«ΠΗΓΑΙΝΕ στο σπίτι σου, στους συγγενείς σου, και ανάφερέ τους όλα όσα έχει κάνει για εσένα ο Ιεχωβά και το έλεος που σου έδειξε», είπε ο Ιησούς Χριστός. Τότε βρισκόταν πιθανώς στα Γάδαρα, νοτιοανατολικά της Θάλασσας της Γαλιλαίας, και μιλούσε σε κάποιον που ήθελε να γίνει ακόλουθός του. Τα λόγια του δείχνουν ότι κατανοούσε μια βασική ανθρώπινη τάση—την επιθυμία να μοιραζόμαστε με τους συγγενείς μας πράγματα που μας ενδιαφέρουν και τα οποία θεωρούμε σημαντικά.—Μάρκ. 5:19.

Συχνά διακρίνουμε αυτή την τάση και σήμερα, αν και σε μερικούς πολιτισμούς είναι πιο εμφανής από ό,τι σε άλλους. Γι’ αυτό, όταν κάποιος γίνεται λάτρης του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, συνήθως θέλει να μιλήσει για τη νέα του πίστη στους συγγενείς του. Αλλά πώς πρέπει να το κάνει αυτό; Πώς μπορεί να αγγίξει την καρδιά των συγγενών του που ανήκουν σε άλλη θρησκεία—ή και σε καμία; Η Αγία Γραφή προσφέρει θετικές, ρεαλιστικές συμβουλές.

Τον πρώτο αιώνα, ο Ανδρέας ήταν ένα από τα πρώτα άτομα που αναγνώρισαν τον Ιησού ως τον Μεσσία. Και σε ποιον μίλησε αμέσως για την ανακάλυψή του; «Βρήκε πρώτα τον αδελφό του τον Σίμωνα και του είπε: “Βρήκαμε τον Μεσσία” (το οποίο όταν μεταφράζεται σημαίνει Χριστός)». Ο Ανδρέας οδήγησε τον Πέτρο στον Ιησού, δίνοντάς του έτσι την ευκαιρία να γίνει μαθητής του.—Ιωάν. 1:35-42.

Περίπου έξι χρόνια αργότερα όταν ο Πέτρος βρισκόταν στην Ιόππη, έλαβε την πρόσκληση να ταξιδέψει προς τα βόρεια, στην Καισάρεια, για να πάει στο σπίτι ενός αξιωματικού, του Κορνήλιου. Ποιους βρήκε συγκεντρωμένους εκεί; «Ο Κορνήλιος, φυσικά, . . . περίμενε [τον Πέτρο και τους συντρόφους του] και είχε καλέσει τους συγγενείς και τους στενούς του φίλους». Έτσι λοιπόν, ο Κορνήλιος έδωσε στους συγγενείς του την ευκαιρία να ακούσουν τον  Πέτρο και να πάρουν μια απόφαση με βάση τα λόγια του.—Πράξ. 10:22-33.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκαν ο Ανδρέας και ο Κορνήλιος απέναντι στους συγγενείς τους;

Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος άφησαν τα πράγματα στην τύχη. Ο Ανδρέας σύστησε προσωπικά τον Πέτρο στον Ιησού, ενώ ο Κορνήλιος φρόντισε να ακούσουν οι συγγενείς του τον Πέτρο. Αλλά κανένας από τους δύο δεν άσκησε πίεση στους συγγενείς του ούτε προσπάθησε να κατευθύνει τεχνηέντως τα πράγματα ώστε να γίνουν ακόλουθοι του Χριστού. Σας διδάσκει κάτι αυτό; Και εμείς πρέπει να ενεργούμε παρόμοια. Ίσως μπορούμε να πούμε κάποιες σκέψεις στους συγγενείς μας και να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για να έρθουν σε επαφή με τις Γραφικές αλήθειες και με ομοπίστους μας. Εντούτοις, σεβόμαστε την ελευθερία επιλογής τους και δεν τους πιέζουμε κάνοντάς τους να νιώθουν άβολα. Για να δούμε πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε, ας εξετάσουμε το παράδειγμα ενός αντρογύνου στη Γερμανία, του Γιούργκεν και της Πέτρα.

