1. Τι έκανε τον Παύλο να χαρεί για τους Χριστιανούς στην Κόρινθο;

ΗΤΑΝ το έτος 55 Κ.Χ. Ο απόστολος Παύλος βρισκόταν στην παράκτια πόλη Τρωάδα, αλλά είχε συνέχεια στο μυαλό του την Κόρινθο. Νωρίτερα το ίδιο έτος, είχε λυπηθεί πολύ όταν έμαθε ότι οι αδελφοί εκεί φιλονικούσαν μεταξύ τους. Από πατρικό ενδιαφέρον, λοιπόν, τους είχε στείλει μια επιστολή για να τους διορθώσει. (1 Κορ. 1:11· 4:15) Τους έστειλε επίσης το συνεργάτη του τον Τίτο και διευθέτησε να επιστρέψει εκείνος στην Τρωάδα για να τον ενημερώσει. Τώρα, καθώς περίμενε τον Τίτο στην Τρωάδα, ανυπομονούσε να ακούσει πώς τα πήγαιναν οι Κορίνθιοι. Πόσο απογοητεύτηκε, όμως, όταν ο Τίτος δεν ήρθε! Τι θα έκανε ο Παύλος; Απέπλευσε για τη Μακεδονία και, προς μεγάλη του χαρά, τον συνάντησε εκεί. Ο Τίτος είπε ότι οι αδελφοί στην Κόρινθο είχαν ανταποκριθεί καλά στην επιστολή του Παύλου και ότι λαχταρούσαν να τον δουν. Όταν ο Παύλος άκουσε αυτά τα καλά νέα, “χάρηκε ακόμη περισσότερο”.​—2 Κορ. 2:12, 13· 7:5‐9.

2. (α) Τι έγραψε ο Παύλος στους Κορινθίους σχετικά με την πίστη και τη χαρά; (β) Ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε;

² Λίγο αργότερα, ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους μια ακόμη επιστολή. Τους είπε: «Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη σας στέκεστε». (2 Κορ. 1:24) Τι εννοούσε με αυτά τα λόγια; Και πώς πρέπει να επηρεάζουν τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους σήμερα;

3. (α) Τι εννοούσε ο Παύλος όταν έγραφε: «Με την πίστη σας στέκεστε»; (β) Πώς ακολουθούν οι πρεσβύτεροι σήμερα το παράδειγμα του Παύλου;

³ Ο Παύλος ανέφερε δύο ζωτικές πτυχές της λατρείας μας​—την πίστη και τη χαρά. Θυμηθείτε τι έγραψε σχετικά με την πίστη: «Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, . . . γιατί με την πίστη σας στέκεστε». Με αυτά τα λόγια, αναγνώριζε ότι οι αδελφοί στην Κόρινθο έμεναν σταθεροί, όχι χάρη στον ίδιο ή σε οποιονδήποτε άνθρωπο, αλλά χάρη στη δική τους πίστη στον Θεό. Επομένως, δεν  έβλεπε κανέναν λόγο να ελέγχει την πίστη των αδελφών του, ούτε και επιθυμούσε κάτι τέτοιο. Είχε εμπιστοσύνη ότι εκείνοι οι Χριστιανοί ήταν πιστοί και ήθελαν να κάνουν το σωστό. (2 Κορ. 2:3) Σήμερα, οι πρεσβύτεροι ακολουθούν το παράδειγμα του Παύλου εκφράζοντας εμπιστοσύνη στην πίστη των αδελφών τους και στα κίνητρα με τα οποία υπηρετούν τον Θεό. (2 Θεσ. 3:4) Αντί να φτιάχνουν άκαμπτους κανόνες για την εκκλησία, βασίζονται στις Γραφικές αρχές και στην κατεύθυνση που δίνει η οργάνωση του Ιεχωβά. Στο κάτω κάτω, οι σημερινοί πρεσβύτεροι δεν εξουσιάζουν την πίστη των αδελφών τους.​—1 Πέτρ. 5:2, 3.

