دختر جوانی می‌گوید:‏ «می‌خواهم بهترین استفاده را از زندگی‌ام بکنم.‏» بیقین تو هم چنین آرزویی داری.‏ حال،‏ این سؤال مطرح می‌شود که انسان چگونه می‌تواند «بهترین» بهره را از زندگی‌اش ببرد؟‏ رسانه‌های گروهی،‏ همسالانت و یا حتّی معلّمانت ممکن است بگویند که شخص باید حرفهٔ آبرومندانه‌ای داشته باشد و پول هنگفتی درآورد،‏ یا به قول معروف،‏ آدم موفقی باشد!‏

امّا کتاب مقدّس به ما هشدار می‌دهد و می‌گوید که دنبال کردن منافع مادّی عملی بیهوده و همچون «در پی باد زحمت کشیدن است.‏» (‏جامعه ۴:‏۴‏)‏ نخست باید در نظر داشته باشیم که معدود جوانانی به ثروت و شهرت دسترسی پیدا خواهند کرد و آنانی که دسترسی پیدا می‌کنند غالباً بشدّت مأیوس و سرخورده می‌شوند.‏ جوانی اهل انگلیس،‏ حرفهٔ علمی و تحقیقاتی‌ای را برگزیده بود که وجههٔ خوبی داشت.‏ او تجربهٔ خود را چنین تعریف می‌کند:‏ «مثل یک جعبهٔ توخالی است.‏ وقتی آدم به دستاوردهایش فکر می‌کند،‏ می‌بیند که واقعاً پوچ‌اند.‏» البتّه،‏ حرفهٔ شخص گاهی ممکن است ثروت و شهرت به همراه داشته باشد لیکن هرگز نمی‌تواند نیاز روحی وی را برآورده سازد.‏ (‏متّیٰ ۵:‏۳‏)‏ همچنین اوّل یوحنّا ۲:‏۱۷ به ما هشدار می‌دهد که «دنیا .‏ .‏ .‏ در گذر است» یعنی حتّی اگر انسان در این دنیا به موفقیّت‌هایی دست یابد،‏ آن موفقیّت‌ها زودگذر خواهند بود.‏

به این دلیل،‏ جامعه ۱۲:‏۱ جوانان را چنین ترغیب می‌کند:‏ «پس آفرینندهٔ خود را در روزهای جوانی‌ات بیاد آور.‏» بلی،‏ خدمت به یَهُوَه خدا بهترین طریق بهره‌مندی از زندگی است.‏ امّا چنانچه می‌خواهی به خدا خدمت کنی باید در صدد برآیی که صلاحیّت لازم را کسب کنی.‏ حال چگونه می‌توانی این کار را بکنی؟‏ اصولاً زندگی کردن در راه خدمت به خدا یعنی چه؟‏

نخست،‏ باید تمایل به خدمت کردن به خدا را در خود به وجود آوری.‏ البتّه این تمایل به‌خودی‌خود در تو به وجود نمی‌آید؛‏ حتّی اگر والدینت هم مسیحی باشند.‏ از این رو،‏ باید رابطه‌ای شخصی با یَهُوَه برقرار کنی.‏ دختر جوانی اهل بریتانیا می‌گوید:‏ «دعا کردن نیز به آدم کمک می‌کنه با خدا رابطه برقرار کنه.‏»—‏ مزامیر ۶۲:‏۸؛‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

 رومیان ۱۲:‏۲ به اقدام دیگری اشاره می‌کند و می‌گوید:‏ «دریافت کنید که ارادهٔ نیکوی پسندیدهٔ کامل خدا چیست.‏» آیا تا به حال پیش آمده است که به بعضی از مطالبی که آموخته‌ای شک کنی؟‏ در آن صورت،‏ به توصیهٔ کتاب مقدّس عمل نما و آن موضوعات را ‹دریافت کن› یعنی در مورد صحّت آنها یقین حاصل کن!‏ در مورد آنها تحقیق کن.‏ کتاب مقدّس و نشریات مبنی بر کتاب مقدّس را بخوان.‏ امّا به خاطر داشته باش که شناختن خدا صرفاً یک روند هوشمندانه یا فکری نیست.‏ از این رو،‏ وقت صرف کن و در مورد موضوعاتی که می‌خوانی تأمّل کن تا آنها در دلت جای گیرد.‏ به این شکل،‏ محبّت و علاقه‌ات به یَهُوَه بیشتر می‌شود.‏—‏ مزامیر ۱:‏۲،‏ ۳‏.‏

