مراجعه به متن

یَهُوَه کیست؟‏

یَهُوَه کیست؟‏

یَهُوَه کیست؟‏

در قرن نوزدهم،‏ کاشفی فرانسوی به نام هانری مؤا در جنگلی واقع در کامبوج با قطع کردن گیاهان راه خود را باز نموده،‏ به پیش می‌رفت که ناگاه به یک خندق عریض که معبدی را احاطه کرده بود،‏ رسید.‏ آن معبد،‏ آنگ کور وات،‏ بزرگترین بنای مذهبی جهان بود.‏ خزه تمام سطح آن بنا را پوشانیده بود لیکن مؤا با انداختن نظری اجمالی تشخیص داد که آن معبد کار دست بشر است.‏ وی چنین می‌نویسد:‏ «میکل‌آنژی ناشناس در دوران باستان آن را ساخته و از هر چیزی که یونانیان و رومیان برای ما بر جای گذاشته‌اند،‏ عظیم‌تر است.‏» با وجود اینکه آن معبد طی قرون متمادی متروک مانده و هیچگونه رسیدگی از آن بعمل نیامده بود،‏ مؤا می‌توانست از ظاهر و طرح پیچیده‌اش بیقین بگوید که آن معبد طراحی داشته است.‏

کتابی سرشار از حکمت که قرنها پیش به تحریر درآمده است،‏ به طرز جالبی با استفاده از استدلال مشابهی می‌گوید:‏ «زیرا هر خانه‌ای بدست کسی بنا میشود،‏ لکن بانئ همه خداست.‏» (‏عبرانیان ۳:‏۴‏)‏ اما عده‌ای ممکن است بگویند،‏ ‹عملکرد طبیعت با کار دست بشر فرق دارد.‏›‏

معهذا،‏ امروزه برخی از دانشمندان با این اعتراض موافق نیستند.‏ پروفسوری به نام مایکِل بیهی،‏ استاد بیوشیمی در دانشگاه لی‌هایْ واقع در پنسیلوانیای ایالات متحدهٔ آمریکا،‏ بعد از تکذیب این گفته که «سیستمهای بیوشیمیایی،‏ اشیائی فاقد حیات هستند» می‌پرسد:‏ «آیا احتمال دارد که سیستمهای بیوشیمیایی زنده از روی درایت و شعور طراحی شده باشند؟‏» سپس،‏ وی اظهار می‌کند که اکنون دانشمندان توسط روشهایی همچون مهندسی ژنتیکی در حال طراحی نمودن تغییراتی اساسی در موجودات زنده می‌باشند.‏ بلی،‏ می‌توان هم اشیاء فاقد حیات و هم موجودات ذی حیات را «بنا» نمود!‏ مایکِل بیهی،‏ پس از بررسی جهان میکروسکپی سلولهای زنده،‏ متوجه سیستمهای پیچیدهٔ شگفت‌آوری شد که فعالیت اجزای تشکیل‌دهندهٔ آنها به یکدیگر وابسته است.‏ او به چه نتیجه‌ای رسید؟‏ «نتیجهٔ این گونه تلاشهای فزاینده در راه تحقیق در مورد سلول —‏ تحقیق در مورد زندگی مولکولی —‏ بوضوح و صراحت،‏ حکایت از ‏‹طرح› می‌نماید!‏»‏

لذا چه کسی تمام این سیستمهای پیچیده را طراحی کرده است؟‏

طراح کیست؟‏

جواب این سؤال را می‌توان در همان کتاب باستانی حکمت یعنی کتاب مقدس که اندکی پیش ذکرش به میان آمد،‏ یافت.‏ در آغاز کتاب مقدس آشکارا و به سهولت چشمگیری توضیح داده شده است که چه کسی طراح کل چیزها می‌باشد:‏ «در ابتداء خدا آسمانها و زمین را آفرید.‏» —‏ پیدایش ۱:‏۱‏.‏

