អត្ថបទសិក្សា ២៦
របៀបសេចក្ដីស្រឡាញ់ជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាច
«ព្រះយេហូវ៉ានៅខាងខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ»។—ចសព. ១១៨:៦
ចម្រៀងលេខ១០៥ «ព្រះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់»
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើយើងប្រហែលជាមានការភ័យខ្លាចបែបណាខ្លះ?
សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងប្អូនខ្លះ។ បងប្រុសណេស្តរ *និងប្រពន្ធរបស់គាត់ឈ្មោះម៉ារៀ ចង់បម្រើនៅកន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការច្រើនជាង។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ ពួកគាត់ត្រូវកាត់បន្ថយចំណាយរបស់ពួកគាត់។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ភ័យខ្លាចថាពួកគាត់មិនសប្បាយចិត្តនឹងជីវភាពបែបនេះ។ ពេលបងប្រុសប៊ិនៀមក្លាយទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់នៅប្រទេសដែលកិច្ចការរបស់យើងបានត្រូវគេប្រឆាំង គាត់ទទួលស្គាល់ថាក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើព្រះ គាត់អាចទទួលការបៀតបៀន ហើយនេះធ្វើឲ្យគាត់ភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែ គាត់កាន់តែភ័យខ្លាចពេលគិតអំពីប្រតិកម្មរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់ពេលពួកគេដឹងថាគាត់កាន់សាសនាថ្មី។ បងស្រីវ៉ាឡេរីបានត្រូវរកឃើញថាមានជំងឺមហារីកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ហើយគាត់ពិបាករកគ្រូពេទ្យវះកាត់ដែលនឹងគោរពការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ស្ដីអំពីឈាម។ ដូច្នេះ គាត់ខ្លាចថាគាត់អាចស្លាប់។
២. ហេតុអ្វីយើងត្រូវខំព្យាយាមយកឈ្នះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច?
២ តើអ្នកធ្លាប់ភ័យខ្លាចបែបនេះឬទេ? មនុស្សជាច្រើនធ្លាប់។ បើយើងមិនរៀនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងលើអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរបស់យើងទេ យើងទំនងជានឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តខុសដែលអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ សាថានចង់ឲ្យនេះកើតឡើង។ ម្យ៉ាងទៀត វាខំព្យាយាមប្រើការភ័យខ្លាចដើម្បីឲ្យយើងឈប់ធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះ ដែលរួមមានបង្គាប់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ (បប. ១២:១៧) សាថានគឺជាបុគ្គលកំណាច ឥតមេត្តា និងមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា។ ប៉ុន្តែ អ្នកអាចការពារខ្លួនពីវាបាន។ តើតាមរបៀបណា?
៣. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាច?
៣ ពេលយើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង ហើយតែងតែគាំទ្រយើង សាថាននឹងមិនអាចធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាចឡើយ។ (ចសព. ១១៨:៦) ជាឧទាហរណ៍ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៨ ជួបស្ថានភាពខ្លះដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់មានសត្រូវជាច្រើន ដែលរួមមានសត្រូវខ្លះជាអ្នកមានអំណាច។ (ខ៩, ១០) ជួនកាល គាត់តានតឹងចិត្តខ្លាំងណាស់។ (ខ១៣) ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានទទួលការប្រដៅតម្រង់យ៉ាងខ្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ខ១៨) ប៉ុន្តែ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះនោះបានច្រៀងថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ»។ តើអ្វីធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាពបែបនេះ? គឺគាត់ដឹងថា ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រដៅតម្រង់គាត់ក្ដី លោកស្រឡាញ់គាត់ខ្លាំងណាស់។ គាត់ជឿជាក់ថា មិនថាគាត់ជួបស្ថានភាពយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតាប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់តែងតែប្រុងប្រៀបជួយគាត់។—ចសព. ១១៨:២៩
៤. បើយើងមានទំនុកចិត្តថាព្រះស្រឡាញ់យើង តើយើងអាចយកឈ្នះការភ័យខ្លាចអ្វីខ្លះ?
