ចូរឲ្យ«ច្បាប់នៃសេចក្ដីសប្បុរស»ជំរុញចិត្តអ្នក
បងស្រីលីសា *និយាយថា៖ «សេចក្ដីសប្បុរសរបស់បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិក គឺជាអ្វីដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងបំផុតមកលើខ្ញុំ»។ គាត់កំពុងនិយាយអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យគាត់ចាប់អារម្មណ៍សេចក្ដីពិតនៅដើមដំបូង។ បងស្រីអានមានបទពិសោធន៍ស្រដៀងនឹងនេះដែរ។ គាត់បានសារភាពថា៖ «នៅដើមដំបូង អ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍សេចក្ដីពិត គឺសេចក្ដីសប្បុរសរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ជាជាងអ្វីដែលពួកគេបានបង្រៀន»។ ឥឡូវ បងស្រីទាំងពីរនាក់នេះចូលចិត្តអាននិងរំពឹងគិតអំពីគម្ពីរ ប៉ុន្តែនៅដើមដំបូង គឺសេចក្ដីសប្បុរសដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើពួកគាត់។
តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដែលនឹងលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកដែលនៅជុំវិញយើងតាមរបៀបណាខ្លះ? សូមយើងពិចារណារបៀបពីរយ៉ាង គឺតាមរយៈពាក្យសម្ដី និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ បន្ទាប់មក យើងនឹងពិចារណាថាតើយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះអ្នកណា?
«ច្បាប់នៃសេចក្ដីសប្បុរស»នៅលើអណ្ដាតអ្នក
ប្រពន្ធល្អដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងសុភាសិត ជំពូក៣១ មាន«ច្បាប់នៃសេចក្ដីសប្បុរសនៅលើអណ្ដាតនាង»។ (សុភ. ៣១:២៦, កំ.ស.) នាងឲ្យ«ច្បាប់»នេះមានឥទ្ធិពលលើអ្វីដែលនាងនិយាយ ព្រមទាំងរបៀបដែលនាងនិយាយ។ ឪពុកទាំងឡាយក៏គួរមាន«ច្បាប់»នេះនៅលើអណ្ដាតរបស់ពួកគេដែរ។ ឪពុកម្ដាយភាគច្រើនដឹងច្បាស់ថា ការប្រើពាក្យឥតមេត្តាអាចមានឥទ្ធិពលមិនល្អទៅលើកូន។ បើឪពុកម្ដាយនិយាយកំបុតៗដោយគ្មានភាពកក់ក្ដៅ កូនរបស់ពួកគេនឹងទំនងជាមានប្រតិកម្មមិនល្អ។ ប៉ុន្តែ ពេលឪពុកម្ដាយនិយាយដោយសប្បុរស កូនៗនឹងស្រួលស្ដាប់និងធ្វើតាមជាង។
មិនថាអ្នកជាឪពុកម្ដាយឬមិនមែនក្ដី តើអ្នកអាចរៀនឲ្យចេះនិយាយដោយសប្បុរសយ៉ាងដូចម្ដេច? ផ្នែកដំបូងនៃសុភាសិត ៣១:២៦បង្ហើបឲ្យយើងដឹង។ ខនោះចែងថា៖ «នាងនិយាយដោយប្រាជ្ញា»។ នេះក៏រួមបញ្ចូលការគិតទុកជាមុនអំពីពាក្យសម្ដីនិងទំហំសំឡេងរបស់យើង។ ដើម្បីជួយយើង សូមសួរខ្លួនថា ‹តើអ្វីដែលខ្ញុំហៀបនឹងនិយាយនឹងធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់ខឹង ឬតើនោះនឹងធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព?›។ (សុភ. ១៥:១) មែនហើយ គឺជាការឈ្លាសវៃឲ្យគិតមុននិយាយ។
សុភាសិតមួយទៀតចែងថា៖ «ការនិយាយដោយឥតគិតពិចារណា ប្រៀបដូចជាការចាក់ដោយដាវ»។ (សុភ. ១២:១៨) ការគិតអំពីឥទ្ធិពលដែលពាក្យសម្ដីនិងទំហំសំឡេងរបស់យើងអាចមានទៅលើអ្នកឯទៀត អាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដីរបស់យើង។ ពេលដែលយើងនិយាយស្របតាម«ច្បាប់នៃសេចក្ដីសប្បុរស» យើងនឹងមិនប្រើពាក្យដែលនាំឲ្យឈឺចិត្ត ឬនិយាយដោយមិនសប្បុរសឡើយ។ (អេភ. ៤:៣១, ៣២) យើងនឹងជំនួសគំនិតនិងពាក្យសម្ដីមិនល្អ ដោយពាក្យសម្ដីល្អឬសប្បុរសដែលមានទំហំសំឡេងកក់ក្ដៅ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានទុកគំរូស្ដីអំពីរឿងនេះ ពេលដែលលោកពង្រឹងកម្លាំងរបស់អេលីយ៉ាដែលជាអ្នកបម្រើរបស់លោកដែលភ័យខ្លាច។ ទេវតាដែលជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយដោយ«សំឡេងស្រាលស្រទន់»។ (១បស. ១៩:១២) ប៉ុន្តែ ការបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស មិនគ្រាន់តែរួមបញ្ចូលការនិយាយដោយសប្បុរសប៉ុណ្ណោះទេ។ យើងក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសផងដែរ។ តើតាមរបៀបណា?
