در بسیاری از ادیان جهان همچون کاتولیک،‏ ارتدکس،‏ بودیسم و برخی ادیان دیگر،‏ رهبران مذهبی و روحانیون موظفند که مجرّد بمانند.‏ با این حال،‏ بسیاری از مردم بر این باورند که مجرّد ماندن روحانیون،‏ عامل تمام رسوایی‌های اخلاقی در بین آنان است.‏

اما آیا قانون تجرد برای خادمان مسیحی،‏ بر اساس کتاب مقدّس است؟‏ برای پاسخ به این سؤال در ابتدا بررسی می‌کنیم که قانون تجرد از چه زمانی شروع شد؟‏ چطور گسترش یافت؟‏ و دیدگاه خدا نسبت به آن چیست؟‏

‏«دائرة‌المعارف بریتانیکا»‏ * واژهٔ «تجرد» را چنین تعریف کرده است:‏ «وضعیت تأهل افرادی که مجرّد می‌مانند و از داشتن رابطهٔ جنسی دوری می‌کنند.‏ این وضعیت معمولاً شامل حال روحانیون و رهبران مذهبی می‌باشد.‏» پاپ بِنِدیکت شانزدهم در سال ۲۰۰۶ در نامه‌ای به کلیسای کاتولیک نظرش را دربارهٔ قانون تجرد چنین نوشت:‏ «قانون تجرد رسمی است که به اندکی پس از دوران رسولان عیسی مسیح برمی‌گردد.‏»‏

واقعیت این است که مجرّد ماندن در بین مسیحیان قرن اول رسم نبود.‏ پولُس رسول که در قرن اول زندگی می‌کرد به هم‌ایمانانش هشدار داد تا از افرادی که ‹تعالیم گمراه‌کننده› می‌دهند و ‹ازدواج را منع می‌کنند،‏› دوری کنند.‏—‏۱تیموتائوس ۴:‏۱-‏۳‏.‏

در قرن دوم میلادی،‏ قانون تجرد به کلیساهای جهان غرب یعنی کلیساهایی که بعدها به عنوان کلیسای کاتولیک شناخته شدند راه یافت.‏ کتاب «تجرد و رسوم مذهبی»‏ * در این باره می‌گوید،‏ این امر «مصادف با دورانی بود که در امپراتوری روم اکثر مردم امیال جنسی خود را سرکوب می‌کردند.‏»‏

طی قرن‌ها،‏ انجمن کلیساها یا به اصطلاح پدران روحانی،‏ قانون تجرد را بین روحانیون رواج دادند؛‏ زیرا تصوّر می‌کردند که روابط  جنسی،‏ روحانیون را ناپاک می‌سازد و با مسئولیت‌های روحانی‌شان مغایرت دارد.‏ با این حال،‏ بسیاری از روحانیون قانون تجرد را زیر پا گذاشتند.‏ در «دائرة‌المعارف بریتانیکا»‏ * آمده است که «تا قرن دهم بسیاری از کشیشان و اُسقفان ازدواج کرده بودند.‏»‏

انجمن کلیسای کاتولیک در روم،‏ طی سال‌های ۱۱۲۳ و ۱۱۳۹ قانون تجرد را به روحانیون تحمیل کرد و آنان تا به امروز نیز موظفند از آن اطاعت کنند.‏ به این ترتیب،‏ دارایی‌ها و اختیارات کلیسا حفظ می‌شد و به فرزندان کشیشان به ارث نمی‌رسید.‏

دیدگاه خداوند دربارهٔ مجرّد ماندن را می‌توان در کلامش یعنی کتاب مقدّس یافت.‏ عیسی مسیح در مورد آنانی که همچون او مجرّد مانده‌اند می‌گوید:‏ «[آنان] به خاطر پادشاهی آسمان‌ها ازدواج نمی‌کنند.‏» (‏مَتّی ۱۹:‏۱۲‏)‏ پولُس رسول نیز مسیحیان را تشویق کرد که الگوی او را سرمشق قرار داده و به خاطر ‹اعلام خبر خوش› مجرّد بمانند.‏—‏۱قُرِنتیان ۸:‏۷؛‏ ۹:‏۲۳‏.‏