سپس سعی کن آنچه را که یاد می‌گیری به طور غیررسمی به دیگران بگویی؛‏ برای مثال،‏ به همکلاسی‌هایت.‏ قدم بعدی،‏ موعظهٔ خانه به خانه است.‏ احتمالاً گاهی در حین موعظه با همکلاسی‌هایت برخورد خواهی کرد.‏ ابتدا شاید این موضوع قدری برایت ناخوشایند باشد.‏ امّا کتاب مقدّس ما را ترغیب می‌کند که ‹از انجیل مسیح عار نداشته باشیم.‏› (‏رومیان ۱:‏۱۶‏)‏ تو پیامی را برای انسان‌ها می‌بری که نوید از زندگی و امید آینده می‌دهد!‏ پس دلیلی وجود ندارد که از کار خود شرمنده گردی.‏

شاید والدین مسیحی داری و در حال حاضر همراه آنان به موعظه می‌روی.‏ آیا می‌توانی کاری بیش از ساکت ایستادن جلوی در و یا صرفاً ارائهٔ مجله یا رساله انجام دهی؟‏ برای مثال،‏ شخصاً با صاحب منزل صحبت کنی و با استفاده از کتاب مقدّس مطلبی را به وی آموزش دهی؟‏ اگر نمی‌توانی،‏ از والدینت و یا از شخص مجرّبی در جماعت کمک بگیر.‏ صلاحیّت داشتن به عنوان مبشّر تعمیدنیافته را هدف خودت قرار بده!‏

زمانی دلت تو را بر آن خواهد داشت که خود را به یَهُوَه وقف کنی و با او عهد ببندی که برای همیشه به او خدمت خواهی کرد.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۱‏)‏ ولی این را بدان که عمل وقف رویدادی کاملاً خصوصی نیست زیرا خدا از همه انتظار دارد ‹به زبان اعتراف کنند بجهت نجات.‏› (‏رومیان ۱۰:‏۱۰‏)‏ موقع تعمید،‏ ابتدا ایمان آوردن خود را به طور شفاهی اعلان می‌کنی و سپس در آب تعمید می‌گیری.‏ (‏متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ البتّه باید اذعان کرد که تعمید گرفتن اقدامی جدّی است.‏ با وجود این،‏ نگران نباش و فکر نکن که از عهدهٔ آن بر نخواهی آمد.‏ اگر به خدا توکّل کنی،‏ او «قوّت فوق معمول،‏ دج‏» به تو خواهد داد تا بتوانی استوار بمانی.‏—‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷؛‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۱۰‏.‏

پس از تعمید،‏ شاهد یَهُوَه می‌شوی.‏ (‏اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰‏)‏ این مسئله تأثیر فراوانی بر نحوهٔ استفاده از زندگی‌ات خواهد گذاشت.‏ عمل وقف یعنی ‹انکار کردن خویشتن.‏› (‏متّیٰ ۱۶:‏۲۴‏)‏ به این ترتیب،‏ شخص بعضی از اهداف و خواسته‌هایش  را کنار می‌گذارد و ‹اوّل در طلب ملکوت خدا و عدالت او برمی‌آید.‏› (‏متّیٰ ۶:‏۳۳‏)‏ با وقف کردن خود به یَهُوَه و تعمید گرفتن می‌توانی به طریق‌های گوناگون به این هدف نایل آیی.‏ اکنون اجازه بده به بررسی چند نمونه بپردازیم.‏

