خزانهٔ معبد در صحن زنان قرار داشت.‏ کتاب «معبد—‏خدمات و مراسم»‏ * در این خصوص می‌گوید:‏ «اطراف این صحن ایوانی واقع بود و در این ایوان،‏ مقابل دیوار،‏ سیزده صندوق یا ‹شیپور› برای اعانه قرار داده شده بود.‏»‏

این صندوق‌ها را شیپور می‌خواندند،‏ زیرا شکلی شیپورمانند داشت،‏ صندوق‌هایی پهن با دهانهٔ تنگ.‏ هر صندوق برای اعانه‌ای مشخص نام‌گذاری شده بود.‏ اعاناتِ هر یک از این صندوق‌ها برای منظوری خاص استفاده می‌شد.‏ عیسی در صحن زنان بود که شاهد پرداخت اعانات مردم،‏ از جمله آن بیوه‌زن محتاج بود.‏—‏لوقا ۲۱:‏۱،‏ ۲‏.‏

در صحن زنان،‏ دو صندوق برای پرداخت مالیات معبد بود؛‏ یکی برای مالیات سال جاری و دیگری برای سال گذشته.‏ صندوق‌های ۳ تا ۷ به ترتیب برای پرداخت مبلغ تعیین‌شده برای کبوتر،‏ قمری،‏ چوب،‏ مواد خوشبو و ظروف طلا اختصاص داده شده بود.‏ اگر کسی می‌خواست بیش از مبلغ تعیین‌شده اعانه‌ای اهدا کند،‏ آن مبلغ اضافی را در یکی از صندوق‌های ۸ تا ۱۲ می‌انداخت.‏ صندوق ۸،‏ مبلغ اضافی برای قربانی گناه و صندوق‌های ۹ تا ۱۲ به ترتیب برای قربانی جرم،‏ قربانی پرندگان،‏ قربانی نذیره و قربانی جذام اختصاص داده شده بود.‏ صندوق ۱۳ مخصوص اهدای اعانات داوطلبانه بود.‏

لوقا،‏ انجیل لوقا و کتاب اعمال رسولان را به نگارش درآورد.‏ او گفت که ‹همه چیز را از آغاز به‌دقّت بررسی کرده است.‏› (‏لوقا ۱:‏۳‏)‏ اما برخی از محققان نوشته‌های او را مورد تردید قرار داده‌اند.‏ به‌راستی لوقا تا چه حد در نگارش این کتاب‌ها دقت داشته است؟‏

لوقا در این کتاب‌ها به موضوعاتی تاریخی اشاره کرده است که صحّت آن‌ها را می‌توان اثبات کرد.‏ برای نمونه،‏ او به عناوین مقامات رومی اشاره کرده است که تنها برای مردم آن زمان شناخته شده بود؛‏ عناوینی از قبیل «پراتور» معادل قاضی در شهر فیلیپی،‏ «پُلی‌تارْخ» معادل حاکم محلّی در شهر تِسالونیکی و «آسیارْخ» معادل رهبر در شهر اِفِسُس.‏ (‏اعمال ۱۶:‏۲۰؛‏ ۱۷:‏۶؛‏ ۱۹:‏۳۱‏)‏ لوقا،‏ هیرودیس آنتیپاس را «تِیتَرارْخ» یعنی فرماندار چهار استان و سِرگیوس پولُس را «پروکُنسُل» یعنی فرماندار قپرس خواند.‏—‏اعمال ۱۳:‏۱،‏ ۷‏.‏

استفادهٔ لوقا از عناوین صحیح قابل توجه است،‏ زیرا زمانی که اهمیت و اعتبار اجتماعی ناحیه‌ای در امپراتوری روم،‏ تغییر می‌کرد،‏ نام حاکمان آن نیز تغییر می‌یافت.‏ یک محقق کتاب مقدّس به نام بروس متزگر می‌گوید:‏ «عناوینی که در کتاب اعمال رسولان به آن اشاره شده است،‏ هماهنگ با زمان و مکانی بود که از آن استفاده می‌شد.‏» محققی به نام ویلیام رمزی،‏ لوقا را «تاریخ‌نگاری با بالاترین رتبه» خواند.‏