៤ យើងត្រូវជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងផ្ទាល់។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចបីយ៉ាងគឺ៖ (១) ការភ័យខ្លាចថាមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ (២) ការភ័យខ្លាចមនុស្ស និង (៣) ការខ្លាចស្លាប់។ បងប្អូនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅវគ្គទី១បានយកឈ្នះការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ ដោយសារពួកគេជឿជាក់ថាព្រះស្រឡាញ់ពួកគេ។
ការភ័យខ្លាចថាមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ
បងប្រុសម្នាក់ដែលមានកូននៅក្បែរ ផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ក្រុមគ្រួសារដោយធ្វើជាអ្នកនេសាទត្រី (សូមមើលវគ្គ៥)
៥. តើស្ថានភាពបែបណាអាចធ្វើឲ្យប្រមុខគ្រួសារព្រួយបារម្ភ? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)
៥ ប្រមុខគ្រួសារដែលជាគ្រិស្តសាសនិក យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះតួនាទីរបស់គាត់ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ។ (១ធី. ៥:៨) បើអ្នកជាប្រមុខគ្រួសារ អ្នកប្រហែលជាបារម្ភថាអ្នកអាចនឹងបាត់បង់ការងារក្នុងអំឡុងរោគរាតត្បាតនេះ។ អ្នកប្រហែលជាបារម្ភថា អ្នកមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ម្ហូបអាហារឬកន្លែងស្នាក់នៅដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក។ អ្នកក៏ប្រហែលជាខ្លាចថាបើអ្នកបាត់បង់ការងារ អ្នកពិបាករកការងារថ្មី។ ឬដូចបងណេស្តរនិងបងម៉ារៀដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ អ្នកប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរផ្លាស់ប្ដូរការងាររបស់អ្នក ពីព្រោះអ្នកគិតថាការរស់នៅដោយមានប្រាក់ចំណូលតិចជាងគឺមិនអាចទៅរួចទេ។ សាថានពូកែឆ្លៀតយកឱកាសពីការភ័យខ្លាចបែបនេះ។
៦. តើសាថានព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងជឿអ្វី?
៦ សាថានខំព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងជឿថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងផ្ទាល់ ហើយទុកឲ្យយើងរ៉ាប់រងផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារតែម្នាក់ឯង។ ហេតុនេះហើយ យើងប្រហែលជាគិតថាយើងត្រូវធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីរក្សាការងាររបស់យើង ទោះជានោះអាចធ្វើឲ្យយើងបំពានគោលការណ៍គម្ពីរក្ដី។
៧. តើលោកយេស៊ូពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងអំពីអ្វី?
៧ លោកយេស៊ូដែលស្គាល់បិតានៅស្ថានសួគ៌ច្បាស់ជាងអ្នកណាទាំងអស់ ពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា ព្រះរបស់យើង«ជ្រាបពីអ្វីដែល[យើង]ត្រូវការ មុនដែល[យើង]សុំទៅទៀត»។ (ម៉ាថ. ៦:៨) លោកយេស៊ូក៏ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាប្រុងប្រៀបផ្ដល់អ្វីដែលយើងត្រូវការ។ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងគឺជាសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រមុខគ្រួសាររបស់យើង ដូច្នេះយើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងធ្វើដូចអ្វីដែលលោកបង្គាប់ដល់ប្រមុខគ្រួសារទាំងអស់នៅធីម៉ូថេទី១ ៥:៨។
ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យប្រាកដថាយើងមានអ្វីដែលយើងត្រូវការ។ លោកប្រហែលជាប្រើបងប្អូនឲ្យជួយយើង (សូមមើលវគ្គ៨) *
៨. (ក) តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចថាយើងនឹងមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ? (ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៣) (ខ) តើយើងអាចធ្វើតាមប្ដីប្រពន្ធមួយគូក្នុងរូបភាព ដែលចែករំលែកម្ហូបអាហារជាមួយបងស្រីម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ពេលយើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងនិងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង យើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងផ្គត់ផ្គង់អ្វីដែលយើងត្រូវការ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៣) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ផ្គត់ផ្គង់យើង ហើយលោកជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងមានចិត្តទូលាយ។ ពេលលោកបង្កើតផែនដី លោកមិនគ្រាន់តែបង្កើតអ្វីៗចាំបាច់ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតយើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកក៏បង្កើតអ្វីជាច្រើនដើម្បីឲ្យយើងអរសប្បាយ។ (ដក. ២:៩) ទោះជាពេលខ្លះយើងមានតែអ្វីដែលយើងត្រូវការ ហើយមិនមានលើសពីនេះក្ដី យើងគួរចាំថាយើងអាចមានអ្វីទាំងនេះបាន ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដល់ឲ្យ។ (ម៉ាថ. ៦:១១) យើងត្រូវចាំថាការលះបង់ណាក៏ដោយដែលយើងធ្វើ មិនអាចប្រៀបស្មើនឹងអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនៅឥឡូវនេះ និងនៅថ្ងៃអនាគតឡើយ។ បងណេស្តរនិងបងម៉ារៀបានទទួលស្គាល់ចំណុចនេះ។—អេ. ៦៥:២១, ២២
៩. តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់បងណេស្តរនិងបងម៉ារៀ?
