لاویان ۲۳:۱-۴۴
۲۳ یَهُوَه به موسی گفت:
۲ «با اسرائیلیان صحبت کن و به آن‌ها بگو، ‹عیدهای یَهُوَه گردهمایی‌های مقدّسی هستند که باید مردم را برای برگزاری آن‌ها دعوت کنید. این‌ها عیدهای من هستند:
۳ «‹شش روز می‌توانید کار کنید، اما روز هفتم روز شَبّات، روز استراحت* کامل و روز گردهمایی مقدّس است. در آن روز نباید هیچ کاری بکنید. روز شَبّات برای یَهُوَه است و هر جا که زندگی می‌کنید باید آن را برگزار کنید.
۴ «‹این‌ها عیدهای یَهُوَه هستند، یعنی گردهمایی‌های مقدّس که باید در زمان معین مردم را برای برگزاری آن‌ها دعوت کنید:
۵ روز چهاردهم ماه اول، موقع عصر،* عید پِسَح را برای یَهُوَه برگزار کنید.
۶ «‹روز پانزدهم آن ماه، عید نان فطیر برای یَهُوَه شروع می‌شود و باید هفت روز نان فطیر بخورید.
۷ در روز اول یک گردهمایی مقدّس برگزار کنید و هیچ کار سختی انجام ندهید.*
۸ برای هفت روز، از هدیه‌هایی که روی آتش به یَهُوَه تقدیم می‌شود، هدیه‌ای به حضور او بیاورید. در هفتمین روز، یک گردهمایی مقدّس برگزار کنید و هیچ کار سختی انجام ندهید.›»
۹ یَهُوَه همین طور به موسی گفت:
۱۰ «به اسرائیلیان بگو، ‹وقتی به سرزمینی که آن را به شما می‌دهم داخل می‌شوید و محصول زمینتان را برداشت می‌کنید، باید یک بافه از نوبر محصولتان را برای کاهن ببرید.
۱۱ کاهن باید آن بافه را در حضور یَهُوَه تکان دهد تا شما مورد قبول خدا قرار گیرید. کاهن باید این کار را روز بعد از شَبّات انجام دهد.
۱۲ در همان روزی که او بافه را تکان می‌دهد، شما باید یک قوچ یک‌ساله و سالم به عنوان قربانی سوختنی به یَهُوَه تقدیم کنید.
۱۳ همین طور برای هدیهٔ غلّه‌ای ۲ کیلو* آرد مرغوب که با روغن مخلوط شده باشد بیاورید و آن را روی آتش به عنوان هدیه به یَهُوَه تقدیم کنید تا بویی خوشایند* برای او باشد. برای هدیهٔ ریختنی هم یک لیتر* شراب بیاورید.
۱۴ تا روزی که هدیهٔ خدایتان را برای او می‌آورید، نباید نان، غلّهٔ تازه یا بوداده بخورید. این برای همهٔ نسل‌های شما، هر جا که زندگی می‌کنید، قانونی همیشگی است.
۱۵ «‹از روز بعد از شَبّات، یعنی از روزی که هدیهٔ تکان‌دادنی را می‌آورید، هفت هفته* بشمارید. آن هفته‌ها باید کامل باشند.
۱۶ در روز پنجاهم، یعنی روز بعد از آن هفت هفته،* دوباره هدیهٔ غلّه‌ای به یَهُوَه تقدیم کنید.
۱۷ از خانه‌هایتان دو نان به عنوان هدیۀ تکان‌دادنی برای خدا بیاورید. آن نان‌ها باید با ۲ کیلو* آرد مرغوب و با خمیرمایه پخته شوند. آن‌ها را به عنوان نوبر محصولتان به یَهُوَه تقدیم کنید.
۱۸ همراه با نان‌ها، هفت برّهٔ نر سالم و یک‌ساله، یک گاو نر* و دو قوچ بیاورید. آن‌ها را به عنوان قربانی سوختنی همراه با هدیهٔ غلّه‌ای و هدایای ریختنی‌شان به یَهُوَه تقدیم کنید. آن هدیه‌ها باید روی آتش به یَهُوَه تقدیم شود تا بویی خوشایند* برای او باشد.
۱۹ همین طور یک بزغاله به عنوان قربانی گناه و دو برّهٔ نر یک‌ساله به عنوان قربانی شراکت تقدیم کنید.
۲۰ کاهن باید آن دو برّهٔ نر را همراه با نان‌هایی که از نوبر محصول است، به عنوان هدیۀ تکان‌دادنی، در حضور یَهُوَه تکان دهد. آن‌ها سهم کاهن هستند و برای یَهُوَه مقدّسند.
۲۱ در آن روز باید اعلام کنید که یک گردهمایی مقدّس برگزار می‌شود. هیچ کار سختی در آن روز انجام ندهید. این برای همهٔ نسل‌های شما، هر جا که زندگی می‌کنید، قانونی همیشگی است.
۲۲ «‹وقتی محصول زمینتان را برداشت می‌کنید، نباید محصول حاشیهٔ زمین را کاملاً برداشت کنید یا چیزی را که بعد از برداشت باقی می‌ماند جمع کنید. آن‌ها را برای فقیران* و غریبانی که با شما زندگی می‌کنند باقی بگذارید. من یَهُوَه خدایتان هستم.›»
۲۳ یَهُوَه همین طور به موسی گفت:
۲۴ «به اسرائیلیان بگو، ‹اولین روز ماه هفتم، روز استراحت* کامل است، روز یادبود و گردهمایی مقدّس که باید با صدای شیپور اعلام شود.
