اِرْمیا ۱۹:۱-۱۵
۱۹ یَهُوَه گفت: «برو و از یک کوزه‌گر، کوزه‌ای سفالی بخر. چند نفر از مردان باتجربهٔ قوم و کاهنان باتجربه را با خودت ببر،
۲ و به درّهٔ هِنّوم برو و نزدیک دروازهٔ کوزه‌گران بایست. در آنجا پیامی را که به تو می‌دهم اعلام کن.
۳ بگو، ‹ای پادشاهان یهودا و ساکنان اورشلیم، کلام یَهُوَه را بشنوید! یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید:
«‹من به‌زودی بلایی بر این شهر می‌فرستم که هر کس دربارهٔ آن بشنود شوکه شود،*
۴ چون این قوم، مرا ترک کرده‌اند و کاری با این شهر کرده‌اند که دیگر نمی‌توان آن را شناخت! آن‌ها در آنجا به خدایان دیگر قربانی تقدیم می‌کنند؛ خدایانی که نه آن‌ها می‌شناختند و نه اجدادشان و نه پادشاهان یهودا. آن‌ها این مکان را با خون بی‌گناهان پر کرده‌اند!
۵ این قوم برای پرستش بَعَل مکان‌های بلند* ساختند تا فرزندانشان را در آتش بسوزانند و به عنوان قربانی سوختنی به بَعَل تقدیم کنند؛ کاری که هیچ وقت فرمانش را نداده بودم و حتی فکرش هم به ذهنم خطور نکرده بود.»›»
۶ یَهُوَه می‌گوید: «بنابراین روزهایی می‌آید که دیگر به آنجا ‹توفِت› یا ‹درّهٔ هِنّوم›* گفته نمی‌شود، بلکه آن را ‹درّهٔ کشتار› می‌نامند.
۷ من نقشه‌های مردم یهودا و اورشلیم را در این مکان نقش بر آب می‌کنم و می‌گذارم که آن‌ها با شمشیر دشمنانشان و به دست کسانی که قصد جانشان را دارند کشته شوند. جسدهای این قوم را خوراک پرندگان آسمان و حیوانات زمین می‌کنم.
۸ کاری می‌کنم که این شهر به ویرانهٔ وحشتناکی تبدیل شود؛ جایی که همه با دیدنش انگشت به دهان بمانند.* هر کسی که از این شهر عبور کند، حیرت‌زده می‌شود و از دیدن همهٔ بلاهایی که بر سرش آمده، انگشت به دهان می‌ماند.*
۹ من کاری می‌کنم که دشمنانِ آن‌ها و کسانی که قصد جانشان را دارند، شهر را محاصره کنند و آن‌ها از شدّت گرسنگی مجبور شوند گوشت پسران و دخترانشان و گوشت همنوعشان را بخورند.
۱۰ «بعد آن کوزه را جلوی چشم همراهانت بشکن
۱۱ و به آن‌ها بگو که یَهُوَه خدای لشکرها چنین می‌گوید: ‹من این قوم و این شهر را مثل این کوزه می‌شکنم، درست مثل کسی که کوزهٔ کوزه‌گر را طوری می‌شکند که دیگر قابل ترمیم نیست. جسدهای بی‌شماری در توفِت دفن می‌شوند، طوری که دیگر جایی برای دفن کردن باقی نمی‌مانَد.›»
۱۲ یَهُوَه می‌گوید: «من همین بلا را بر سر این شهر و ساکنانش می‌آورم و این شهر را مثل توفِت می‌کنم.
۱۳ خانه‌های اورشلیم و خانه‌های پادشاهان یهودا مثل توفِت ناپاک می‌شوند، چون مردم روی پشت‌بام این خانه‌ها به لشکرهای آسمانی* قربانی و به خدایان دیگر هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کردند.»
۱۴ وقتی اِرْمیا از توفِت یعنی جایی که یَهُوَه او را برای اعلام پیامش فرستاده بود برگشت، در صحن معبدِ* یَهُوَه ایستاد و به قوم گفت:
۱۵ «یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است چنین می‌گوید: ‹همهٔ بلاهایی را که گفته‌ام، بر سر اورشلیم و شهرهای اطرافش می‌آورم، چون ساکنانشان با لجبازی نخواستند از من اطاعت کنند.›»
پاورقی‌ها
^ یا: «گوش‌هایش سوت بکشد.»
^ رجوع به واژه‌نامه: «مکان‌های بلند.»
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ یا: «از حیرت سوت بزنند.»
^ یا: «از حیرت سوت می‌زند.»
^ منظور اجرام آسمانی است.
^ یا: «خانه.»
