Хејр. Нә Мүгәддәс Китаб, нә дә тарих белә бир шејин олдуғуну тәсдигләмир.

Мүгәддәс Китабын бәзи тәрҹүмәләриндә бу ајә елә тәәссүрат ојадыр ки, санки һәвари Булусун јашадығы дөврдә өлүләр уғрунда едилән вәфтиз вар иди. Мәсәлән, бир тәрҹүмәдә дејилир: «Әҝәр өлүләр һеч вахт дирилмәсә, инсанлар өлүләр уғрунда нијә вәфтиз олунур?» («Мүгәддәс Китаб Ширкәти», 2009).

Ҝәлин ики Мүгәддәс Китаб алиминин бунунла бағлы фикирләринә бахаг. Др. Грегори Локвуд дејир ки, «өлмүш инсанын әвәзинә вәфтиз олунмаг фикри нә Мүгәддәс Китабла, нә дә тарихлә узлашыр». Профессор Гордон Фи дә бу фикирлә разыдыр. О јазыр: «Нә тарихдә, нә Мүгәддәс Китабда белә бир вәфтизин олдуғуна даир бир дәнә дә олсун нүмунә јохдур. Инҹилдә бу һагда һеч нә јазылмајыб. Үстәлик, нә илк мәсиһиләрин белә бир шеј етдијинә даир, нә дә онлардан гыса мүддәт сонра јаранан килсәләрдә белә бир шејин иҹрасына даир һеч бир сүбут јохдур».

Мүгәддәс Китабда дејилир ки, Исанын давамчылары бүтүн халгларын ичиндә шаҝирд һазырламалы, онлары вәфтиз етмәли, Исанын әмр етдији һәр шејә риајәт етмәји онлара өјрәтмәли иди (Мәт. 28:19, 20). Инсан вәфтиз олунмаг үчүн Јеһова вә Онун Оғлу һаггында өјрәнмәли, онлара иман едиб, итаәт етмәли иди. Артыг өлмүш вә гәбирдә олан бири бүтүн бунлары едә билмәзди, нә дә һәјатда олан мәсиһи онун јеринә буну едә билмәзди (Ваиз 9:5, 10; Јәһ. 4:1; 1 Кор. 1:14—16).

Бәс онда Булус нәји нәзәрдә тутурду?

Бәзи мәсиһиләр өлүләрин дирилмәсини инкар едирди (1 Кор. 15:12). Булус бу фикри тәкзиб едирди. Булус дејирди ки, о, һәр ҝүн өлүмлә үз-үзә дурурду. Амма бу ҹүр тәһлүкәләрлә үзләшмәсинә бахмајараг, о әмин иди ки, өләндән сонра, Иса кими, руһани варлыг кими дириләҹәк (1 Кор. 15:30—32, 42—44).

Коринфлиләр баша дүшмәли иди ки, мәсһ олунмуш мәсиһи олан кәс һәр ҝүн сынагларла үзләшәҹәк вә ҝөјләр һәјатына дирилмәк үчүн өләҹәк. Онлар «Мәсиһ Иса илә вәһдәтдә олмаг үчүн вәфтиз» олунанда «онун өлүмүнә шәрик олмаг үчүн дә вәфтиз» едилмишдиләр (Ром. 6:3). Бу о демәк иди ки, онлар Иса Мәсиһ кими өлүмә апаран вә ҝөјләр һәјатына дирилмә илә нәтиҹәләнән јола гәдәм гојмушдулар.

Иса суда вәфтиз олунандан бир нечә ил сонра ики һәварисинә белә демишди: «Вәфтиз олунаҹағым вәфтизлә... вәфтиз олунаҹагсыныз» (Марк 10:38, 39). Иса бу сөзләрдән сонра вәфтиз олунмамышды. Бунунла о, садиглијини горумасынын өлүмлә нәтиҹәләнәҹәјини нәзәрдә тутурду. Булус јазырды ки, мәсһ олунмушлар Мәсиһ кими ҹалала јетишмәк үчүн онун кими әзаб чәкәҹәкләр (Ром. 8:16, 17; 2 Кор. 4:17). Демәли, онлар да ҝөјләр һәјатына дирилмәк үчүн өлмәли идиләр.

Одур ки, Булусун сөзләрини дәгигликлә белә тәрҹүмә етмәк олар: «Белә исә, өлмәк үчүн вәфтиз олунанлар нә етсин? Өлүләр дирилмәјәҹәксә, онда онлар нәјә ҝөрә бу мәгсәдлә вәфтиз олунурлар?»