गीत ४४
दीन माणसाची प्रार्थना
१. दे-वा या-हा तु-झ्या-क-डे ही कर-तो
प्रा-र्थ-ना,
पा-व-लां-ना ठे-च ला-गे
म-ना-त वे-द-ना.
नि-रा-श मी, ह-ता-श मी, ला-चा-र
मी कि-ती,
हा-क मा-झी दे-वा या-हा
ये-वो तु-झ्या का-नी.
(कोरस)
तू मा-झा गड, तू मा-झी ढाल,
मी आ-शा-हीन तू मा-झी आस.
दे बळ म-ला, कर तू कृ-पा,
दे-वा या-हा, तू तार म-ला.
२. सा-व-र-ते तु-झे व-चन
जा-तो ह-रून जे-व्हा,
श-ब्दां-वि-ना क-ळे तु-ला
म-ना-त-ले मा-झ्या.
वि-श्वा-सा-ला दे बळ मा-झ्या
श-ब्द तु-झा ख-रा,
म-ना-हु-नी दे-वा मा-झ्या
आ-हे-स तू मो-ठा.
(कोरस)
तू मा-झा गड, तू मा-झी ढाल,
मी आ-शा-हीन तू मा-झी आस.
दे बळ म-ला, कर तू कृ-पा,
दे-वा या-हा, तू तार म-ला.
(स्तो. ४२:६; ११९:२८; रोम. ८:२६; २ करिंथ. ४:१६; १ योहा. ३:२० ही वचनंसुद्धा पाहा.)
