As boas noticias segundo Marcos 9:1-50
-
A transfiguración de Xesús (1-13)
-
Xesús cura un rapaz que estaba posuído por un demo (14-29)
-
“Todo é posible para quen ten fe” (23)
-
-
Xesús volve a predicir a súa morte (30-32)
-
Os discípulos discuten sobre quen é o maior (33-37)
-
“Quen non está na nosa contra está ó noso favor” (38-41)
-
Cousas que fan tropezar (42-48)
-
“Tede sal dentro de vós” (49, 50)
9 Ademais díxolles: “Asegúrovos que algúns dos que están aquí non morrerán sen antes ver o Reino de Deus xa establecido con poder”.
2 Seis días despois, Xesús levou a Pedro, a Santiago e a Xoán a unha montaña alta, e estiveron alí sós. E Xesús transfigurouse* diante deles.
3 A súa roupa empezou a brillar e volveuse máis branca do que ningún lavandeiro na terra podería deixala.
4 Ademais, aparecéronselles Elías e Moisés, e estaban falando con Xesús.
5 Entón, Pedro díxolle a Xesús: “Rabí*, que ben que esteamos aquí! Montemos tres tendas: unha para ti, unha para Moisés e outra para Elías”.
6 En realidade, Pedro non sabía como reaccionar porque estaban moi asustados.
7 Entón formouse unha nube que os cubriu, e oíuse unha voz que viña da nube e dicía: “Este é o meu querido Fillo. Escoitádeo”.
8 E de repente, cando miraron ó seu arredor, viron que xa non había ninguén con eles. Só estaba Xesús.
9 Mentres baixaban da montaña, Xesús mandoulles seriamente que non lle contasen a ninguén o que viran ata que o Fillo do Home resucitase* de entre os mortos.
10 Eles fixeron o que lles dixo*, pero falaban entre eles sobre que significaría iso de que ía resucitar* de entre os mortos.
11 E preguntáronlle a Xesús: “Por que din os escribas que Elías ten que vir antes que o Cristo?”.
12 El respondeulles: “É certo que primeiro vén Elías e restablece tódalas cousas. Pero entón, por que está escrito que o Fillo do Home ten que pasar por moitos sufrimentos e que o van desprezar?
13 Pois eu dígovos que en realidade Elías xa veu e fixeron con el o que quixeron, xusto como se escribiu que pasaría”.
14 Cando Xesús e os tres discípulos chegaron onde estaban os demais, víronos rodeados por unha gran multitude, e había uns escribas que estaban discutindo con eles.
15 En canto a multitude viu a Xesús, a xente sorprendeuse moitísimo e foron correndo a saudalo.
16 E el preguntoulles: “Sobre que estades discutindo?”.
17 Entón un home dos que estaban entre a xente contestoulle: “Mestre, trouxen aquí o meu fillo porque ten dentro un demo que o deixou mudo*.
18 Cada vez que o demo o controla, tírao ó chan e o rapaz bota espuma pola boca, aperta os dentes e queda sen forzas. Pedinlles ós teus discípulos que botasen fóra o demo, pero non foron capaces”.
19 Xesús respondeulles: “Esta xeración non ten fe ningunha! Canto tempo máis vou ter que estar con vós? Ata cando terei que soportarvos? Traédemo”.
20 Entón trouxéronlle o rapaz. Pero en canto o demo viu a Xesús, fixo que o rapaz tivese convulsións e, despois de caer, rodou polo chan botando espuma pola boca.
21 E Xesús preguntoulle ó pai: “Desde cando lle pasa isto?”. El contestoulle: “Desde que era pequeno.
22 Moitas veces, o demo bótao no lume ou na auga para matalo. Así que, se podes facer algo, ten compaixón de nós e axúdanos”.
23 Xesús díxolle: “Por que dis ‘Se podes facer algo’? Todo é posible para quen ten fe”.
24 Inmediatamente, o pai do rapaz berrou: “Teño fe! Pero axúdame a ter máis fe!”.
25 Cando Xesús se deu conta de que unha multitude viña correndo cara a eles, reprendeu o demo e díxolle: “Espírito mudo e xordo, mándoche que saias del e que non volvas entrar máis!”.
