Ο θάνατος του Ιησού είναι το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία. Εκείνος πέθανε για να αποκαταστήσει την ανθρώπινη ζωή στη θέση που της αρμόζει. Οι άνθρωποι δεν δημιουργήθηκαν για να κάνουν το κακό, να αρρωσταίνουν ή να πεθαίνουν. (Γένεση 1:31) Αλλά η αμαρτία μπήκε στον κόσμο μέσω του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ. Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του για να μας σώσει από την αμαρτία και το θάνατο.—Διαβάστε Ματθαίος 20:28· Ρωμαίους 6:23.

Ο Θεός εκδήλωσε εξαιρετική αγάπη στέλνοντας τον Γιο του να πεθάνει για εμάς. (1 Ιωάννη 4:9, 10) Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να θυμούνται το θάνατό του μέσω μιας απλής τελετής που περιλαμβάνει ψωμί και κρασί. Κάνοντάς το αυτό κάθε χρόνο εκφράζουμε την εκτίμησή μας για την αγάπη που εκδήλωσαν ο Θεός και ο Ιησούς.—Διαβάστε Λουκάς 22:19, 20.

Όταν ο Ιησούς είπε για πρώτη φορά στους μαθητές του να θυμούνται το θάνατό του, μίλησε για μια διαθήκη, ή αλλιώς συμφωνία. (Ματθαίος 26:26-28) Πρόσφερε την προοπτική τόσο σε αυτούς όσο και σε περιορισμένο αριθμό άλλων ατόμων να γίνουν βασιλιάδες και ιερείς μαζί του στον ουρανό. Αν και εκατομμύρια άτομα τηρούν την επέτειο του θανάτου του Ιησού, μόνο όσοι περιλαμβάνονται σε εκείνη τη διαθήκη παίρνουν από το ψωμί και το κρασί.—Διαβάστε Αποκάλυψη 5:10.

Επί 2.000 χρόνια περίπου, ο Ιεχωβά επιλέγει όσους θα γίνουν βασιλιάδες. (Λουκάς 12:32) Αυτοί είναι λίγοι σε αριθμό συγκριτικά με εκείνους που θα ζήσουν για πάντα στη γη.—Διαβάστε Αποκάλυψη 7:4, 9, 17.