ការប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសជំរុញចិត្តអ្នកឯទៀត
យើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយនិយាយពាក្យសប្បុរស និងដោយប្រព្រឹត្តសប្បុរស។ (អេភ. ៤:៣២; ៥:១, ២) បងលីសាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើបានពណ៌នាអំពីសេចក្ដីសប្បុរសដែលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចំពោះគាត់។ គាត់និយាយថា៖ «ពេលក្រុមគ្រួសារយើងត្រូវរើផ្ទះភ្លាមៗ ប្ដីប្រពន្ធពីរគូក្នុងក្រុមជំនុំបានសុំច្បាប់ពីការងារដើម្បីជួយរៀបចំអីវ៉ាន់យើង។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំមិនទាន់បានចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរទេ»។ ការប្រព្រឹត្តដ៏សប្បុរសទាំងនោះ បានជំរុញចិត្តបងលីសាឲ្យពិនិត្យពិចារណាអំពីសេចក្ដីពិតយ៉ាងដិតដល់ជាង។
បងអានដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅដើមអត្ថបទ ក៏ឲ្យតម្លៃចំពោះសេចក្ដីសប្បុរសដែលសាក្សីបានបង្ហាញចំពោះគាត់ដែរ។ គាត់បានកត់សម្គាល់ថា៖ «ដោយសារការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្សជាទូទៅក្នុងសង្គម ខ្ញុំមិនងាយទុកចិត្តអ្នកឯទៀតទេ»។ គាត់បានបន្តថា៖ «ពេលខ្ញុំបានជួបសាក្សី ខ្ញុំសង្ស័យពួកគេ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ‹ម៉េចបានជាពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ?›។ ប៉ុន្តែសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់អ្នកបង្រៀនគម្ពីរខ្ញុំ បានជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យទុកចិត្តគាត់»។ តើនោះមានលទ្ធផលល្អអ្វី? បងអានឆ្លើយថា៖ «ក្រោយមក ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលខ្ញុំរៀន»។
សូមកត់សម្គាល់ថាបងលីសានិងបងអានបានទទួលឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងពីការប្រព្រឹត្តដ៏សប្បុរសនិងដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បុគ្គលក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយនោះបានជួយពួកគាត់ឲ្យចង់រៀនអំពីសេចក្ដីពិត។ សេចក្ដីសប្បុរសដែលក្រុមជំនុំបានបង្ហាញចំពោះពួកគាត់ បានជួយពួកគាត់ឲ្យចាប់ផ្ដើមទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ានិងរាស្ត្រលោក។
ចូររៀនឲ្យចេះបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដូចព្រះចំពោះអ្នកឯទៀត
មនុស្សខ្លះចេះញញឹមរាក់ទាក់និងប្រើពាក្យសប្បុរស ដោយសាររបៀបដែលពួកគេបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំ ឬកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ។ ការចេះគួរសមបែបនេះដែលផុសចេញពីវប្បធម៌ ឬដែលជាចរិតធម្មជាតិ គឺគួរឲ្យសរសើរមែន ប៉ុន្តែបើមានតែអ្វីទាំងនេះជំរុញចិត្តយើង យើងប្រហែលជាមិនមែនជាបុគ្គលសប្បុរសដូចព្រះទេ។—សូមពិនិត្យបន្ថែម សកម្មភាព ២៨:២
សេចក្ដីសប្បុរសពិតប្រាកដ គឺជាគុណសម្បត្តិមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ (កាឡ. ៥:២២, ២៣) ដូច្នេះដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិនេះ យើងត្រូវឲ្យឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជះឥទ្ធិពលលើគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ។ ម្យ៉ាងទៀតក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះចំពោះអ្នកឯទៀត។ ដូច្នេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងចំពោះអ្នកឯទៀតជំរុញចិត្តយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ពិត។ យ៉ាងនេះ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់យើងទៅជាគុណសម្បត្តិដ៏ខ្លាំងក្លាមួយដែលផុសចេញពីចិត្ត ហើយជាអ្វីដែលព្រះពេញចិត្ត។
តើយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះអ្នកណា?