4. (α) Τι εννοούσε ο Παύλος όταν έγραφε: «Είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας»; (β) Πώς μιμούνται οι πρεσβύτεροι σήμερα τη στάση του Παύλου;

⁴ Ο Παύλος δήλωσε επίσης: «Είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας». Με αυτά τα λόγια εννοούσε τον εαυτό του και τους συντρόφους του στο έργο. Πώς το συμπεραίνουμε αυτό; Στην ίδια επιστολή, θύμισε στους Κορινθίους δύο από αυτούς τους συντρόφους του γράφοντας: «[Ο] Ιησούς . . . κηρύχτηκε ανάμεσά σας από εμάς, δηλαδή από εμένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο». (2 Κορ. 1:19) Επιπλέον, όταν χρησιμοποιούσε τον όρο «συνεργάτες» στις επιστολές του, εννοούσε πάντα τους συντρόφους του στο έργο, όπως ήταν ο Ακύλας και η Πρίσκα, ο Απολλώς, ο Τιμόθεος, ο Τίτος και άλλοι. (Ρωμ. 16:3, 21· 1 Κορ. 3:6‐9· 2 Κορ. 8:23) Λέγοντας λοιπόν: «Είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας», ο Παύλος διαβεβαίωνε τους Κορινθίους ότι ο ίδιος και οι σύντροφοί του ήθελαν να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν για να προάγουν τη χαρά όλων των μελών της εκκλησίας. Σήμερα, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι έχουν την ίδια επιθυμία. Θέλουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να βοηθούν τους αδελφούς τους να “υπηρετούν τον Ιεχωβά με χαρά”.​—Ψαλμ. 100:2· Φιλιπ. 1:25.

5. Τις απαντήσεις σε ποιο ερώτημα θα εξετάσουμε τώρα, και τι πρέπει να αναλογιστούμε;

⁵ Πρόσφατα, μια ομάδα από ζηλωτές αδελφούς και αδελφές σε διάφορα μέρη του κόσμου κλήθηκαν να απαντήσουν στο ερώτημα: «Ποια λόγια και ποιες ενέργειες κάποιου πρεσβυτέρου συνέβαλαν στη χαρά σας;» Καθώς θα εξετάζουμε τώρα τις παρατηρήσεις αυτών των ομοπίστων μας, σκεφτείτε πώς θα είχατε απαντήσει εσείς στο συγκεκριμένο ερώτημα. Επίσης, ας αναλογιστούμε όλοι πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε στο πνεύμα χαράς της τοπικής μας εκκλησίας. *

6, 7. (α) Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούν οι πρεσβύτεροι να μιμούνται τον Ιησού, τον Παύλο και άλλους υπηρέτες του Θεού; (β) Γιατί συμβάλλει στη χαρά των αδελφών μας το να θυμόμαστε το όνομά τους;

⁶ Πολλοί αδελφοί και αδελφές μας λένε ότι η χαρά τους αυξάνεται όταν οι πρεσβύτεροι τους δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον. Ένας βασικός τρόπος με τον οποίο το κάνουν αυτό οι πρεσβύτεροι είναι το να μιμούνται το παράδειγμα του Δαβίδ, του Ελιού και του ίδιου του Ιησού. (Διαβάστε 2 Σαμουήλ 9:6· Ιώβ 33:1· Λουκάς 19:5) Ο καθένας από αυτούς τους υπηρέτες του Ιεχωβά έδειξε ειλικρινές ενδιαφέρον για κάποιο άλλο άτομο χρησιμοποιώντας το όνομά του. Και ο Παύλος επίσης κατανοούσε πόσο σημαντικό ήταν να θυμάται και να χρησιμοποιεί τα ονόματα των ομοπίστων του. Ολοκλήρωσε μία από τις επιστολές του χαιρετώντας ονομαστικά 25 και πλέον αδελφούς και αδελφές, μεταξύ αυτών και την Περσίδα, μια Χριστιανή αδελφή για την οποία είπε: «Χαιρετήστε την Περσίδα την αγαπητή μας».​—Ρωμ. 16:3‐15.