با این حال،‏ عیسی مسیح و پولُس رسول به مسیحیان فرمان ندادند که مجرّد بمانند.‏ عیسی تجرد را ‹موهبتی› می‌دانست که برخی پیروانش از آن برخوردار بودند.‏ پولُس رسول نیز صریحاً گفت:‏ «در خصوص افرادی که تاکنون ازدواج نکرده‌اند،‏ هیچ فرمانی از جانب سَرور ندارم،‏ اما نظر خود را .‏ .‏ .‏ می‌گویم.‏»—‏مَتّی ۱۹:‏۱۱؛‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۲۵‏.‏

به علاوه،‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که بسیاری از مسیحیان قرن اول همچون پِطرُس رسول ازدواج کرده بودند.‏ (‏مَتّی ۸:‏۱۴؛‏ مَرقُس ۱:‏۲۹-‏۳۱؛‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۵‏)‏ در آن زمان روابط غیراخلاقی نیز در امپراتوری روم رواج یافته بود،‏ بنابراین پولُس رسول گفت که اگر یک سرپرست مسیحی ازدواج کرده باشد «نباید بیش از یک زن داشته باشد،‏» و باید «فرزندانی مطیع و مؤدب داشته باشد.‏»—‏۱تیموتائوس ۳:‏۲،‏ ۴‏.‏

ازدواج‌هایی که کتاب مقدّس به آن‌ها اشاره می‌کند،‏ ازدواج‌هایی فاقد رابطهٔ جنسی نبوده‌اند؛‏ زیرا کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «شوهر وظیفهٔ زناشویی را نسبت به همسرش .‏ .‏ .‏ به جا آورد.‏» همچنین در ادامه می‌گوید که زن و شوهر نباید همدیگر را از داشتن رابطهٔ جنسی «محروم» کنند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۷:‏۳-‏۵‏)‏ بنابراین کاملاً روشن است که قانون تجرد فرمانی از طرف یَهُوَه خدا نیست.‏

حال اگر مجرّد ماندن امری اجباری نیست،‏ چرا عیسی مسیح و پولُس رسول دربارهٔ تجرد به نحوی مطلوب سخن گفتند؟‏ از آنجایی که افراد مجرّد نسبت به افراد متأهل مشغلهٔ کمتری دارند،‏ می‌توانند به راحتی خدمت خود را افزایش داده و وقت بیشتری را به اعلام خبر خوش اختصاص دهند.‏—‏۱قُرِنتیان ۷:‏۳۲-‏۳۵‏.‏

نمونهٔ دیوید را در نظر بگیرید؛‏ او از شغل پردرآمدی که در مکزیکوسیتی داشت استعفا داد و به منطقه‌ای روستایی در کاستاریکا نقل‌مکان کرد تا کتاب مقدّس را به مردم تعلیم دهد.‏ مسلّماً مجرّد بودن دیوید در تصمیم او تأثیر داشت.‏ او در این باره می‌گوید:‏ «عادت کردن به فرهنگ و سبک زندگی در آنجا مشکل بود،‏ اما چون مسئولیت مراقبت از شخصی دیگر را بر دوش نداشتم،‏ راحت‌تر به شرایط جدید عادت کردم.‏»‏

کلادیا نیز مجرّد است و به منطقه‌ای که نیاز بیشتری به مبشّر داشت نقل‌مکان کرده است.‏ او می‌گوید:‏ «از خدمت به خدا واقعاً لذّت می‌برم.‏ وقتی می‌بینم که او چطور از من مراقبت می‌کند،‏ ایمانم تقویت می‌شود و به او نزدیک‌تر می‌شوم.‏»‏

اگر مجرّد هستیم نباید از شرایطمان ناراضی باشیم.‏ کلادیا در ادامه می‌گوید:‏ «چه مجرّد باشیم چه متأهل،‏ اگر یَهُوَه خدا را با تمام وجود خدمت کنیم،‏ زندگی‌ای شاد و رضایت‌بخش خواهیم داشت.‏»—‏مزمور ۱۱۹:‏۱،‏ ۲‏.‏