លោតទៅអត្ថបទ

បទ​សម្ភាសន៍ | អាន់តូនីយ៉ូ ដេឡាកាតា

មូលហេតុដែលបូជាចារ្យម្នាក់បានចាកចេញពីវិហាររបស់គាត់

មូលហេតុដែលបូជាចារ្យម្នាក់បានចាកចេញពីវិហាររបស់គាត់

ក្រោយ​ពី​សិក្សា​នៅ​ទី​ក្រុង​រ៉ូម​អស់​៩​ឆ្នាំ អាន់តូនីយ៉ូ ដេឡាកាតា​បាន​ត្រូវ​តែង​តាំង​ជា​បូជាចារ្យ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៩។ ក្រោយ​មក គាត់​ក្លាយ​ជា​នាយក​សាលា​សាសនា​នៅ​ជិត​ទី​ក្រុង​ណែពុល ប្រទេស​អ៊ីតាលី។ ពេល​ដែល​គាត់​នៅ​ទី​នោះ គាត់​បាន​សិក្សា​គម្ពីរ​និង​រំពឹង​គិត ហើយ​ក្រោយ​មក​គាត់​បាន​យល់​ឃើញ​ថា​សេចក្ដី​បង្រៀន​របស់​សាសនា​កាតូលិក​មិន​មាន​មូលដ្ឋាន​ទៅ​លើ​គម្ពីរ​ទេ។ គាត់​បាន​ផ្ដល់​បទ​សម្ភាសន៍​ដល់​ទស្សនាវដ្ដី​ភ្ញាក់​រឭក! អំ​ពី​អ្វី​ដែល​គាត់​បាន​ធ្វើ​ដើម្បី​ស្វែង​រក​ព្រះ។

សូម​ប្រាប់​យើង​ពី​ពេល​ដែល​បង​នៅ​ក្មេង។

ខ្ញុំ​បាន​កើត​នៅ​ប្រទេស​អ៊ីតាលី​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤៣។ ខ្ញុំ​បាន​ធំ​ឡើង​ជា​មួយ​បង​ប្អូន​ប្រុស​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ភូមិ​តូច​មួយ ហើយ​ឪពុក​របស់​យើង​ជា​កសិករ​និង​ជា​ជាង​ឈើ។ ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​យើង​អប់រំ​យើង​តាម​សាសនា​កាតូលិក។

ហេតុ​អ្វី​បង​ចង់​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បូជាចារ្យ?

ពេល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​ស្ដាប់​ពួក​បូជាចារ្យ​និយាយ​នៅ​វិហារ។ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ចូល​ចិត្ត​សំឡេង​របស់​ពួក​គេ ហើយ​និង​ទំនៀម​ទម្លាប់​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កោត​ស្ងើច​ដែល​ពួក​គេ​ធ្វើ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ចង់​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បូជាចារ្យ​ណាស់! ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ​១៣​ឆ្នាំ ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បញ្ជូន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ទៅ​រៀន​និង​ស្នាក់​នៅ​សាលា​ដែល​បង្រៀន​ក្មេង​ប្រុស​ៗ​ឲ្យ​រៀន​ថ្នាក់​ខ្ពស់​ដើម្បី​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បូជាចារ្យ។

តើ​ការ​អប់រំ​របស់​បង​រួម​បញ្ចូល​ការ​សិក្សា​គម្ពីរ​ឬ​ទេ?

អត់​ទេ។ ពេល​ខ្ញុំ​អាយុ​១៥​ឆ្នាំ គ្រូ​បង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សៀវភៅ​ដំណឹង​ល្អ​មួយ​ក្បាល ដែល​មាន​កំណត់​ហេតុ​អំ​ពី​ជីវិត​និង​កិច្ច​បម្រើ​របស់​លោក​យេស៊ូ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​អាន​សៀវភៅ​នោះ​ជា​ច្រើន​ដង។ ពេល​ខ្ញុំ​អាយុ​១៨​ឆ្នាំ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ទី​ក្រុង​រ៉ូម​ដើម្បី​សិក្សា​នៅ​មហា​វិទ្យាល័យ​សម្រាប់​ពួក​បូជាចារ្យ ដែល​នៅ​ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​សម្ដេច​ប៉ាប។ ខ្ញុំ​រៀន​ភាសា​ឡាតាំង ភាសា​ក្រិច ប្រវត្តិសាស្ត្រ ទស្សនវិជ្ជា ចិត្ត​វិជ្ជា និង​សាសន​វិទ្យា។ ទោះ​ជា​យើង​បាន​សូត្រ​ខ​គម្ពីរ និង​បាន​ស្ដាប់​គេ​អាន​បទ​គម្ពីរ​ក្នុង​សេចក្ដី​អធិប្បាយ​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​ក៏​ដោយ ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​បាន​សិក្សា​គម្ពីរ​នោះ​ទេ។

ពេល​បង​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​នាយក​សាលា តើ​បង​បាន​បង្រៀន​គម្ពីរ​ទេ?