• خدمت پیشگامی یکی از این فرصت‌هاست.‏ مبشّر پیشگام،‏ مسیحی تعمیدیافته‌ای است با رفتاری نمونه.‏ او برنامهٔ زندگی خود را طوری تنظیم می‌کند که بتواند حداقل ۷۰ ساعت در ماه به موعظهٔ بشارت بپردازد.‏ با صرف کردن وقت بیشتر،‏ در کار موعظه و تعلیم دیگران مهارت کسب خواهی کرد.‏ بسیاری از پیشگامان کتاب مقدّس را به اشخاص آموزش داده و نهایتاً شاهد تعمید گرفتن شاگردان خود بوده‌اند که این واقعه‌ای بسیار مسرّت‌بخش است.‏ کدام حرفهٔ دنیوی می‌تواند تا این حد مهیج و رضایت‌بخش باشد؟‏

  اکثر پیشگامان برای تأمین مخارج زندگی خود به انجام مشاغل نیمه‌وقت می‌پردازند.‏ خیلی از آنان از پیش برای تقبّل این مسئولیّت برنامه‌ریزی می‌کنند و حرفه‌ای را در مدرسه و یا از والدین خود فرا می‌گیرند.‏ اگر والدینت فکر می‌کنند که بهتر است بعد از اتمام دوران دبیرستان به تحصیل یا کارآموزی خود ادامه دهی،‏ انگیزه‌ات پول زیاد درآوردن نباشد بلکه تأمین مخارج زندگی به منظور انجام خدمت موعظه و در صورت امکان خدمت تمام‌وقت باشد.‏

  مبشّر پیشگام نخست به شغل دنیوی نمی‌اندیشد بلکه توجه خود را به خدمت موعظه معطوف نموده،‏ به انسان‌ها کمک می‌کند تا از زندگی بهره‌مند شوند!‏ چرا خدمت پیشگامی را هدف خود نمی‌سازی؟‏ این نوع خدمت اغلب امتیازات دیگری در بر دارد.‏ برای مثال،‏ بعضی از پیشگامان به مناطقی که نیاز بیشتری به مبشّران ملکوت در آنجا می‌باشد نقل‌مکان می‌کنند.‏ بعضی دیگر زبانی بیگانه می‌آموزند و در یکی  از جماعات خارجی زبانِ محلّی و یا حتّی در سرزمینی دیگر به خدمت خود ادامه می‌دهند.‏ بلی،‏ پیشگامی یکی از طریق‌های پراجر زندگی است!‏

• دورهٔ آموزشی برای بشارت‌دهندگان دَرِ دیگری برای پیشرفت در مقابل مبشّران می‌گشاید.‏ این دورهٔ دو ماهه برای آموزش پیشگامان باتجربه‌ای است که مایلند به مکانی نقل مکان کنند که به کمک نیاز دارند.‏ ایشان به سرمشق قرار دادن بزرگ‌ترین مبشّری که پا به زمین گذاشت،‏ یعنی عیسی مسیح می‌گویند،‏ من آماده‌ام «مرا بفرست.‏» (‏اِشَعْیا ۶:‏۸؛‏ یوحنا ۷:‏۲۹‏)‏ دور شدن از خانه و کاشانه مستلزم آن است که شخص خود را با زندگی‌ای ساده‌تر تطبیق دهد.‏ آری،‏ باید خود را با فرهنگی دیگر با آب و هوا و غذای متفاوت تطبیق دهد.‏ شاید لازم باشد زبانی دیگر را بیاموزد.‏ این دورهٔ آموزشی به برادران و خواهران مجرّد و متأهل بین سنین ۲۳ تا ۶۵ سال کمک می‌کند تا خصوصیات روحانی‌ای را در خود پرورش دهند که برای وظایف جدید خود بدان نیاز دارند و مهارت‌هایی را کسب کنند تا بیش از پیش برای خدمت به یَهُوَه و سازمانش مفید باشند.‏

