BEŞ əsr bundan əvvəl ilk dəfə bu əraziyə ispanlar ayaq basmışdı. Onlar orada çoxlu qızıl tapacaqlarını zənn etdikləri üçün oranı Kosta-Rika (zəngin sahil) adlandırmışdılar. Amma ümidləri puça çıxdı. Lakin bu gün bu ərazi qiymətli metal yataqları kimi yox, zəngin bioaləm məkanı kimi tanınır.

Kosta-Rikalılar tikos kimi tanınırlar. Onlar kiçiltmə dərəcəsini göstərmək üçün sözə «-iko» şəkilçisini əlavə etməyi xoşlayırlar. Götürək, un momento (bir dəqiqə gözlə) sözünü. Onlar çox vaxt un momento yox, un momentiko (bircə dəqiqə gözlə) deyirlər. Onlar gündəlik danışıqda salamlaşıb sağollaşanda, minnətdarlıqlarını və razılıqlarını bildirəndə tez-tez püra beda! (pak həyat!) sözünü işlədirlər.

Kostarikalıların sevimli yeməkləri qallo pintodur (hərfən «çilli xoruz» deməkdir). Onlar əvvəlcə düyü ilə lobyanı ayrıca bişirir, sonra isə onları qarışdırıb içinə ədviyyatlar əlavə edirlər. Bu yeməyi səhər, günorta,  axşam yemək olar. Milli içkiləri koreado qəhvəsidir. Hazırlanma üsulu: ağacdan hazırlanmış qurğuya tənzif asılır. Bu tənzifin içinə qəhvə və qaynar su tökülür. Və su yavaş-yavaş süzülərək fincana axır.

Kosta-Rikada Yehovanın Şahidlərinin on dildə keçirdikləri təxminən 450 yığıncağı var. Bu dillərə həmçinin Kosta-Rika jest dili və kostarikalılıarın iki doğma dili — bribri və kabekar dilləri də daxildir.