៩ បងណេស្តរនិងបងម៉ារៀមានផ្ទះស្អាតនិងមានការងារល្អនៅប្រទេសកូឡុំប៊ី។ ពួកគាត់និយាយថា៖ «យើងបានគិតអំពីការធ្វើឲ្យជីវិតយើងសាមញ្ញជាង ហើយធ្វើច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ ប៉ុន្តែ យើងខ្លាចថាយើងនឹងមិនសប្បាយរីករាយបើយើងទទួលប្រាក់ចំណូលតិចជាង»។ តើអ្វីបានជួយពួកគាត់ឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចនោះ? ពួកគាត់បានរំពឹងគិតអំពីរបៀបជាច្រើនដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគាត់។ ពួកគាត់បានជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់អ្វីដែលពួកគាត់ត្រូវការ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានលាឈប់ពីការងារដែលមានប្រាក់ខែខ្ពស់ លក់ផ្ទះ ហើយបានរើទៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រច្រើនជាង។ តើពួកគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគាត់? បងណេស្តរនិយាយថា៖ «យើងបានឃើញថាពាក្យនៅម៉ាថាយ ៦:៣៣ គឺជាការពិត។ យើងមិនដែលខ្វះខាតទេ។ តាមពិត ឥឡូវនេះយើងមានជីវិតសប្បាយរីករាយជាងមុន»។
ការភ័យខ្លាចមនុស្ស
១០. ហេតុអ្វីមនុស្សខ្លាចគ្នា?
១០ តាំងពីអាដាមនិងអេវ៉ាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ មនុស្សធ្វើបាបគ្នាទៅវិញទៅមក។ (អទ. ៨:៩) ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សប្រើអំណាចដើម្បីជិះជាន់អ្នកឯទៀត ឧក្រិដ្ឋជនប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅ សិស្សសាលាសម្លុតធ្វើបាបនិងគំរាមសិស្សរួមថ្នាក់ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងប្រព្រឹត្តទៅលើក្រុមគ្រួសារយ៉ាងព្រៃផ្សៃ។ ដូច្នេះ យើងអាចឃើញមូលហេតុដែលមនុស្សភ័យខ្លាចគ្នាទៅវិញទៅមក។ តើសាថានឆ្លៀតយកប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការភ័យខ្លាចនេះ?
១១-១២. តើសាថានឆ្លៀតយកឱកាសអ្វីពីការខ្លាចមនុស្ស?
១១ សាថានប្រើការខ្លាចមនុស្សដើម្បីបញ្ឈប់យើងពីការផ្សព្វផ្សាយ និងពីការធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់យើងឲ្យធ្វើ។ ក្រោមឥទ្ធិពលរបស់សាថាន រដ្ឋាភិបាលដាក់បម្រាមលើកិច្ចការរបស់យើងនិងបៀតបៀនយើង។ (លូក. ២១:១២; បប. ២:១០) ក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន មនុស្សជាច្រើនផ្សាយព័ត៌មានមិនពិត និងការកុហកដ៏ព្រៃផ្សៃអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ មនុស្សដែលជឿពាក្យកុហកទាំងនោះប្រហែលជាសើចចំអកយើង ឬថែមទាំងវាយប្រហារយើងទៀតផង។ (ម៉ាថ. ១០:៣៦) តើយើងភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះកលល្បិចរបស់សាថានឬទេ? មិនមែនទេ! សាថានក៏បានប្រើកលល្បិចទាំងនេះនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែរ។—សកម្ម. ៥:២៧, ២៨, ៤០
ទោះជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារប្រឆាំងយើងក្ដី យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង (សូមមើលវគ្គ១២-១៤) *
១២ អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចចំពោះការប្រឆាំងពីរដ្ឋាភិបាល មិនមែនជាយុទ្ធសាស្ត្រតែមួយដែលសាថានប្រើនោះទេ។ អ្នកខ្លះភ័យខ្លាចឬបារម្ភអំពីទស្សនៈរបស់ក្រុមគ្រួសារចំពោះការធ្វើជាសាក្សី ជាងការវាយដំទៅទៀត។ ពួកគេស្រឡាញ់សាច់ញាតិរបស់ពួកគេខ្លាំងណាស់ ហើយចង់ឲ្យសាច់ញាតិស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេឈឺចិត្តពេលឮសាច់ញាតិនិយាយដោយមិនគោរពអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះពិត និងអំពីពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ប៉ុន្តែក្នុងករណីខ្លះ សមាជិកក្រុមគ្រួសារប្រឆាំងនៅដើមដំបូង តែក្រោយមកពួកគេក៏បានចូលសេចក្ដីពិតដែរ។ ចុះយ៉ាងណាបើក្រុមគ្រួសារកាត់កាល់យើង ដោយសារជំនឿរបស់យើង? តើយើងនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
