गीत ४२
देवाच्या सेवकाची प्रार्थना
१. दे-वा या-हा, स्व-र्गा-त-ल्या बा-पा,
मि-ळो तु-झ्या म-हि-मा स-दा ना-वा.
हो-ती तु-झे सं-क-ल्प पु-रे,
रा-ज्य तु-झे जे स्व-र्गा-त नां-दे,
या-वे ते धर-ती-व-री,
प्रा-र्थ-ना ही आ-म-ची.
२. ओ-ढे आ-म्हा प्र-वा-ह ज-गा-चा,
हा-त दे तू, वा-च-व तु-झ्या दा-सां.
घे-र-ती या आ-म्हा-ला चिं-ता,
सा-म-ना कर-ण्या दे ब-ळ दे-वा,
ब-ळ दे तू आ-म्हा-ला,
पा-ळ-ण्या आ-ज्ञा तु-झ्या.
३. आ-ई ज-शी, सां-भा-ळे मु-ला-ला,
रा-त्रं-दि-नी घे-शी का-ळ-जी दे-वा.
पा-व-लां-ना तू दी-प दि-ला,
ज्ञा-न तु-झे, ते दी-पा-प-री त्या,
उ-ज-ळे दा-ही दि-शा,
रा-हू दे तु-झी कृ-पा.
(स्तो. ३६:९; ५०:१४; योहा. १६:३३; याको. १:५ ही वचनंसुद्धा पाहा.)