गीत १४
राजा येशूचं स्वागत करू या!
१. अ-ने-क रं-गां-ची फु-लं,
ती वे-च-ली ये-शू-ने.
आ-णून आ-म्हा रा-ष्ट्रां-तु-नी,
मा-ळे-म-ध्ये गुं-फ-ले.
स्व-र्गा-त-ले रा-ज्य त्या-चे,
आ-ता ये-ईल पृ-थ्वी-व-री.
या बा-त-मी-ने आ-नं-दा-च्या,
मि-ळे आ-शा आ-म्हा ख-री!
(कोरस)
स्तु-ती य-हो-वा-ची, नि त्या-च्या मु-ला-ची.
तो-च अ-से रा-जां-चा रा-जा.
जय-जय-का-र क-रू एक-दि-ला-ने,
तो आम-चा प्र-भू म-हान!
२. प्रि-यां-ना आ-प-ल्या पु-न्हा,
तो आ-णे-ल जी-व-नी.
अ-न्या-य ना त्या-च्या रा-ज्यात,
न-से क-शा-ची भी-ती.
चो-ही-क-डे पृ-थ्वी-व-री,
आ-नं-दी आ-नं-द दि-सेल.
तो रा-जा आ-ता ये-तो पा-हा,
क-रू स्वा-गत जय-घो-षा-ने!
(कोरस)
स्तु-ती य-हो-वा-ची, नि त्या-च्या मु-ला-ची.
तो-च अ-से रा-जां-चा रा-जा.
जय-जय-का-र क-रू एक-दि-ला-ने,
तो आम-चा प्र-भू म-हान!
(स्तो. २:६, ४५:१, यश. ९:६, योहा. ६:४० ही वचनंसुद्धा पाहा.)