• خدمت بیت‌ئیل،‏ خدمت داوطلبانه در یکی از شعب شاهدان یَهُوَه می‌باشد.‏ بعضی از اعضای خانوادهٔ بیت‌ئیل مستقیماً در بخش تولید نشریات کتاب مقدّس فعالیّت می‌کنند.‏ به بعضی دیگر خدماتی همچون نگهداری از ساختمان و تجهیزات و برآورده ساختن نیازهای خانوادهٔ بیت‌ئیل محوّل می‌شود.‏ همهٔ این وظایف،‏ خدمت مقدّس به یَهُوَه محسوب می‌گردند.‏ همچنین،‏ اعضای خانوادهٔ بیت‌ئیل می‌دانند که خدمتشان برای جمیع برادرانشان در سطح دنیا مفید واقع می‌شود و از این بابت احساس رضایت و خوشحالی می‌کنند.‏

   گاهی از برادران متخصص دعوت به عمل می‌آید تا در بیت‌ئیل مشغول خدمت شوند لیکن اکثر اعضا بعد از آمدن به بیت‌ئیل آموزش دریافت می‌کنند.‏ کارکنان بیت‌ئیل برای منافع مادّی خدمت نمی‌کنند و به غذا،‏ مسکن و پول محدودی که برای تأمین احتیاجات شخصی دریافت می‌کنند قانع هستند.‏ یک عضو جوان این خانواده در توصیف خدمت خود می‌گوید:‏ «خیلی عالیه!‏ با اینکه انجام کارهای روزمره آسان نیست،‏ از خدمت کردن در بیت‌ئیل برکت‌های زیادی عایدم شده.‏»‏

• خدمت ساختمان‌سازی.‏ خادمانی که به این فعالیت می‌پردازند،‏ در بنای ساختمان‌های شعبه‌ها و سالن‌های جماعت کمک می‌کنند.‏ این کار همچون بنای معبد یَهُوَه در روزگار سلیمان می‌ماند و نوعی خدمت مقدّس محسوب می‌شود.‏ (‏۱پادشاهان ۸:‏۱۳-‏۱۸‏)‏ ترتیبات برای رسیدگی به نیازهای خادمین بین‌المللی همچون ترتیبات رسیدگی به نیازهای اعضای خانوادهٔ بیت‌ئیل می‌باشد.‏ این برادران و خواهران همچون دیگر خادمین تمام‌وقت با خدمت خود یَهُوَه را ستایش می‌کنند.‏ چه امتیازی!‏

خدمت به یَهُوَه بهترین نحوهٔ بهره‌مندی از زندگی است.‏ چرا خدمت تمام‌وقت به او را هدف خود نمی‌سازی؟‏ در مورد آن با والدینت،‏ با پیران محلّی و سرپرست حوزه صحبت کن.‏ چنانچه علاقه‌مند به خدمت در بیت‌ئیل یا ثبت‌نام در دورهٔ آموزشی برای بشارت‌دهندگان می‌باشی،‏ در جلسات مختص متقاضیان در محل کنگره‌های ناحیه‌ای شرکت کن.‏

البتّه باید اذعان کرد که همه واجد شرایط خدمت تمام‌وقت نمی‌باشند.‏ گاهی بیماری،‏ مشکلات مالی و یا تعهدات خانوادگی فعالیّت مسیحیان وقف‌شده را محدود می‌سازد.‏ با این حال،‏ بر همهٔ آنان واجب است که فرمان کتاب مقدّس را به خاطر داشته باشند که می‌گوید:‏ «خداوند خدای خود را به همهٔ دل و تمامی نَفْس و تمامی فکر خود محبّت نما.‏» (‏متّیٰ ۲۲:‏۳۷‏)‏ یَهُوَه از ما انتظار دارد که هر آنچه از دستمان برمی‌آید انجام دهیم.‏ بنابراین،‏ علیٰ‌رغم وضعیّت فعلی‌ای که در زندگی داری حواست را بر روی خدمت به او متمرکز ساز و اهداف تئوکراتیکی معقولی برای خودت قرار بده.‏ بلی،‏ «آفرینندهٔ خود را در روزهای جوانی‌ات بیاد آور» و تا ابد از برکات او بهره‌مند شو!‏