⁷ Μερικοί πρεσβύτεροι δυσκολεύονται να θυμούνται ονόματα. Εντούτοις, όταν καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να το κάνουν αυτό, είναι σαν να λένε στους ομοπίστους  τους: “Είσαι πολύτιμος για εμένα”. (Έξοδ. 33:17) Οι πρεσβύτεροι θα συμβάλλουν ιδιαίτερα στη χαρά των αδελφών τους αν θυμούνται το όνομά τους όταν τους καλούν να απαντήσουν στη Μελέτη Σκοπιάς ή σε άλλες συναθροίσεις.​—Παράβαλε Ιωάννης 10:3.

8. Ποιος ήταν ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο ακολουθούσε ο Παύλος το παράδειγμα του Ιεχωβά και του Ιησού;

⁸ Ο Παύλος έδειχνε επίσης το ενδιαφέρον του για τους άλλους δίνοντας ειλικρινή έπαινο​—ένας άλλος βασικός τρόπος για να αυξάνουμε τη χαρά των ομοπίστων μας. Λόγου χάρη, στην ίδια επιστολή στην οποία μίλησε για την επιθυμία του να προάγει τη χαρά των αδελφών του, ο Παύλος έγραψε: «Έχω μεγάλη καύχηση αναφορικά με εσάς». (2 Κορ. 7:4) Αυτά τα επαινετικά λόγια πρέπει να συγκίνησαν τους αδελφούς στην Κόρινθο. Ο Παύλος εκφράστηκε παρόμοια και στις επιστολές του προς άλλες εκκλησίες. (Ρωμ. 1:8· Φιλιπ. 1:3‐5· 1 Θεσ. 1:8) Μάλιστα, αφού ανέφερε την Περσίδα στην επιστολή του προς την εκκλησία της Ρώμης, πρόσθεσε: «Έχει καταβάλει πολλούς κόπους σε σχέση με τον Κύριο». (Ρωμ. 16:12) Πόσο πρέπει να εμψύχωσε αυτός ο έπαινος εκείνη την πιστή αδελφή! Όσον αφορά τον έπαινο, ο Παύλος ακολουθούσε το παράδειγμα τόσο του Ιεχωβά όσο και του Ιησού.​—Διαβάστε Μάρκος 1:9‐11· Ιωάννης 1:47· Αποκ. 2:2, 13, 19.

9. Γιατί συμβάλλει στο πνεύμα χαράς της εκκλησίας η ανταλλαγή επαίνου;

⁹ Και σήμερα οι πρεσβύτεροι καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι να εκφράζουν με λόγια την εκτίμησή τους για τους αδελφούς τους. (Παρ. 3:27· 15:23) Όποτε το κάνει αυτό ένας πρεσβύτερος, είναι σαν να λέει στους αδελφούς του: “Παρατήρησα αυτό που έκανες. Νοιάζομαι για εσένα”. Και οι αδελφοί ασφαλώς χρειάζονται τις διαβεβαιώσεις των πρεσβυτέρων. Μια αδελφή γύρω στα 55 έκανε το εξής σχόλιο που αντικατοπτρίζει τα αισθήματα πολλών: «Στη δουλειά μου σπάνια ακούω μια καλή κουβέντα. Επικρατεί ψυχρό και ανταγωνιστικό πνεύμα. Έτσι λοιπόν, όταν ένας πρεσβύτερος με επαινεί για κάτι που έκανα στην εκκλησία, αυτό μου δίνει δύναμη και κουράγιο! Με κάνει να νιώθω ότι ο ουράνιος Πατέρας μου με αγαπάει». Παρόμοια ένιωσε και ένας αδελφός που μεγαλώνει μόνος του δύο παιδιά. Πρόσφατα, κάποιος πρεσβύτερος τον επαίνεσε εγκάρδια. Πώς τον επηρέασε αυτό; Ο ίδιος λέει: «Τα λόγια του πρεσβυτέρου με εμψύχωσαν!» Πράγματι, όταν ένας πρεσβύτερος επαινεί ειλικρινά τους ομοπίστους του, αναπτερώνει το ηθικό τους και αυξάνει τη χαρά τους. Αυτό στη συνέχεια θα τους δώσει επιπρόσθετη δύναμη για να εξακολουθήσουν να περπατούν στο δρόμο της ζωής “και να μην εξαντληθούν”.​—Ησ. 40:31.