معهذا،‏ خالقمان بین خودش و دیگر خدایانِ نامیده‌شده توسط انسانها،‏ فرق قائل می‌شود و خود را با نامی بی‌نظیر به ما معرفی می‌نماید:‏ «خدا یَهُوَه که آسمانها را آفرید .‏ .‏ .‏ و زمین و نتایج آنرا گسترانید و نَفَس را بقومیکه در آن باشند .‏ .‏ .‏ میدهد،‏ چنین میگوید.‏» (‏اشعیا ۴۲:‏⁠۵،‏ ۸‏)‏ نام خدا یَهُوَه است،‏ خدایی که عالم را طراحی نموده،‏ مردان و زنان را بر روی زمین آفریده است.‏ یَهُوَه چگونه خدایی است؟‏ چرا ضروری است که به سخنان او گوش فرا دهیم؟‏

معنی نام خدا

نام خالقمان،‏ یَهُوَه،‏ به چه معناست؟‏ نام خدا از چهار حرف عبری (‏יהוה)‏ تشکیل شده و این نام تقریباً ۷۰۰۰ مرتبه در بخش عبرانی کتاب مقدس استفاده شده است.‏ این نام،‏ حالت متعدیِ سببی فعل عبری هَوِ ‏(‏«شدن»)‏ تلقی می‌شود و به مفهوم «او سببِ شدن می‌گردد» است.‏ به عبارت دیگر،‏ یَهُوَه از روی حکمت سبب می‌گردد که خویشتن،‏ هر آنچه که لازم می‌بیند بشود تا بدین شکل،‏ مقاصد خود را به انجام برساند.‏ یَهُوَه شخصاً به عنوان خالق،‏ داور،‏ نجات‌دهنده،‏ تأمین‌کنندهٔ حیات و غیره،‏ عمل می‌کند تا به وعده‌های خود تحقق بخشد.‏ به علاوه،‏ این فعل عبری از حالتی دستوری برخوردار بوده و بر عملی دلالت می‌نماید که سلسله مراحل تکمیلی را طی می‌کند.‏ این بدان معنی است که یَهُوَه هنوز مسبب آن است که خویشتن تکمیل‌کنندهٔ وعده‌های خود باشد.‏ بلی،‏ یَهُوَه خدای حَی است!‏

خصوصیات والای یَهُوَه

کتاب مقدس توضیح می‌دهد که یَهُوَه،‏ خالقی که تکمیل‌کنندهٔ وعده‌های خود می‌باشد،‏ شخصیتی نیکو و بسیار گیرا دارد.‏ یَهُوَه ویژگی خاص خود را آشکار می‌نماید و می‌گوید:‏ «یَهُوَه،‏ یَهُوَه،‏ خدای رحیم و رئوف و دیرخشم و کثیراحسان و وفا،‏ نگاه دارندهٔ رحمت برای هزاران و آمرزندهٔ خطا و عصیان و گناه.‏» (‏خروج ۳۴:‏⁠۶،‏ ۷‏)‏ کتاب مقدس یَهُوَه را خدای احسان توصیف می‌کند.‏ واژهٔ عبریی که در اینجا «احسان» ترجمه شده است می‌تواند همچنین به معنی «محبت وفادارانه» باشد.‏ یَهُوَه در انجام مقصود جاودانی خود،‏ وفادارانه و به طور مستمر به مخلوقاتش محبت می‌ورزد.‏ آیا چنین محبتی در نظر شما ارزش والایی ندارد؟‏

یَهُوَه همچنین خدایی دیرخشم است و سریعاً خطایای ما را می‌آمرزد.‏ زندگی در جوار شخص رئوفی که از ما عیب‌جویی نکند و راغب به عفو نمودن ما باشد،‏ چقدر دلگرم‌کننده است.‏ معهذا،‏ این بدان معنی نیست که یَهُوَه تخلفات انسانها را نادیده می‌گیرد.‏ او می‌گوید:‏ «من که یَهُوَه هستم عدالت را دوست میدارم و از غارت و ستم نفرت میدارم.‏» (‏اشعیا ۶۱:‏۸‏)‏ از آنجایی که یَهُوَه خدای عدالت است،‏ اجازه نمی‌دهد گناهکاران تا ابد وقیحانه به شرارت خود ادامه دهند.‏ بنابراین،‏ می‌توانیم اطمینان خاطر داشته باشیم که یَهُوَه در زمان مقرر خود به بی‌عدالتی در دنیای اطرافمان خاتمه خواهد داد.‏