۲۵ در آن روز هدیه‌ای روی آتش به یَهُوَه تقدیم کنید و هیچ کار سختی انجام ندهید.›»
۲۶ یَهُوَه در ادامه به موسی گفت:
۲۷ «دهمین روز ماه هفتم، روز کفّاره است. در آن روز یک گردهمایی مقدّس برگزار کنید و به خودتان سختی دهید* و هدیه‌ای روی آتش به یَهُوَه تقدیم کنید.
۲۸ در آن روز خاص نباید هیچ کاری انجام دهید، چون روز کفّاره است و در حضور یَهُوَه خدایتان برای شما کفّاره خواهد شد.
۲۹ هر کس در آن روز به خودش سختی ندهد،* کشته خواهد شد.*
۳۰ اگر کسی در آن روز هر نوع کاری انجام دهد، من جانش را خواهم گرفت.*
۳۱ در آن روز هیچ کاری نکنید. این برای همهٔ نسل‌های شما، هر جا که زندگی می‌کنید، قانونی همیشگی است.
۳۲ آن روز برای شما شَبّات و روز استراحت* کامل است. از عصر نهمین روز آن ماه تا عصر روز بعد باید به خودتان سختی دهید و قانون روز شَبّات را رعایت کنید.»
۳۳ بعد یَهُوَه به موسی گفت:
۳۴ «به اسرائیلیان بگو، ‹شما باید در پانزدهمین روز ماه هفتم، به مدت هفت روز برای یَهُوَه عید سایه‌بان‌ها را برگزار کنید.
۳۵ در روز اول یک گردهمایی مقدّس برگزار کنید و هیچ کار سختی انجام ندهید.
۳۶ برای هفت روز، از هدیه‌هایی که روی آتش به یَهُوَه تقدیم می‌شود هدیه‌ای به حضور او بیاورید. در روز هشتم یک گردهمایی مقدّس برگزار کنید و هدیه‌ای روی آتش به یَهُوَه تقدیم کنید. آن گردهمایی برای پرستش است و هیچ کار سختی نباید انجام دهید.
۳۷ «‹بنابراین این‌ها عیدهای یَهُوَه هستند که باید به عنوان گردهمایی‌های مقدّس برگزار* کنید. در آن عیدها این هدیه‌ها را روی آتش به یَهُوَه تقدیم کنید: قربانی سوختنی با هدیهٔ غلّه‌ای آن و هدیه‌های ریختنی؛ هر کدام مطابق با برنامهٔ روزانه.
۳۸ این هدیه‌ها جدا از هدیه‌هایی است که در روزهای شَبّات به یَهُوَه تقدیم می‌شود و جدا از هدیه‌های شخصی، نذری و داوطلبانه است که باید به یَهُوَه تقدیم کنید.
۳۹ در پانزدهمین روز ماه هفتم، بعد از این که محصول زمینتان را برداشت کردید، عید یَهُوَه را برای هفت روز برگزار کنید. روز اول و روز هشتم، روزهای استراحت* کامل هستند.
۴۰ در روز اول میوهٔ بهترین درختان را بچینید و شاخه‌های درختان نخل، درختان پربرگ و صنوبرهای کنار نهر* را جمع کنید و برای هفت روز در حضور یَهُوَه خدایتان شادی کنید.
۴۱ آن عید را هر سال در ماه هفتم به مدت هفت روز برای یَهُوَه برگزار کنید. این برای همهٔ نسل‌های شما یک قانون همیشگی است.
۴۲ برای هفت روز زیر سایه‌بان‌ها زندگی کنید. همهٔ اسرائیلیان باید زیر سایه‌بان‌ها زندگی کنند،
۴۳ تا نسل‌های بعدی شما بدانند که وقتی من اسرائیلیان را از سرزمین مصر بیرون آوردم، آن‌ها را زیر سایه‌بان‌ها ساکن کردم. من یَهُوَه خدایتان هستم.›»
۴۴ بنابراین موسی عیدهای یَهُوَه را به اسرائیلیان اعلام کرد.
پاورقی‌ها
^ یا: «فراغت.»
^ یا: «شفق.» تحت‌اللفظی: «بین دو عصر.»
^ منظور این است که انجام هیچ کار طاقت‌فرسا یا خرید و فروش و معاملات مجاز نبود، اما کارهایی مانند آشپزی، تدارکات عید یا کارهای روزمرهٔ دیگر مجاز بود.
^ تحت‌اللفظی: «دودهم ایفه.» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.
^ یا: «خشنودکننده.» تحت‌اللفظی: «آرامش‌بخش.»
^ تحت‌اللفظی: «یک‌چهارم هین.» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.
^ تحت‌اللفظی: «هفت شَبّات.»
^ یا: «هفتمین شَبّات.»
^ تحت‌اللفظی: «دودهم ایفه.» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.
^ یا: «خشنودکننده.» تحت‌اللفظی: «آرامش‌بخش.»
^ یا: «گاو نر جوان.»
^ یا: «رنج‌دیدگان.»
^ یا: «فراغت.»
^ عبارت «به خود سختی دادن» ظاهراً یعنی به شکل‌های مختلف خود را از چیزی محروم کردن، از جمله روزه گرفتن.
^ یا احتمالاً: «روزه نگیرد.»
^ تحت‌اللفظی: «از قوم خود قطع می‌شود.»
^ تحت‌اللفظی: «از قومش قطع می‌کنم.»
^ یا: «فراغت.»
^ یا: «اعلام.»
^ یا: «فراغت.»
^ یا: «درّه، وادی.»