10, 11. (α) Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να ακολουθούν το παράδειγμα του Νεεμία; (β) Τι θα βοηθήσει έναν πρεσβύτερο να μεταδώσει κάποιο πνευματικό δώρο όταν κάνει ποιμαντικές επισκέψεις;

¹⁰ Ποιος είναι ένας ιδιαίτερα ζωτικός τρόπος με τον οποίο οι πρεσβύτεροι δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον για τους αδελφούς τους και συμβάλλουν στη χαρά της εκκλησίας; Το να παίρνουν την πρωτοβουλία να πλησιάζουν όσους χρειάζονται ενθάρρυνση. (Διαβάστε Πράξεις 20:28) Ενεργώντας έτσι, μιμούνται τους πνευματικούς ποιμένες της αρχαιότητας. Προσέξτε, για παράδειγμα, τι έκανε ο πιστός επίσκοπος Νεεμίας όταν είδε πως μερικοί Ιουδαίοι αδελφοί του είχαν εξασθενήσει πνευματικά. Η αφήγηση λέει ότι σηκώθηκε αμέσως και τους ενθάρρυνε. (Νεεμ. 4:14) Σήμερα, οι πρεσβύτεροι επιδιώκουν να κάνουν το ίδιο. “Σηκώνονται”​—δηλαδή παίρνουν την πρωτοβουλία—​για να βοηθήσουν τους ομοπίστους τους να μένουν σταθεροί στην πίστη. Για να δώσουν τέτοια προσωπική ενθάρρυνση, επισκέπτονται τους αδελφούς και τις αδελφές τους στα σπίτια τους, αν το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Σε αυτές τις ποιμαντικές επισκέψεις, θέλουν να τους μεταδώσουν «κάποιο πνευματικό δώρο».  (Ρωμ. 1:11) Τι θα τους βοηθήσει να το κάνουν αυτό;

¹¹ Πριν από την ποιμαντική επίσκεψη, ο πρεσβύτερος πρέπει να σκεφτεί ορισμένα πράγματα για το άτομο που θα επισκεφτεί. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει; Ποιες σκέψεις θα μπορούσαν να το εποικοδομήσουν; Ποιο εδάφιο ή περιστατικό από τη ζωή κάποιου Γραφικού προσώπου θα μπορούσε να εφαρμοστεί στις δικές του περιστάσεις; Τέτοια προετοιμασία θα βοηθήσει τον πρεσβύτερο να έχει με τον αδελφό ή την αδελφή μια ουσιαστική συζήτηση, όχι μια συζήτηση γύρω από τετριμμένα ζητήματα. Στις ποιμαντικές επισκέψεις, ο πρεσβύτερος αφήνει τους αδελφούς και τις αδελφές του να εκφράζονται και τους ακούει προσεκτικά. (Ιακ. 1:19) Κάποια αδελφή είπε: «Είναι πολύ παρηγορητικό να σε ακούει ένας πρεσβύτερος με όλη του την καρδιά».​—Λουκ. 8:18.

