Pêşiya mirina xwe Îsa Mesîh tevî şagirtên xwe, Petrûs, Aqûb, Yûhenna û Endrawis başqe xeber da. Çaxê Îsa wanra derheqa nîşana hatina xweye wedê rojên paşin şirovedikir, ewî pirseke gelek ferz da wan: “Awa kî ye ew xulamê amin û serwaxt, ku axayê wî ew ser xulamên xwe serwêr kifş kir, ku wextda xwarina wan bide wan?” (Metta 24:3, 45; Markos 13:3, 4). Axa, Îsa Mesîh e. Dêmek, Îsa soz dide şagirtên xwe ku eseyî wê hine kesa bijbêre, ku rojên xilaziyê xwarina ruhanî wextda bidine wan. Lê derheqa kîjan xwarinê Îsa xeber dide? Li vir Îsa xeber nade derheqa nan-xwarina herrojî. Îsa xwarinê beramberî zanebûna derheqa Xwedê dike. Lê kî ye ew xulam, ku gerekê zanebûna derheqa Xwedê wextda bida şagirtên Îsa?

Ev komeke biçûk ji şagirtên Îsa ye, yên ku bi ruh kifşkirî ne. Ev “xulam” hemû xizmetkarên Yehowara wextda xwarina ruhanî dide. Em ji xulam hewce ne, wekî “wextda xwarina” ruhanî bistînin (Lûqa 12:42).

Xulam miqatî xizmetkarên Yehowa dibe û rêberiyê dide wan. (1 Tîmotêyo 3:15) Çimkî pareke teşkîleta Yehowa ser erdê ye, lema Îsa Mesîh şixulekî ferz da vî xulamî, wekî ewana rêberiya şixulê vê para teşkîletê bikin. Dêmek xem bikin derheqa xercên teşkîletê, rêberiya şixulê belakirina mizgîniyê bikin, û me bi saya civata hîn bikin. Lema jî, “xulamê amin û serwaxt”, seva ku hemû tiştî çi ku mera lazim e û çaxê lazim e bide me, bela dike xwarina ruhanî bi edebyeta ku em wedê xizmetiyê didine xebatê, usa jî bi saya hînkirinê ku em ser civata û civatên mezin distînin.

Xulam hindava rastiya Kitêba Pîroz û him jî hindava şixulên belakirina mizgîniya xêrê, amin e. Bi rastî jî, ewana bi serwaxtiyê xem dikin derheqa hebûn û hemû tiştên Îsa Mesîh ser erdê (Karên Şandiya 10:42). Yehowa kerem dike şixulê wan pê xwarina ruhanî û pê zêdekirina Şedên Yehowa (Îşaya 60:22; 65:13).

• Îsa kî kifş kir, seva ku xwarina ruhanî bide şagirtên wî?

• Xulamê amin û serwaxt, çida amin û serwaxt e?