بدون داشتن حکمت،‏ حفظ تعادل کامل میان خصوصیت محبت و عدالت غیرممکن است.‏ یَهُوَه در رفتار خود با ما،‏ تعادل میان این دو خصوصیت را به طرز شگفت‌انگیزی برقرار می‌نماید.‏ (‏رومیان ۱۱:‏۳۳-‏۳۶‏)‏ البته،‏ حکمت او را می‌توان در هر جا مشاهده نمود.‏ عجایب طبیعت گواهی بر حکمت یَهُوَه هستند.‏ —‏ مزمور ۱۰۴:‏۲۴؛‏ امثال ۳:‏⁠۱۹‏.‏

با وجود این،‏ صرفاً داشتن حکمت کافی نیست.‏ خالقمان برای اینکه بتواند آنچه را که در ذهن دارد به انجام برساند،‏ باید همچنین قدرت کل را در اختیار داشته باشد.‏ کتاب مقدس برای ما نقل می‌کند که او چنین خدایی است:‏ «چشمان خود را بعلّیّین برافراشته ببینید.‏ کیست که اینها را آفرید؟‏ و کیست که لشکر اینها را بشماره بیرون آورده؟‏ .‏ .‏ .‏ از کثرت قوّت و از عظمت توانائئ وی یکی از آنها گُمْ نخواهد شد.‏» (‏اشعیا ۴۰:‏۲۶‏)‏ حقیقتاً که یَهُوَه با «کثرت قوّتِ» خود می‌تواند هر آنچه را که اراده کند به انجام برساند.‏ آیا به موجب این خصوصیات یَهُوَه،‏ انسان به سوی او جلب نمی‌شود؟‏

فواید شناختن یَهُوَه

یَهُوَه «زمینرا .‏ .‏ .‏ عبث نیافرید بلکه بجهة سکونت [انسانهایی که از رابطه‌ای واقعی با خدا برخوردار هستند] مصوّر نمود.‏» (‏اشعیا ۴۵:‏۱۸؛‏ پیدایش ۱:‏⁠۲۸‏)‏ یَهُوَه به مخلوقات زمینی خود توجه دارد.‏ او اولین زوج بشر را در بهشت یعنی خانه‌ای باغ‌مانند مسکن داد تا زندگی کاملی را آغاز کنند.‏ اما اکنون انسانها در حال ویران کردن آن بهشت می‌باشند و این عمل آنان موجب نارضایتی یَهُوَه می‌گردد.‏ معهذا یَهُوَه به حقانیت نامش،‏ مقصود اصلی خود را برای بشر و در مورد زمین به انجام خواهد رسانید.‏ (‏مزمور ۱۱۵:‏۱۶؛‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه زمین را برای کسانی که می‌خواهند همچون فرزندانش از او اطاعت کنند،‏ مجدداً تبدیل به بهشت خواهد نمود.‏ —‏ امثال ۸:‏⁠۱۷؛‏ متی ۵:‏۵‏.‏

آخرین بخش از کتاب مقدس به توصیف نوع و کیفیت زندگیی که می‌توانیم در بهشت از آن برخوردار باشیم پرداخته،‏ شرح می‌دهد:‏ «خدا هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهد کرد و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود زیرا که چیزهای اوّل درگذشت.‏» (‏مکاشفه ۲۱:‏⁠۳،‏ ۴‏)‏ یَهُوَه می‌خواهد که ما واقعاً بدینسان زندگی کنیم.‏ چه پدر خیرخواهی!‏ آیا مایل هستید مطالب بیشتری راجع به یَهُوَه و نیز آنچه برای زندگی کردن در بهشت از شما انتظار می‌رود،‏ بیاموزید؟‏

تمام آیات از ترجمهٔ فارسی کتاب مقدس چاپ ۱۹۰۴ می‌باشند.‏