១៣. តើការជឿជាក់ថាព្រះស្រឡាញ់យើងអាចជួយយើងយ៉ាងណាបើក្រុមគ្រួសារលះចោលយើង? (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ២៧:១០)
១៣ យើងទទួលការសម្រាលទុក្ខពីពាក្យដ៏ពីរោះនៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ២៧:១០។ (សូមអាន) ពេលយើងចាំថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងខ្លាំងយ៉ាងណា យើងនឹងមិនភ័យខ្លាចចំពោះអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់យើង ទោះជាក្រុមគ្រួសាររបស់យើងលះចោលយើងក្ដី។ យើងក៏មានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរយើងចំពោះការស៊ូទ្រាំរបស់យើង។ លោកនឹងផ្គត់ផ្គង់យើងបានល្អប្រសើរជាងអ្នកណាទាំងអស់ ចំពោះអ្វីៗដែលយើងត្រូវការដើម្បីរស់នៅ អ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីមានចិត្តស្ងប់និងសប្បាយរីករាយ ព្រមទាំងអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីបន្តនៅជិតស្និទ្ធនឹងលោក។ នេះគឺជាអ្វីដែលបងប៊ិនៀមដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ បានពិសោធ។
១៤. តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់បងប៊ិនៀម?
១៤ បងប៊ិនៀមបានទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាគាត់ដឹងថាគាត់អាចទទួលការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងក្ដី។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលការដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់គាត់បានជួយគាត់ឲ្យយកឈ្នះការខ្លាចមនុស្ស។ បងប៊ិនៀមនិយាយថា៖ «ខ្ញុំទទួលការបៀតបៀនខ្លាំងជាងខ្ញុំនឹកស្មានទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលខ្ញុំខ្លាចជាងការប្រឆាំងពីរដ្ឋាភិបាលគឺ ការប្រឆាំងពីក្រុមគ្រួសារ។ ខ្ញុំខ្លាចថាការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា នឹងធ្វើឲ្យឪពុករបស់ខ្ញុំដែលមិនមែនជាអ្នកជឿខកចិត្ត ហើយថាក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំលែងគោរពខ្ញុំទៀត»។ ប៉ុន្តែ បងប៊ិនៀមបានជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែថែរក្សាពួកអ្នកដែលលោកស្រឡាញ់។ គាត់បានពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំបានរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នកឯទៀតឲ្យស៊ូទ្រាំ ពេលពួកគេជួបការពិបាកខាងលុយកាក់ ត្រូវគេរើសអើង និងទទួលរងអំពើឃោរឃៅពីសាធារណជន។ ខ្ញុំដឹងថាបើខ្ញុំនៅជាប់នឹងព្រះយេហូវ៉ា លោកនឹងឲ្យពរខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំបានត្រូវគេចាប់ខ្លួនអស់ជាច្រើនដង ហើយថែមទាំងបានត្រូវគេធ្វើទារុណកម្ម ខ្ញុំបានពិសោធដោយផ្ទាល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែជួយយើងបើយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់នឹងលោក»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានទៅជាបិតាដ៏ពិតប្រាកដចំពោះបងប៊ិនៀម ហើយរាស្ត្ររបស់លោកក៏បានទៅជាក្រុមគ្រួសារដ៏ពិតចំពោះគាត់ដែរ។
ការខ្លាចស្លាប់
១៥. ហេតុអ្វីការខ្លាចស្លាប់គឺជាអារម្មណ៍ធម្មតា?
