गीत ७३
आम्हाला धैर्य दे!
१. हे य-हो-वा तु-झा सं-देश
आ-म्ही दे-तो या ज-गा.
तु-झ्या ना-वा-चा म-हि-मा
सां-ग-तो आ-म्ही स-र्वां.
पण वि-रो-धी हे या-हा,
आ-म्हा-ला रो-खू पा-ह-तात.
ना सो-डा-वा धीर क-धी आ-म्ही,
आ-हे हीच आम-ची प्रा-र्थ-ना.
(कोरस)
आ-म्हा धै-र्य दे य-हो-वा,
भ्या-वे ना आ-म्ही को-णा.
पू-र्ण वि-श्वा-सा-ने लो-कां
तु-झा सं-देश सां-गा-वा.
ना आ-ता दूर ह-र्म-गि-दोन,
ये-ई वे-गा-ने दि-न तो.
आ-म्हा धै-र्य दे य-हो-वा,
हेच मा-ग-तो.
२. आ-हो आ-म्ही के-वळ मा-ती,
हे स-दा तू स्म-र-तो.
भी-ती वा-टे जे-व्हा आ-म्हा,
तु-झी श-क्ती तू दे-तो.
ना ख-चो सा-हस आम-चे
क-धी-ही धम-क्यां-नी त्यां-च्या.
ना विस-रा-वे हे आ-म्ही या-हा,
आ-हेस सो-बत तू आ-म-च्या.
(कोरस)
आ-म्हा धै-र्य दे य-हो-वा,
भ्या-वे ना आ-म्ही को-णा.
पू-र्ण वि-श्वा-सा-ने लो-कां
तु-झा सं-देश सां-गा-वा.
ना आ-ता दूर ह-र्म-गि-दोन,
ये-ई वे-गा-ने दि-न तो.
आ-म्हा धै-र्य दे य-हो-वा,
हेच मा-ग-तो.
(१ थेस्सलनी. २:२; इब्री १०:३५ ही वचनंसुद्धा पाहा.)