12. Ποιοι χρειάζονται ενθάρρυνση μέσα στην εκκλησία, και γιατί;

¹² Ποιοι ωφελούνται από τις ποιμαντικές επισκέψεις; Ο Παύλος νουθέτησε τους Χριστιανούς συμπρεσβυτέρους του να “προσέχουν . . . όλο το ποίμνιο”. Ναι, όλα τα μέλη της εκκλησίας χρειάζονται ενθάρρυνση, περιλαμβανομένων των ευαγγελιζομένων και των σκαπανέων που επιτελούν πιστά τη διακονία τους επί χρόνια. Γιατί χρειάζονται την υποστήριξη των πνευματικών ποιμένων; Επειδή μερικές φορές ακόμη και άτομα με ισχυρή πίστη νιώθουν να καταβάλλονται από τις πιέσεις που ασκεί αυτός ο πονηρός κόσμος. Για να αντιληφθούμε το λόγο για τον οποίο ακόμη και τέτοια άτομα ίσως χρειάζονται κατά καιρούς βοήθεια από κάποιον φίλο, ας εξετάσουμε ένα περιστατικό από τη ζωή του Βασιλιά Δαβίδ.

13. (α) Ποια κατάσταση του Δαβίδ εκμεταλλεύτηκε ο Ισβί‐βενώβ; (β) Πώς μπόρεσε ο Αβισαί να σώσει τον Δαβίδ;

¹³ Λίγο καιρό αφότου ο νεαρός Δαβίδ χρίστηκε βασιλιάς, βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Γολιάθ, που ανήκε σε μια φυλή γιγάντων, τους Ρεφαΐμ. Ο θαρραλέος Δαβίδ σκότωσε το γίγαντα. (1 Σαμ. 17:4, 48‐51· 1 Χρον. 20:5, 8) Χρόνια αργότερα, σε μια μάχη με τους Φιλισταίους, ο Δαβίδ βρέθηκε ξανά αντιμέτωπος  με έναν γίγαντα. Το όνομά του ήταν Ισβί‐βενώβ, και ανήκε και αυτός στους Ρεφαΐμ. (2 Σαμ. 21:16· υποσ. στη ΜΝΚ) Αυτή τη φορά, όμως, ο γίγαντας κόντεψε να σκοτώσει τον Δαβίδ. Γιατί; Όχι επειδή ο Δαβίδ είχε χάσει το θάρρος του, αλλά επειδή είχε χάσει τη δύναμή του. Η αφήγηση λέει: «Κουράστηκε ο Δαβίδ». Μόλις ο Ισβί‐βενώβ πρόσεξε την αδυναμία του, «σκέφτηκε να [τον] πατάξει». Αλλά τότε, εκεί που ο γίγαντας ετοιμαζόταν να τον καρφώσει, «αμέσως ο Αβισαί, ο γιος της Σερουίας, πρόστρεξε σε βοήθειά του και χτύπησε τον Φιλισταίο και τον θανάτωσε». (2 Σαμ. 21:15‐17) Ο Δαβίδ γλίτωσε την τελευταία στιγμή! Πόσο ευγνώμων πρέπει να ήταν που ο Αβισαί τον παρατηρούσε άγρυπνα και έσπευσε να τον βοηθήσει όταν η ζωή του κινδύνευε! Ποια μαθήματα αντλούμε από αυτή την αφήγηση;

14. (α) Πώς μπορούμε να υπερνικήσουμε γιγάντιες προκλήσεις; (β) Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να βοηθήσουν άλλους να ανακτήσουν τη δύναμη και τη χαρά τους; Δώστε παράδειγμα.