ភាគ​ច្រើន​ខ្ញុំ​ធ្វើ​តែ​កិច្ច​ការ​ខាង​រដ្ឋ​បាល​ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​ថ្នាក់​អំ​ពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​ក្រុម​ប្រឹក្សា​វ៉ាទីកុង​ទី​២។

ហេតុ​អ្វី​បង​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ការ​សង្ស័យ​ទៅ​លើ​សាសនា​របស់​បង?

មាន​អ្វី​បី​យ៉ាង​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទើស​ចិត្ត។ សាសនា​កាតូលិក​រួម​ចំណែក​ក្នុង​រឿង​នយោបាយ។ ពេល​ពួក​បុព្វជិត​និង​សមាជិក​នៃ​វិហារ​ធ្វើ​ខុស គ្មាន​អ្នក​ណា​អើពើ​ឬ​ចាត់​វិធានការ​អ្វី​ឡើយ ហើយ​សេចក្ដី​បង្រៀន​ខ្លះ​របស់​សាសនា​កាតូលិក​ស្ដាប់​ទៅ​មិន​សម​ហេតុ​សម​ផល​សោះ។ ជា​ឧទាហរណ៍ តើ​ព្រះ​ដែល​ជា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​នឹង​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​មនុស្ស​ជា​រៀង​រហូត​ក្រោយ​ពួក​គេ​ស្លាប់​មែន​ឬ? ហើយ​តើ​ព្រះ​ពិត​ជា​ចង់​ឲ្យ​យើង​អធិដ្ឋាន​ដដែល​ៗ​រាប់​រយ​ដង​ដោយ​ប្រើ​ខ្សែ​អង្កាំ​ឬ? *

តើ​បង​បាន​ធ្វើ​អ្វី?

ខ្ញុំ​បាន​អធិដ្ឋាន​សុំ​ការ​ណែនាំ​ទាំង​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទិញ​គម្ពីរ​យេរូសាឡិម​របស់​សាសនា​កាតូលិក​ដែល​ទើប​តែ​បាន​បោះ​ពុម្ព​ជា​ភាសា​អ៊ីតាលី​យក​មក​អាន​ដែរ។ បន្ទាប់​មក នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​មួយ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ដោះ​អាវ​ធំ​ចេញ​ក្រោយ​ពី​ធ្វើ​ពិធី​សាសនា មាន​បុរស​ពីរ​នាក់​បាន​មក​សាលា​សាសនា​របស់​យើង។ ពួក​គេ​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ពួក​គេ​គឺ​ជា​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ពួក​យើង​បាន​និយាយ​គ្នា​មួយ​ម៉ោង​ជាង​អំពី​គម្ពីរ និង​អ្វី​ដែល​គម្ពីរ​ចែង​អំពី​សាសនា​ពិត។

តើ​បង​មាន​ទស្សនៈ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ពីរ​នាក់​នោះ?

ខ្ញុំ​ពិត​ជា​កោត​ស្ងើច​ជំនឿ​របស់​ពួក​គេ​ណាស់ ហើយ​ពួក​គេ​អាច​លើក​ឡើង​ពី​បទ​គម្ពីរ​ផ្សេង​ៗ​ក្នុង​សេចក្ដី​បក​ប្រែ​របស់​សាសនា​កាតូលិក។ ក្រោយ​មក​មាន​បង​ប្រុស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ម៉ារីអូ បាន​មក​លេង​ខ្ញុំ។ គាត់​ពិត​ជា​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់​និង​ស្មោះ​ត្រង់​ណាស់ ព្រោះ​រៀង​រាល់​ព្រឹក​ថ្ងៃ​សៅរ៍​ទោះ​បី​ជា​មាន​ភ្លៀង​ឬ​អត់ គាត់​តែង​តែ​មក​សាលា​សាសនា​របស់​យើង​ហើយ​គោះ​ទ្វារ​រៀង​រាល់​ម៉ោង​៩​ព្រឹក។

តើ​បូជាចារ្យ​ឯ​ទៀត​មាន​ទស្សនៈ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​ការ​មក​លេង​របស់​សាក្សី​ទាំង​នោះ?