១៥ គម្ពីរប្រាប់ថាសេចក្ដីស្លាប់គឺជាសត្រូវ។ (១កូ. ១៥:២៥, ២៦) ជួនកាលយើងប្រហែលជាបារម្ភឬភ័យខ្លាច ដោយសារយើងមិនចង់ស្លាប់ ជាពិសេសពេលយើងឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់។ ហេតុអ្វីយើងខ្លាចស្លាប់? គឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតយើងឲ្យចង់រស់ជារៀងរហូត។ (អទ. ៣:១១) ការខ្លាចស្លាប់អាចការពារជីវិតរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ នោះអាចជួយយើងឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អអំពីអាហារ ការហាត់ប្រាណ ការស្វែងរកគ្រូពេទ្យឬថ្នាំព្យាបាលពេលចាំបាច់ ព្រមទាំងជៀសវាងពីការប្រថុយជីវិត។
១៦. តើសាថានឆ្លៀតឱកាសយ៉ាងដូចម្ដេចពីការខ្លាចស្លាប់?
១៦ សាថានដឹងថាយើងឲ្យតម្លៃជីវិតរបស់យើង។ វាអះអាងថាយើងនឹងលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង សូម្បីតែចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ក៏យើងលះបង់ដែរ ដើម្បីឲ្យបានរួចជីវិត។ (យ៉ូប ២:៤, ៥) ការអះអាងរបស់វាគឺខុស។ ប៉ុន្តែ ដោយសារវាជា«អ្នកដែលមានសមត្ថភាពបណ្ដាលឲ្យស្លាប់» វាព្យាយាមប្រើការខ្លាចស្លាប់ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងបោះបង់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ហេ. ២:១៤, ១៥) ក្នុងករណីខ្លះ បុគ្គលដែលទទួលឥទ្ធិពលពីសាថានគំរាមសម្លាប់យើង បើយើងមិនបោះបង់ជំនឿរបស់យើង។ ក្នុងករណីផ្សេងទៀត សាថានឃើញថាយើងត្រូវទទួលការព្យាបាលជាបន្ទាន់ ដូច្នេះវាប្រើឱកាសនោះដើម្បីឲ្យយើងព្រមទទួលយកវិធីព្យាបាលដែលធ្វើឲ្យយើងមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ។ គ្រូពេទ្យឬក្រុមគ្រួសារដែលមិនមែនជាអ្នកជឿប្រហែលជាព្យាយាមបង្ខំយើងឲ្យទទួលយកការចាក់បញ្ចូលឈាម ជាអ្វីដែលខុសនឹងច្បាប់ព្រះ។ ឬបុគ្គលណាម្នាក់ប្រហែលជាព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលយើងឲ្យទទួលយកវិធីព្យាបាលផ្សេងទៀតដែលខុសនឹងគោលការណ៍គម្ពីរ។
១៧. ដូចឃើញនៅរ៉ូម ៨:៣៧-៣៩ ហេតុអ្វីយើងមិនចាំបាច់ខ្លាចស្លាប់?
១៧ ទោះជាយើងមិនចង់ស្លាប់ក៏ដោយ យើងដឹងថាបើយើងស្លាប់ទៅ ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនឈប់ស្រឡាញ់យើងទេ។ (សូមអាន រ៉ូម ៨:៣៧-៣៩) ពេលមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាស្លាប់ លោកនឹកចាំពួកគេហាក់ដូចជាពួកគេនៅតែនៅរស់នៅឡើយ។ (លូក. ២០:៣៧, ៣៨) លោកទន្ទឹងរង់ចាំប្រោសពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (យ៉ូប ១៤:១៥) ព្រះយេហូវ៉ាបានបង់តម្លៃដ៏ថ្លៃដើម្បីយើង«អាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (យ៉ូន. ៣:១៦) យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ហើយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះ ជាជាងបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា ពេលដែលយើងធ្លាក់ខ្លួនឈឺឬត្រូវគេគំរាមសម្លាប់ យើងពឹងលោកឲ្យផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខ ប្រាជ្ញា និងកម្លាំងឲ្យយើង។ នេះជាអ្វីដែលបងវ៉ាឡេរីនិងប្ដីរបស់គាត់បានធ្វើ។—ចសព. ៤១:៣
១៨. តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់បងវ៉ាឡេរី?
