حِزقیال ۲۶:۱-۲۱
۲۶ در یازدهمین سال تبعید، در روز اول ماه، این پیام از طرف یَهُوَه به من رسید:
۲ «ای پسر انسان، صور دربارهٔ اورشلیم گفته، ‹چه خوب که دروازهٔ قوم‌ها شکسته شده! حالا که اورشلیم ویران شده، همه برای تجارت به طرف من می‌آیند و من ثروتمند می‌شوم.›
۳ برای همین یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹ای صور، من به ضدّ تو هستم و همان طور که دریا موج‌هایش را بلند می‌کند، ملت‌های زیادی را علیه تو برمی‌انگیزم.
۴ آن‌ها دیوارهای تو را ای صور خراب می‌کنند و برج‌هایت را فرو می‌ریزند. من خاک تو را برمی‌دارم تا چیزی جز یک صخرهٔ خشک و خالی باقی نماند.
۵ تو در وسط دریا به جایی برای خشک کردن تورهای ماهیگیری تبدیل می‌شوی.›
«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹همان طور که گفته‌ام، قوم‌های دیگر صور را غارت خواهند کرد.
۶ ساکنان روستاهای صور* هم با شمشیر کشته می‌شوند. آن وقت مردم می‌فهمند که من یَهُوَه هستم.›
۷ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من نِبوکَدنَصَّر* را که شاه شاهان است برمی‌انگیزم که از شمال با اسب‌ها و ارابه‌های جنگی و سواره‌نظام و سربازان زیاد به صور حمله کند.
۸ ای صور، او ساکنان روستاهایت را با شمشیر می‌کشد و برای محاصرهٔ تو سنگرها و پشته‌هایی می‌سازد؛ لشکر او با سپرهای بزرگشان به جنگ تو خواهند آمد.
۹ او با دژکوب‌هایش* به دیوارهای تو می‌کوبد و با تبرهایش* برج‌هایت را خراب می‌کند.
۱۰ وقتی نِبوکَدنَصَّر وارد دروازه‌هایت شود، اسب‌هایش آنقدر زیاد خواهند بود که تو را با گرد و غبار می‌پوشانند و صدای سواره‌نظام و چرخ‌های ارابه‌ها دیوارهایت را می‌لرزاند؛ مثل این خواهد بود که عده‌ای به یک شهر با دیوارهای شکسته هجوم می‌آورند.
۱۱ سم اسب‌هایش تمام کوچه‌هایت را لگدمال خواهد کرد و ستون‌های بزرگت فرو می‌ریزند. او ساکنان تو را با شمشیر می‌کشد.
۱۲ آن‌ها منابع تو را می‌دزدند، ثروتت را غارت می‌کنند، دیوارهایت را خراب و خانه‌هایت را ویران می‌کنند. بعد سنگ‌ها و چوب‌ها و خاک تو را به دریا می‌ریزند.›
۱۳ «‹ای صور، من به آوازهای تو پایان می‌دهم و صدای چنگ‌هایت دیگر شنیده نخواهد شد.
۱۴ من تو را به صخره‌ای خشک و خالی تبدیل می‌کنم، به جایی که تورهای ماهیگیری را در آن خشک می‌کنند. تو دیگر هیچ وقت بازسازی نمی‌شوی، چون من که یَهُوَه هستم این را گفته‌ام.› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.
۱۵ «یَهُوَه حاکم متعال به صور می‌گوید: ‹وقتی ساکنانت با آه و ناله نفس‌های آخرشان را می‌کشند و کشتاری در میان تو رخ می‌دهد، آیا جزیره‌ها با شنیدن صدای فرو ریختنت نمی‌لرزند؟
۱۶ همهٔ بزرگانِ* دریا از تختشان پایین می‌آیند و رداها* و لباس‌های فاخرشان* را درمی‌آورند و وحشت وجودشان را فرا می‌گیرد. آن‌ها روی زمین خواهند نشست و دائم از ترس می‌لرزند و مات و مبهوت به تو نگاه می‌کنند.
۱۷ آن‌ها برایت نوحه* خواهند خواند و به تو می‌گویند:
«ای شهر پرآوازه که ساکنانت از دریا آمدند، ببین چطور ویران شدی!تو و ساکنانت* در دریا پرقدرت بودید،و در دل تمام ساکنان زمین ترس و وحشت می‌انداختید!
۱۸ وقتی روز سقوطت رسید، جزیره‌ها از ترس لرزیدند؛وقتی از بین رفتی، جزیره‌های دریا تکان خوردند.»›
۱۹ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹ای صور، وقتی تو را مثل شهرهای خالی از سکنه با خاک یکسان کنم و با آب‌های عمیق و خروشان بپوشانم،
۲۰ تو را با کسانی که همراه تو به گور* می‌روند به همان جا می‌فرستم که مردم زمان باستان هستند. کاری می‌کنم تو هم با کسانی که به گور می‌روند در پست‌ترین جا ساکن شوی، و مثل شهرهای قدیم که سالیان سال ویران هستند، خالی از سکنه شوی. آن وقت من به زمینِ زندگان شکوه و زیبایی می‌دهم.
۲۱ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من به طور ناگهانی تو را به بلای وحشتناکی دچار می‌کنم و سرانجام نیست و نابود می‌شوی؛ مردم به دنبالت می‌گردند، اما هیچ وقت تو را پیدا نخواهند کرد.›»
پاورقی‌ها
^ تحت‌اللفظی: «دختران صور.»
^ تحت‌اللفظی: «نِبوکَدرَصَّر.» املای دیگر اسم نِبوکَدنَصَّر.
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ یا: «شمشیرهایش.»
^ یا: «امیران.»
^ یا: «رداهای بدون آستین.»
^ یا: «لباس‌های گلدوزی‌شده‌شان.»
^ یا: «مرثیه.»
^ تحت‌اللفظی: «او و ساکنانش.» ضمیر او در این آیه مؤنث است.
^ یا: «گودال.»
