गीत १०७
देवाच्या प्रीतीचा आदर्श
१. या-हा-ने दि-ली दे-ण प्रे-मा-ची ही,
आ-म्हा-ला, स-र्वां-ना.
प्रि-य हा ठे-वा जी-वा-हु-नी आ-म्हा,
ज-पू त्या-ला, ज-पू त्या-ला.
पा-पा-तून आ-म्हा सो-ड-व-ण्या त्या-ने,
दि-ले मु-ला-ला, प्रि-य ए-कुल-त्या-ला.
अ-मो-ल ही भेट, दि-ली य-हो-वा-ने,
हे त्या-चे प्रेम, हो, आ-हे तो प्रेम.
२. दे-वा-च्या लो-कां जो बां-ध-तो धा-गा,
प्रे-मा-चा, शां-ती-चा.
अ-स-ता अ-तूट, धा-वू बां-ध-वां-च्या,
म-द-ती-ला, सां-त्व-ना-ला.
झा-कु-नी चु-का, दा-ख-वू-या आ-पण,
प्रे-म आ-प-ले, अ-से बां-ध-वां-वर.
पा-हु-नि-या हे, म्ह-णे-ल य-हो-वा,
‘प्रे-म ख-रे, तुम-चे मा-झ्या-वर.’
३. जो-ड-ली क-शी, ही ना-ती या-हा-ने,
प्रे-मा-ची, स्ने-हा-ची.
सं-क-टे आ-ली, आ-म्हा-व-री ला-ख,
ना तु-टे ही, ए-की क-धी.
रा-हु-या स-दा, आ-नं-दा-ने सा-रे,
ज-से शि-क-वे, व-च-न या-हा-चे.
बां-ध-वां-चे प्रेम, दे-ई हा पु-रा-वा,
हे ख-रे प्रेम, य-हो-वा-चे प्रेम.
(रोम. १२:१०; इफिस. ४:३; २ पेत्र १:७ ही वचनंसुद्धा पाहा.)