26 Despois de berrar e de facer que o rapaz tivese moitas convulsións, o demo saíu e o rapaz quedou coma se estivese morto. De feito, case todos dicían: “Está morto!”.
27 Pero Xesús colleuno pola man e levantouno, e o rapaz púxose de pé.
28 Despois, Xesús e os seus discípulos entraron nunha casa, e eles preguntáronlle en privado: “Por que nós non puidemos botar fóra ese demo?”.
29 El respondeulles: “Este tipo de espírito só pode saír con oración”.
30 Entón saíron de alí e cruzaron Galilea, pero el non quería que ninguén o soubese
31 porque estaba ensinándolles ós seus discípulos. Dicíalles: “O Fillo do Home vai ser traizoado e entregado nas mans dos seus inimigos, e eles matarano. Pero, aínda que o van matar, resucitará* tres días despois”.
32 Eles non entenderon o que quixo dicir, pero dáballes medo preguntarlle.
33 Cando chegaron a Capernaúm e entraron na casa, Xesús preguntoulles: “Sobre que viñades discutindo polo camiño?”.
34 Eles quedaron calados porque viñeran discutindo sobre quen era o maior.
35 Entón Xesús sentouse, chamou os Doce e díxolles: “Se alguén quere ser o primeiro, ten que ser o último de todos e servir a* todos”.
36 Despois puxo un neno no medio deles, rodeouno cos brazos e díxolles:
37 “Quen recibe a un neno coma este por causa do meu nome tamén me recibe a min. E quen me recibe a min non só me recibe a min, senón tamén a quen me enviou”.
38 Xoán díxolle: “Mestre, vimos que alguén botaba demos fóra usando o teu nome, pero intentamos impedirllo porque non era un dos que andan con nós”.
39 Pero Xesús contestou: “Non intentedes impedirllo, porque ninguén pode facer un milagre usando o meu nome e xusto despois poñerse a falar mal de min.
40 Porque quen non está na nosa contra está ó noso favor.
41 E asegúrovos que quen vos dea un vaso de auga porque sodes discípulos de Cristo, de ningunha maneira quedará sen a súa recompensa.
42 Pero se alguén fai tropezar* a unha desas persoas que son coma nenos* e que teñen fe, seríalle moito mellor que lle puxesen no pescozo unha desas pedras de muíño que os burros fan xirar e que o tirasen ó mar.
43 ”Se algunha vez a túa man te fai tropezar*, córtaa. É mellor que consigas a vida aínda que sexa manco, e non que acabes coas dúas mans na Guehena*, no lume que non se pode apagar.
44 —*
45 E se o teu pé te fai tropezar, córtao. É mellor que consigas a vida aínda que sexa coxo, e non que te boten cos dous pés na Guehena.
46 —*
47 E se o teu ollo te fai tropezar, tírao lonxe. É mellor que entres no Reino de Deus cun só ollo, e non que te boten cos dous ollos na Guehena,
48 onde os vermes non morren e o lume non se apaga.
49 ”Porque todos teñen que ser salgados con lume.
50 O sal é bo. Pero se deixa de ser salgado, que faredes para que recupere o seu sabor? Tede sal dentro de vós e mantede a paz uns cos outros”.
Notas ó pé
^ Ou “cambiou de aspecto”.
^ Ou “Mestre”, “Rabino”.
^ Lit. “fose levantado”.
^ Ou quizais “Eles gardaron o asunto para si”.
^ Lit. “sería levantado”.
^ Lit. “un espírito mudo”.
^ Lit. “será levantado”.
^ Ou “ser ministro de”.
^ Lit. “un destes pequenos”.
^ Ou “pecar”.
^ Este versículo non aparece en varios dos manuscritos gregos antigos importantes e parece ser que non forma parte das Escrituras inspiradas.
^ Este versículo non aparece en varios dos manuscritos gregos antigos importantes e parece ser que non forma parte das Escrituras inspiradas.
