Երգ 130
Կեանքը հրաշք է
1. Նորածին մանուկ, անձրեւի կաթիլ,
ցորենի ամէն հատիկ, շողն արեւի. . .
Ասոնք Աստուծմէ պարգեւներ են թանկ,
եւ իրեն փառք կը բերեն, պատիւ, գովասանք։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Ինչպէ՞ս պէտք է վարուինք պարգեւի հետ մենք.
Եհովան՝ կեանքի Աղբիւրը, սիրենք ու պաշտենք,
Իսկ ի՛նչ որ ալ ընենք, չենք կրնար զայն շահիլ։
Պարգեւ է կեանքը մեր, սքանչելի հրաշք։
2. Թերեւս ոմանք յոյսերնին կտրեն,
‘Հայհոյէ Աստուծոյ եւ մեռիր’, ըսեն։
Մենք Յոբի կնոջ խօսքը չենք ըսեր.
ամէն մէկ շունչի համար Եահը կը գովենք։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Ինչպէ՞ս պէտք է վարուինք պարգեւի հետ մենք.
մեր շուրջիններուն սրտանց հոգ տանինք ու սիրենք։
Իսկ ի՛նչ որ ալ ընենք, չենք կրնար զայն շահիլ։
Պարգեւ է կեանքը մեր, սքանչելի հրաշք։
(Տե՛ս նաեւ Յոբ 2։9. Սաղ. 34։12. Ժող. 8։15. Մատ. 22։37-40. Հռով. 6։23)