Η Πέτρα μελετούσε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και με τον καιρό βαφτίστηκε. Ο σύζυγός της, ο Γιούργκεν, ήταν αξιωματικός του στρατού. Στην αρχή, δεν χάρηκε με την απόφαση της γυναίκας του. Αλλά αργότερα συνειδητοποίησε ότι οι Μάρτυρες κηρύττουν την αλήθεια της Γραφής. Αφιέρωσε και αυτός τη ζωή του στον Ιεχωβά, και σήμερα είναι πρεσβύτερος στην τοπική εκκλησία. Ποια συμβουλή δίνει τώρα για το πώς μπορούμε να αγγίξουμε την καρδιά κάποιου συγγενή που έχει διαφορετική πίστη;

Ο Γιούργκεν λέει: «Δεν πρέπει να είμαστε πιεστικοί και να πολιορκούμε τους συγγενείς μας με πνευματικά ζητήματα. Αυτό μπορεί απλώς να τους κάνει πιο διστακτικούς. Τελικά, ίσως είναι καλύτερο να τους δίνουμε διακριτικά μικρές “λιχουδιές” πού και πού. Είναι επίσης καλό να φέρουμε τους συγγενείς μας σε επαφή με αδελφούς της ηλικίας τους που έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα. Αυτό μπορεί να γεφυρώσει το χάσμα».

Ο απόστολος Πέτρος και οι συγγενείς του Κορνήλιου ανταποκρίθηκαν γρήγορα στο Γραφικό άγγελμα. Άλλοι που ήρθαν σε επαφή με την αλήθεια τον πρώτο αιώνα χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να πάρουν μια απόφαση.

Μερικοί συγγενείς του Ιησού πίστεψαν σε αυτόν στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του. Για παράδειγμα, οι απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης ήταν πιθανώς ξαδέλφια του Ιησού και η μητέρα τους, η Σαλώμη, θεία του. Ίσως ήταν μια από τις «πολλές άλλες γυναίκες, οι οποίες . . . διακονούσαν [τον Ιησού και τους αποστόλους] από τα υπάρχοντά τους».—Λουκ. 8:1-3.

Εντούτοις, άλλα μέλη της οικογένειάς του δεν άσκησαν πίστη αμέσως. Λόγου χάρη, σε κάποια περίπτωση πάνω από έναν χρόνο μετά το βάφτισμά του, συγκεντρώθηκαν πλήθη σε ένα σπίτι για να τον ακούσουν. Αλλά «όταν το άκουσαν οι συγγενείς του, βγήκαν έξω για να τον πιάσουν, γιατί έλεγαν: “Έχει χάσει τα λογικά του”». Λίγο καιρό αργότερα, όταν οι ετεροθαλείς αδελφοί του αναφέρθηκαν στο πού σκόπευε να πάει, εκείνος δεν τους απάντησε ευθέως. Γιατί; Επειδή «οι αδελφοί του, στην πραγματικότητα, δεν ασκούσαν πίστη σε αυτόν».—Μάρκ. 3:21· Ιωάν. 7:5.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε ο Ιησούς στους συγγενείς του; Όταν κάποιοι είπαν ότι είχε χάσει το μυαλό του,  δεν προσβλήθηκε. Ακόμη και μετά την εκτέλεση και την ανάστασή του, έδωσε επιπρόσθετη ενθάρρυνση στους συγγενείς του με την εμφάνισή του στον ετεροθαλή αδελφό του Ιάκωβο. Αυτή η εμφάνιση φαίνεται ότι βοήθησε, όχι μόνο τον Ιάκωβο, αλλά και τους άλλους ετεροθαλείς αδελφούς του να πειστούν ότι ήταν όντως ο Μεσσίας. Ως αποτέλεσμα, ήταν μαζί με τους αποστόλους και άλλους σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ και προφανώς έλαβαν και αυτοί το άγιο πνεύμα. Αργότερα, ο Ιάκωβος και ο Ιούδας, ένας άλλος ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, απόλαυσαν υπέροχα προνόμια.—Πράξ. 1:12-14· 2:1-4· 1 Κορ. 15:7.

Όπως και τον πρώτο αιώνα, μερικοί συγγενείς σήμερα χρειάζονται αρκετό χρόνο για να μπουν στο δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Πάρτε για παράδειγμα τη Ροσβίτα, που ήταν ενεργή Ρωμαιοκαθολική όταν ο σύζυγός της βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά το 1978. Έχοντας ειλικρινή κίνητρα, στην αρχή τού εναντιώθηκε. Με τα χρόνια όμως μαλάκωσε και τελικά κατάλαβε ότι οι Μάρτυρες διδάσκουν την αλήθεια. Το 2003 βαφτίστηκε και η ίδια. Τι συνέβαλε σε αυτή την αλλαγή; Ο σύζυγός της, αντί να προσβληθεί λόγω της αρχικής της εναντίωσης, της έδωσε ευκαιρίες να αλλάξει την άποψή της. Ποια συμβουλή δίνει τώρα εκείνη; «Μπορεί να συμβούν υπέροχα πράγματα αν δείχνουμε υπομονή, υπομονή, υπομονή».