គឺប្រហែលជាស្រួលឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះពួកអ្នកដែលបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់យើង ឬចំពោះពួកអ្នកដែលយើងស្គាល់។ (២សាំ. ២:៦) របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះគឺដោយអរគុណពួកគេ។ (កូឡ. ៣:១៥) ប៉ុន្តែ ចុះបើយើងមានអារម្មណ៍ថាបុគ្គលណាម្នាក់មិនសមនឹងទទួលសេចក្ដីសប្បុរស?
សូមគិតអំពីចំណុចនេះ៖ ព្រះយេហូវ៉ាទុកគំរូដ៏ល្អប្រសើរក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសឬគុណដ៏វិសេសលើសលប់ ហើយគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក បង្រៀនយើងនូវមេរៀនដ៏សំខាន់អំពីការបង្ហាញគុណសម្បត្តិនេះ។ ពាក្យ«គុណដ៏វិសេសលើសលប់»បានត្រូវប្រើច្រើនដងក្នុងបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច។ តើព្រះបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់យើងតាមរបៀបណា?
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយផ្ដល់អ្វីដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីរស់នៅ។ (ម៉ាថ. ៥:៤៥) លោកក៏បានបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះមនុស្សជាតិមុនដែលពួកគេស្គាល់លោកទៅទៀត។ (អេភ. ២:៤, ៥, ៨) ជាឧទាហរណ៍ លោកបានឲ្យអ្វីល្អបំផុតដល់មនុស្សទាំងអស់ គឺបុត្រតែមួយគត់របស់លោក។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ថ្លៃលោះ «ដោយសារភាពបរិបូរនៃគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោក»។ (អេភ. ១:៧) ម្យ៉ាងទៀត ទោះជាយើងធ្វើខុសនិងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខកចិត្តក្ដី លោកបន្តណែនាំនិងបង្រៀនយើង។ ដំបូន្មាននិងសម្ដីរបស់លោក គឺប្រៀបដូចជា«ភ្លៀងរលឹម»។ (បច. ៣២:២) យើងមិនអាចតបស្នងព្រះយេហូវ៉ាចំពោះសេចក្ដីសប្បុរសទាំងអស់របស់លោកមកលើយើងទេ។ បើព្រះយេហូវ៉ាមិនបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោកចំពោះយើង នោះយើងមុខជាគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ថ្ងៃអនាគតទេ។—សូមពិនិត្យបន្ថែម ពេត្រុសទី១ ១:១៣
ច្បាស់ណាស់ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺទាក់ទាញចិត្តយើង និងជំរុញចិត្តយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដែរ។ ហេតុនេះ ជាជាងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះតែមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះ យើងគួរព្យាយាមយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់អ្នកឯទៀតជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ (១ថែ. ៥:១៥) ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសជារឿយៗ យើងប្រៀបដូចជាភ្នក់ភ្លើងនៅថ្ងៃត្រជាក់ ក្នុងន័យថាយើងសម្រាលទុក្ខសមាជិកគ្រួសារយើង អ្នកគោរពប្រណិប័តន៍គ្នីគ្នា អ្នករួមការងារ សិស្សរួមថ្នាក់ និងអ្នកជិតខាង។
សូមគិតអំពីសមាជិកក្រុមគ្រួសារ ឬបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែលអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការប្រព្រឹត្តនិងពាក្យសម្ដីសប្បុរសរបស់អ្នក។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំប្រហែលជាមានបុគ្គលណាម្នាក់ដែលត្រូវការជំនួយផ្សេងៗ ដូចជាជួយធ្វើកិច្ចការផ្ទះ ថែសួន ឬទៅផ្សារជាដើម។ បន្ថែមពីនេះទៅទៀត ពេលអ្នកជួបបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ហើយឃើញថាគាត់ត្រូវការជំនួយ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីមួយដើម្បីជួយគាត់ឬទេ?
ដូចព្រះយេហូវ៉ា សូមឲ្យពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងប្រកបដោយ«ច្បាប់នៃសេចក្ដីសប្បុរស»ជានិច្ច។
^ ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