¹⁴ Παγκόσμια, όλοι εμείς που ανήκουμε στο λαό του Ιεχωβά επιτελούμε τη διακονία μας παρά τα εμπόδια που βάζουν μπροστά μας ο Σατανάς και τα υποχείριά του. Ορισμένοι από εμάς έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με γιγάντιες προκλήσεις, οι οποίες φάνταζαν σαν τον «Γολιάθ», αλλά με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, πολεμήσαμε και νικήσαμε. Μερικές φορές, όμως, η αδιάκοπη μάχη ενάντια στις πιέσεις αυτού του κόσμου μάς κουράζει και μας αποθαρρύνει. Όταν βρισκόμαστε σε τέτοια αδύναμη κατάσταση, είμαστε ευάλωτοι και κινδυνεύουμε να “παταχθούμε” από πιέσεις τις οποίες υπό άλλες συνθήκες θα αντιμετωπίζαμε επιτυχώς. Σε τέτοιες στιγμές, η έγκαιρη υποστήριξη από κάποιον πρεσβύτερο μπορεί να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε τη χαρά και τη δύναμή μας, όπως έχουν διαπιστώσει πολλοί. Μια σκαπάνισσα γύρω στα 65 ανέφερε: «Πριν από κάποιο διάστημα, δεν ένιωθα καλά και η υπηρεσία αγρού με κούραζε πολύ. Ένας πρεσβύτερος πρόσεξε ότι είχα χάσει την ενεργητικότητά μου και με πλησίασε. Κάναμε μια ενθαρρυντική συζήτηση γύρω από κάποια Γραφική περικοπή. Εφάρμοσα τις εισηγήσεις του και ωφελήθηκα». Και πρόσθεσε: «Πόσο στοργικό ήταν από μέρους εκείνου του πρεσβυτέρου το ότι πρόσεξε την αδύναμη κατάστασή μου και με βοήθησε!» Ναι, είναι συγκινητικό να γνωρίζουμε ότι έχουμε πρεσβυτέρους που μας παρατηρούν άγρυπνα και στοργικά και οι οποίοι, σαν τον αρχαίο Αβισαί, είναι έτοιμοι να “προστρέξουν σε βοήθειά μας”.

15, 16. (α) Γιατί αγαπούσαν τόσο πολύ τον Παύλο οι ομόπιστοί του; (β) Γιατί αγαπούμε τους στοργικούς πρεσβυτέρους μας;

¹⁵ Η ποίμανση απαιτεί σκληρή προσπάθεια. Μερικές φορές, οι πρεσβύτεροι περνούν νύχτες αγρύπνιας επειδή προσεύχονται γεμάτοι ανησυχία για το ποίμνιο του Θεού ή παρέχουν πνευματική υποστήριξη στους ομοπίστους τους. (2 Κορ. 11:27, 28) Εντούτοις, εκπληρώνουν τις ευθύνες τους πλήρως και με ευχαρίστηση, όπως έκανε και ο Παύλος, ο οποίος έγραψε στους Κορινθίους: «Με μεγάλη ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ εντελώς για τις ψυχές σας». (2 Κορ. 12:15) Πράγματι, από αγάπη για τους αδελφούς του, ο Παύλος δαπανήθηκε εντελώς προκειμένου να τους ενισχύσει. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 2:4· Φιλιπ. 2:17· 1 Θεσ. 2:8) Δεν είναι παράξενο που οι αδελφοί τον αγαπούσαν τόσο πολύ!​—Πράξ. 20:31‐38.

¹⁶ Και εμείς, οι υπηρέτες του Θεού σήμερα, αγαπούμε τους στοργικούς Χριστιανούς πρεσβυτέρους μας και ευχαριστούμε τον Ιεχωβά στις προσωπικές μας προσευχές για αυτή του την προμήθεια. Οι πρεσβύτεροι συμβάλλουν στη χαρά μας δείχνοντάς μας προσωπικό ενδιαφέρον. Οι ποιμαντικές τους επισκέψεις μάς εποικοδομούν. Και είμαστε ευγνώμονες που είναι έτοιμοι να προστρέξουν σε βοήθειά μας όταν νιώθουμε καταβεβλημένοι από τις πιέσεις αυτού του κόσμου. Ναι, τέτοιοι στοχαστικοί Χριστιανοί πρεσβύτεροι είναι όντως “συνεργάτες για τη χαρά μας”.