Ik bün geboore woore in Székesfehérvár, air uld stad fon Hungria. Ik kan mij nog denke an wat dår passijrt is in dai Twait Wild Krijg.

As ik klain wäir, mijn fåter un muter däire mij uppasse. Ik kan mij sër denke an eer, uphaupt an mijn muter Elisabeth. Sai hät mij hulpe taum air starke gloobe häwe an God. As ik bloosig drai jår har, ik däir jërer nacht t’hoop mit eer, dai Fater Unser urer dai Pai-Nosso beere. Bloos nåheer as ik bijnå 30 jår har, ik häw forståe wat dat gebeed bedüüre däir.

Mijn fåter un muter däire mij uppasse weegen mijn papa un mama däire dag un nacht arbëre taum aine huus kööpe. Åwer jërer twait sunåwend fon dai månat, däir mijn familg t’hoop eete. Ik däir gërn mage dës sunåwends mit mijn familg t’hoop sin.

In 1958, häwe mijn papa un mama sijne huus köft kreege. Ik häw mij soo fröögt weegen nuu däire wij drai t’hoop wåne. Åwer söss månate nåheer is mijn frööligkët alwoore. Mijn papa is doodbleewe weegen air câncer.

Ik bün sër traurig bleewe. Ik kan mij denke dat ik soo beert häw: “God, ik häw dij birt dat’s duu mijn papa rere schust. Ik bruuk em. Woweegen häst duu ni mijn beeren antwoort?” Ik wul gërn waite woo mijn papa wäir. Ik däir mij fråge: ‘Is hai in himel gåe? Urer wäir hai gans un går weg?’ Ik däir dai ande saie mit eene papa un har groot forlang up mijne papa.

Up feel jåre lang, däir ik bijnå jërer dag up kirchhof gåe. Ik däir mij up knai sete foir mijn papa sij graw un däir beere: “God, ik bir dij, ik wil waite woo mijn papa is.” Ik däir uk beere taum waiten wat dat leewend upsich hät.

As ik 13 jår har, häw ik uutsöcht hoogdüütsch lëre. Ik häw dacht, dat feel bekand buiker up hoogdüütsch leese, mij helpe däir dai antwooren fijne taum mijn frågen. In 1967, häw ik wijrer studijrt in Iena stad, wat in dai leste fon Düütschland blijwt. Ik häw feel buiker leest, fon uutstudijrt düütsch lüür, uphaupt dai wat uutdüüre wule woweegen wij leewe daue. Wek daile wat ik lërt häw, häwe mij gefale, åwer kair hät wirklig mijn frågen antwoort. Dun bün ik bijbleewe beeren taum antwooren fijne.

In 1970, bün ik tröögkåme nam Hungria. Dår häw ik Rose kent, wat spårer mijn fruug woore is. In dere tijd, dai comunistas däire dai Hungria regijre. Glijk as wij frijgt häwe, sin wij nam Áustria weggåe. Wij wule oos hentreke nam Sydney, Austrália, woo mijn unkel wåne däir.

Hät ni lang duurt un ik däir al arbëre in Áustria. Aine dag, air wat mit mij arbëre däir hät mij sägt dat ik fijne küün al antwooren taum mijn frågen ine Bijbel. Hai hät mij wek buiker geewt wat uutm Bijbel wäire. Ik häw mij bijmåkt un häw al dai buiker glijk doirleest un woo nog mër lëre. Dun, häw ik taum Jehovaas Tüügen hensreewe, wat dës buiker måke, un häw eer mër buiker forlangt.

In dai airst jår wat wij frijgt wäire, in oos hochtijd dag, hät air jong Tüüge fon Jehovaa oos besöcht. Hai hät mij dai buiker bröcht wat ik forlangt har, un hät mij ain bijbelstuun anbåre un ik häw dat annåme. Ik wul sër gërn lëre, dårweegen däire wij twai mål up week studijre. Jërer mål däire wij bijnå fair stuune lëre.

Dat wat ik fone Bijbel lëre däir, hät mij sër anstöt. As Jehovaas Tüügen mij, in mijn aigen Bijbel up húngaro språk, weese häwe dat God sijne nåme Jehovaa is, dat hät mij sër bewunret. Ik har 27 jåre nam kirch gåe, un har nij ais God sijne höört. Hät mij sër gefale wosoo as dai Bijbel mijn frågen klår antwoore däit. Soo as, ik häw lërt dat dai doore daue nischt mër waite, soo as wen sai fast slåpe daue. (Eclesiastes 9:5, 10 un João 11:11 bet 15) Ik häw uk lërt, oiwer dat wat dat Bijbel forsprääke däit, fon air nijge wild woo “dai dood wart den ni mër geewe”. (Apocalipse 21:3 un 4) Ik wil gërn werer mijn papa saie, weegen God hät forspråke dat ine nijge wild “air upleewen fon dood geewe däit.” (Atos 24:15)

Rose däir uk sër gërn dai Bijbel lëre. Wij sin rasch foirwärtsgåe, un in bloos twai månate häwe wij dai gans bauk studijrt. Wij günge up al forsamlunge fon Jehovaas Tüügen. Dår upe forsamlung, wij däire saie dat lijb, dai ainigkët wat sai inenaner hare un dat sai oos helpe wule. Dat däir oos sër bewunre. (João 13:34 un 35)

In 1976, sin wij nam Austrália hentrekt. Glijk as wij dår henkåme sin, häwe wij Jehovaas Tüügen fuune. Sai häwe oos sër gaud upnåme. In 1978, sin wij Tüügen fon Jehovaa woore.

Dun, häw ik dai antwooren fuune wat ik soo dul suike däir. Ik bün näig an Jehovaa kåme, dårweegen häw ik dai best Fåter fuune wat ik häwe küün. (Tiago 4:8) Un tau mij hät groot wërd waite dat ik werer mijn papa saie kan ine nijge wild. (João 5:28 un 29)

In 1989, ik un Rose häwe uutsöcht tröögkåme nam Hungria, taum oiwer oos gloobe fortele taum oos familg un dai woo mit wij ümgang hare. Wij häwe dai Bijbel inlërt taum sofeel lüür, un mër as 70 häwe sich tauwe låte soo as Jehovaas Tüügen, sogår mijn laiw mama.

Doir 17 jårelang, häw ik beert taum dai antwooren krijge taum mijn frågen. Nuu sin al 39 jåre heer, dat ik anfånge häw dai Bijbel lëre. Ik dau bijblijwe beere, åwer nuu kan ik säge: “Dankeschöön, laiw Fåter, for mijn beeren antwoore wat ik måke däir as ik klain wäir.”