ខ្ញុំ​បាន​អញ្ជើញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​ចូល​រួម​កា​រ​ពិភាក្សា​ជា​មួយ​ពួក​យើង តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ចាប់​អារម្មណ៍​ចង់​រៀន​គម្ពីរ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ចូល​ចិត្ត​ណាស់! ខ្ញុំ​បាន​រៀន​អ្វី​ដែល​អស្ចារ្យ ដូច​ជា​មូលហេតុ​ដែល​ព្រះ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មាន​អំពើ​អាក្រក់​និង​ទុក្ខ​វេទនា ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ឆ្ងល់​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ។

តើ​ថ្នាក់​លើ​របស់​បង​ព្យាយាម​បញ្ឈប់​បង​ពី​ការ​សិក្សា​គម្ពីរ​ដែរ​ឬ​ទេ?

ក្នុង​១៩៧៥ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ទី​ក្រុង​រ៉ូម​ពីរ​បី​ដង​ដើម្បី​ពន្យល់​អំ​ពី​ទស្សនៈ​របស់​ខ្ញុំ។ ពួក​គេ​បាន​ព្យាយាម​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ទស្សនៈ​របស់​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ​គ្មាន​នរ​ណា​ម្នាក់​បាន​ប្រើ​គម្ពីរ​នោះ​ទេ។ នៅ​ទី​បំផុត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៩ ខែ​មករា ឆ្នាំ​១៩៧៦ ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ទី​ស្នាក់​ការ​នៅ​ទី​ក្រុង​រ៉ូម​ថា ខ្ញុំ​លែង​កាន់​តាម​សាសនា​កាតូលិក​ទៀត​ហើយ។ ពីរ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​សាលា​សាសនា​នោះ​ហើយ​ក្រោយ​មក​ខ្ញុំ​បាន​ជិះ​រទេះ​ភ្លើង​ទៅ​ចូល​រួម​កិច្ច​ប្រជុំ​ជា​លើក​ទី១​ជា​មួយ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដែល​ត្រូវ​ជា​កម្ម​វិធី​សន្និបាត។ អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ គឺ​ពិត​ជា​ខុស​គ្នា​ឆ្ងាយ​ពី​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​ពិសោធន៍! គ្រប់​គ្នា​មាន​គម្ពីរ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ផ្ទៀង​តាម​អ្នក​ថ្លែង​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ពិភាក្សា​អំ​ពី​ប្រធានបទ​ណា​មួយ។

តើ​ក្រុម​គ្រួសារ​បង​គិត​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​សាសនា​របស់​បង?

ពួក​គេ​ភាគ​ច្រើន​ប្រឆាំង​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ថា​ប្អូន​ប្រុស​ម្នាក់​របស់​ខ្ញុំ​កំពុង​សិក្សា​គម្ពីរ​ជា​មួយ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ គាត់​រស់​នៅ​ទី​ក្រុង​ឡូមបាឌី ដែល​ជា​តំបន់​ប៉ែក​ខាង​ជើង​នៃ​ប្រទេស​អ៊ីតាលី។ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ជួប​គាត់ ហើយ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ាដែល​នៅ​ទី​នោះ​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​រក​ការ​ងារ ​និង​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ។ មួយ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​កា​រ​ជ្រមុជ​ទឹក​ហើយ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ម្នាក់។

ឥឡូវ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មាន​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​ព្រះ

តើ​បង​មាន​ការ​ស្ដាយ​ក្រោយ​ឬ​ទេ?

អត់​សោះ​! ឥឡូវ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មាន​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​ព្រះ ដោយ​សារ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​អំ​ពី​លោក​គឺ​មាន​មូលដ្ឋាន​ពី​គម្ពីរ មិន​មែន​ដោយ​សារ​ទស្សនវិជ្ជា ឬ​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​វិហារ​នោះ​ទេ។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​អាច​បង្រៀន​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​ស្មោះ​និង​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ផង​ដែរ។

^ គម្ពីរ​ផ្ដល់​ចម្លើយ​ចំពោះ​សំណួរ​ទាំង​នេះ​នឹង​សំណួរ​ជា​ច្រើន​ទៀត។ សូម​ចុច សេចក្ដី​បង្រៀន​ក្នុង​គម្ពីរ > សំណួរ​និង​ចម្លើយ​ពី​គម្ពីរ