Η Μόνικα βαφτίστηκε το 1974, και οι δυο γιοι της έγιναν Μάρτυρες έπειτα από δέκα χρόνια περίπου. Μολονότι ο σύζυγός της, ο Χανς, δεν εναντιώθηκε ποτέ στην πίστη τους, βαφτίστηκε πολύ αργότερα, το 2006. Ποια συμβουλή έχει να δώσει αυτή η οικογένεια με την πείρα που διαθέτει; «Να είστε όσιοι στον Ιεχωβά και να μη συμβιβάζεστε σε ζητήματα πίστης». Ασφαλώς, ήταν σημαντικό να παρέχουν στον Χανς συνεχείς διαβεβαιώσεις της αγάπης τους. Και ποτέ δεν έπαψαν να ελπίζουν ότι τελικά θα δεχόταν την πίστη τους.

Κάποτε ο Ιησούς παρομοίασε το άγγελμα της αλήθειας με νερό που μεταδίδει αιώνια ζωή. (Ιωάν. 4:13, 14) Θέλουμε να αναζωογονήσουμε τους συγγενείς μας με το δροσερό, καθαρό νερό της αλήθειας. Σίγουρα δεν θα θέλαμε να τους κάνουμε να πνιγούν αναγκάζοντάς τους να πιουν μεγάλη ποσότητα πολύ γρήγορα. Το αν θα νιώσουν ότι αναζωογονούνται ή ότι πνίγονται ίσως εξαρτηθεί από το πώς τους εξηγούμε την πίστη μας. Η Γραφή λέει ότι «η καρδιά του δικαίου στοχάζεται για να απαντήσει» και ότι «η καρδιά του σοφού κάνει το στόμα του να εκδηλώνει ενόραση και στα χείλη του προσθέτει πειστικότητα». Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη συμβουλή;—Παρ. 15:28· 16:23.

Μια σύζυγος ίσως θέλει να εξηγήσει την πίστη της στο σύζυγό της. Αν «στοχάζεται για να απαντήσει», θα διαλέγει προσεκτικά τα λόγια της και δεν θα βιάζεται να μιλήσει. Δεν πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι πιστεύει πως εκείνη μόνο κάνει το σωστό ή πως είναι ανώτερη. Τα καλομελετημένα λόγια της μπορούν να είναι αναζωογονητικά και να προάγουν την ειρήνη. Πότε φαίνεται ο σύζυγός της ήρεμος και είναι ευκολότερο να τον πλησιάσει; Για ποια θέματα του αρέσει να μιλάει ή να διαβάζει; Ενδιαφέρεται για την επιστήμη, την πολιτική ή τον αθλητισμό; Πώς μπορεί να κεντρίσει την περιέργειά του για τη Γραφή δείχνοντας παράλληλα σεβασμό για τα αισθήματα και τις απόψεις του; Τέτοιες σκέψεις θα την καθοδηγούν ώστε να μιλάει και να ενεργεί με ενόραση.

Για να αγγίξουμε την καρδιά των συγγενών μας που δεν είναι ακόμη Μάρτυρες δεν φτάνει απλώς να τους εξηγούμε την πίστη μας με ισορροπημένο τρόπο. Τα λόγια μας πρέπει να υποστηρίζονται από την καλή διαγωγή μας.

«Να εφαρμόζετε με συνέπεια τις Γραφικές αρχές στην καθημερινή ζωή. Αυτός είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να βάλετε το συγγενή σας σε σκέψεις, ακόμη και αν εκείνος δεν το παραδέχεται», εξηγεί ο Γιούργκεν που προαναφέρθηκε. Ο Χανς, ο οποίος βαφτίστηκε σχεδόν 30 χρόνια μετά τη σύζυγό του, συμφωνεί. «Η υποδειγματική Χριστιανική διαγωγή είναι σημαντική, γιατί βοηθάει το συγγενή μας να δει τη θετική επίδραση της αλήθειας στη ζωή μας». Οι συγγενείς μας πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν ότι η πίστη μας μάς κάνει να διαφέρουμε με τρόπο θετικό, όχι αρνητικό ή δυσάρεστο.