១៨ ពេលបងវ៉ាឡេរីមានអាយុ៣៥ឆ្នាំ គាត់បានត្រូវរកឃើញថាមានជំងឺមហារីកធ្ងន់ធ្ងរដ៏កម្រ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីស្រឡាញ់បានជួយគាត់ឲ្យយកឈ្នះការខ្លាចស្លាប់។ បងវ៉ាឡេរីនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំបានត្រូវរកឃើញថាខ្ញុំមានជំងឺមហារីក ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំត្រូវទទួលការវះកាត់ដ៏ធំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យវះកាត់ជាច្រើន តែពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែមិនព្រមវះកាត់បើមិនចាក់បញ្ចូលឈាម។ ពេលនោះខ្ញុំភ័យខ្លាចណាស់ ប៉ុន្តែពេលគិតអំពីច្បាប់របស់ព្រះ គ្មានថ្ងៃឲ្យខ្ញុំចាក់បញ្ចូលឈាមទេ។ ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេង ហើយនេះជាឱកាសដែលខ្ញុំអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ទៅលោក។ រាល់ដងដែលខ្ញុំទទួលដំណឹងមិនល្អពីគ្រូពេទ្យ ខ្ញុំកាន់តែតាំងចិត្តធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានមោទនភាពចំពោះខ្ញុំ ហើយមិនអាចឲ្យសាថានឈ្នះបានទេ។ នៅទីបំផុត ខ្ញុំបានទទួលការវះកាត់ជោគជ័យដោយមិនប្រើឈាម។ ខ្ញុំនៅតែមានបញ្ហាសុខភាព ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបានផ្ដល់អ្វីដែលយើងត្រូវការ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅកិច្ចប្រជុំនាមួយសប្ដាហ៍មុនដែលយើងដឹងថាខ្ញុំមានជំងឺមហារីក យើងបានពិចារណាអត្ថបទសិក្សាដែលមានចំណងជើងថា‹ការប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកសព្វថ្ងៃនេះដោយចិត្តក្លាហាន›។ * អត្ថបទនេះបានសម្រាលទុក្ខយើងយ៉ាងខ្លាំង។ យើងបានអានវាម្ដងហើយម្ដងទៀត។ អត្ថបទដូចនេះនិងការរក្សាទម្លាប់ល្អក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ បានជួយខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត រក្សាតុល្យភាព និងចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ»។
ការយកឈ្នះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច
១៩. មិនយូរទៀត តើអ្វីនឹងកើតឡើង?
១៩ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា គ្រិស្តសាសនិកនៅទូទាំងផែនដីបានយកឈ្នះការពិបាកផ្សេងៗ ហើយអាចតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសាថានបាន។ (១ពេ. ៥:៨, ៩) អ្នកក៏អាចធ្វើបានដែរ។ មិនយូរទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្គាប់លោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយលោកឲ្យ«បំផ្លាញស្នាដៃរបស់មេកំណាច»។ (១យ៉ូន. ៣:៨) បន្ទាប់ពីនោះ រាស្ត្ររបស់ព្រះដែលបម្រើលោកនៅលើផែនដី«នឹងមិនភ័យខ្លាចហើយក៏មិនតក់ស្លុតដែរ»។ (អេ. ៥៤:១៤; មីកា ៤:៤) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងត្រូវខំព្យាយាមយកឈ្នះការភ័យខ្លាចរបស់យើង។
២០. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច?
២០ យើងត្រូវបន្តពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថា ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងការពាររាស្ត្ររបស់លោក។ យើងនឹងទទួលជំនួយឲ្យធ្វើដូច្នេះ ដោយរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានការពារអ្នកបម្រើរបស់លោកនៅអតីតកាល និងដោយនិយាយអំពីរឿងនេះជាមួយអ្នកឯទៀត។ យើងក៏អាចនឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយើងផ្ទាល់ឲ្យប្រឈមមុខនឹងការពិបាក។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចយកឈ្នះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរបស់យើងបាន។—ចសព. ៣៤:៤
ចម្រៀងលេខ១២៩ យើងនឹងស៊ូទ្រាំ
^ ការភ័យខ្លាចគឺជាអារម្មណ៍ធម្មតាមួយដែលអាចការពារយើងពីគ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែជួនកាល ការភ័យខ្លាចគឺមិនល្អទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះសាថានខំព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាចរហូតដល់យើងធ្វើការសម្រេចចិត្តខុស។ ដូច្នេះ យើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីគ្រប់គ្រងការភ័យខ្លាចបែបនោះ។ តើអ្វីនឹងជួយយើង? ដូចអត្ថបទនេះនឹងបង្ហាញ ពេលយើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានៅខាងយើងនិងស្រឡាញ់យើង យើងអាចយកឈ្នះការភ័យខ្លាចណាក៏ដោយដែលយើងមាន។
^ ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
