи данмајын; әсас мәсәлә сөзләринизин һәјат јолдашыныза неҹә тәсир етмәсидир. Һәјат јолдашынызы аҹыламагданса, фикирләшин ҝөрүн дилинизи неҹә ширин едә биләрсиниз. Мүгәддәс Јазыларда дејилир: «Һәлим ҹаваб һирси јатырар, сәрт сөз гәзәби аловландырар» (Сүлејманын мәсәлләри 15:1).

Нүмунәви аиләләрә бахын. Сизин данышыг тәрзинизә пис нүмунә тәсир едирсә, онда чалышын, сизә јахшы тәсир едәҹәк нүмунәләр тапасыныз. Тәглид едилмәјә лајиг олан әр-арвадларын бир-бири илә неҹә данышдыгларына фикир верин. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Филипилиләрә 3:17.)

Илк мәһәббәтинизи гајтарын. Адәтән, инсанын аҹыдил олмасы үрәјиндәки проблемдән гајнагланыр. Буна ҝөрә дә чалышын ки, үрәјиниздә һәјат јолдашыныза гаршы хош һиссләр, ҝөзәл фикирләр ојадасыныз. Вахтилә бирҝә кечирдијиниз хош анлары хатырлајын. Көһнә шәкилләринизә бахын. Сизи нә ҝүлдүрүрдү? Бир-биринизи һансы хасијјәтинизә ҝөрә бәјәнмишдиниз? (Мүгәддәс Китаб принсипи: Лука 6:45.)

Сөзүнүзә «сән» јох, «мән» дејә башлајын. Һәјат јолдашынызы тәнгид етмәкдәнсә, онун сөзләринин сизә неҹә тәсир етдијини дејин. Мәсәлән: «Сән һәмишә өзбашына гәрар верирсән!» — демәкдәнсә, «Мәнсиз гәрар верәндә өзүмү лазымсыз һисс едирәм», — демәк мәсләһәтдир. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Колослулара 4:6.)

Башламамыш гуртарын. Ҝөрәндә ки, һиссләринизи ҹиловлаја билмирсиниз вә сөһбәт өз мәҹрасындан чыхыр, јахшысы будур, сөһбәти башга вахта сахлајасыныз. Әслиндә, гызғын мүбаһисәдән гачыб, мәсәләни сакит башла һәлл едәҹәјиниз вахта салмагда пис бир шеј јохдур. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Сүлејманын мәсәлләри 17:14.)