Ο απόστολος Πέτρος έδωσε πολύτιμες συμβουλές στις γυναίκες των οποίων οι σύζυγοι δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις τους: «Να υποτάσσεστε στους συζύγους σας, ώστε αν κάποιοι δεν είναι υπάκουοι στο λόγο, να κερδηθούν χωρίς το λόγο μέσω της διαγωγής των γυναικών τους, επειδή θα έχουν γίνει αυτόπτες μάρτυρες της αγνής διαγωγής σας που συνοδεύεται από βαθύ σεβασμό. Και ας μην είναι ο  στολισμός σας το εξωτερικό πλέξιμο των μαλλιών και η τοποθέτηση χρυσών κοσμημάτων ή το ντύσιμο με εξωτερικά ενδύματα, αλλά ας είναι ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς με την άφθαρτη ενδυμασία του ήσυχου και πράου πνεύματος, το οποίο έχει μεγάλη αξία στα μάτια του Θεού».—1 Πέτρ. 3:1-4.

Όπως δείχνουν τα λόγια του Πέτρου, ένας σύζυγος θα μπορούσε να πειστεί από την υποδειγματική συμπεριφορά της συζύγου του. Έχοντας αυτή τη Γραφική αρχή υπόψη της, μια αδελφή, η Κρίστα, προσπαθεί να αγγίξει την καρδιά του συζύγου της από τότε που βαφτίστηκε, το 1972. Αν και εκείνος έκανε κάποιο διάστημα μελέτη με τους Μάρτυρες, δεν έχει δεχτεί ακόμη την αλήθεια. Έχει παρακολουθήσει μερικές Χριστιανικές συναθροίσεις και έχει καλές σχέσεις με τους αδελφούς της εκκλησίας. Εκείνοι, από την πλευρά τους, σέβονται το δικαίωμά του να κάνει τις προσωπικές του επιλογές. Πώς προσπαθεί η Κρίστα να αγγίξει την καρδιά του;

«Είμαι αποφασισμένη να κάνω αυτό που θέλει ο Ιεχωβά. Παράλληλα, προσπαθώ να κερδίσω το σύζυγό μου “χωρίς το λόγο” μέσω της καλής μου συμπεριφοράς. Όταν δεν παραβιάζονται Γραφικές αρχές, κάνω ό,τι μπορώ για να εκπληρώσω τις επιθυμίες του. Και ασφαλώς σέβομαι την ελεύθερη βούλησή του και αφήνω το ζήτημα στα χέρια του Ιεχωβά».

Η τακτική της Κρίστα δείχνει πόσο σημαντική είναι η ευελιξία. Η ίδια έχει ένα εποικοδομητικό πρόγραμμα πνευματικών δραστηριοτήτων, όπως είναι η τακτική παρακολούθηση των συναθροίσεων και η ουσιαστική συμμετοχή στη Χριστιανική διακονία. Ωστόσο, δείχνει κατανόηση, αντιλαμβανόμενη ότι ο σύζυγός της δικαιούται την αγάπη, το χρόνο και την προσοχή της. Όσοι από εμάς έχουμε μη ομόπιστους συγγενείς είναι σοφό να δείχνουμε τέτοια ευελιξία και κατανόηση. «Για το καθετί υπάρχει προσδιορισμένος καιρός», εξηγεί η Γραφή. Αυτό περιλαμβάνει και το χρόνο που δαπανούμε με μέλη της οικογένειας, ιδίως γαμήλιους συντρόφους, που δεν είναι ομόπιστοι. Αυτός ο χρόνος προάγει την επικοινωνία. Η πείρα δείχνει ότι η καλή επικοινωνία μειώνει τον κίνδυνο που υπάρχει να νιώθουν μόνοι, παραμελημένοι ή να αρχίσουν να ζηλεύουν.—Εκκλ. 3:1.

«Είναι σημαντικό να δείχνουμε ότι αγαπάμε το συγγενή μας και προσευχόμαστε για αυτόν», παρατηρεί ο Χόλγκε, του οποίου ο πατέρας βαφτίστηκε 20 χρόνια έπειτα από άλλα μέλη της οικογένειας. Η Κρίστα προσθέτει ότι “ποτέ δεν θα πάψει να ελπίζει πως ο σύζυγός της τελικά θα ταχθεί με τον Ιεχωβά και θα δεχτεί την αλήθεια”. Η στάση μας προς τους μη ομόπιστους συγγενείς μας πρέπει να είναι πάντα θετική και αισιόδοξη.

Στόχος μας είναι να διατηρούμε τις σχέσεις μας ανέπαφες, να προσφέρουμε στους συγγενείς μας την ευκαιρία να γνωρίσουν την αλήθεια και να αγγίξουμε την καρδιά τους με το Γραφικό άγγελμα. Και πρέπει πάντα να ενεργούμε «με πραότητα και βαθύ σεβασμό».—1 Πέτρ. 3:15.