૧

• અયૂબની પ્રમાણિકતા અને ધનસંપત્તિ (૧-૫)

• શેતાન અયૂબના ઇરાદા પર સવાલ ઉઠાવે છે (૬-૧૨)

• અયૂબ પોતાની સંપત્તિ અને બાળકો ગુમાવે છે (૧૩-૧૯)

• અયૂબ ઈશ્વરને દોષ આપતો નથી (૨૦-૨૨)

૨

• શેતાન ફરી અયૂબના ઇરાદા પર સવાલ ઉઠાવે છે (૧-૫)

• શેતાનને અયૂબ પર બીમારી લાવવાની છૂટ આપવામાં આવે છે (૬-૮)

• અયૂબની પત્ની: “ઈશ્વરને શ્રાપ દો ને મરી જાઓ!” (૯, ૧૦)

• અયૂબના ત્રણ મિત્રો આવે છે (૧૧-૧૩)

૩

• અયૂબ પોતાના જન્મદિવસને શ્રાપ આપે છે (૧-૨૬)

  • તકલીફોનું કારણ પૂછે છે (૨૦, ૨૧)

૪

• અલીફાઝનું પહેલું ભાષણ (૧-૨૧)

  • અયૂબની પ્રમાણિકતાની મજાક ઉડાવે છે (૭, ૮)

  • અદૃશ્ય શક્તિનો સંદેશો જણાવે છે (૧૨-૧૭)

  • ‘ઈશ્વરને પોતાના ભક્તોમાં ભરોસો નથી’ (૧૮)

૫

• અલીફાઝનું પહેલું ભાષણ ચાલુ છે (૧-૨૭)

  • ‘ઈશ્વર બુદ્ધિશાળીઓને તેઓના જ દાવપેચમાં ફસાવે છે’ (૧૩)

  • ‘અયૂબે સર્વશક્તિમાનની શિસ્તનો નકાર કરવો ન જોઈએ’ (૧૭)

૬

• અયૂબનો જવાબ (૧-૩૦)

  • તેણે કહ્યું, પોકાર કરવો ખોટું નથી (૨-૬)

  • તેને દિલાસો આપનારા દગાખોર છે (૧૫-૧૮)

  • “સાચી વાત કોઈને દુઃખ પહોંચાડતી નથી!” (૨૫)

૭

• અયૂબની વાત ચાલુ છે (૧-૨૧)

  • જીવન ગુલામી જેવું છે (૧, ૨)

  • “તમે શા માટે મને નિશાન બનાવ્યો છે?” (૨૦)

૮

• બિલ્દાદનું પહેલું ભાષણ (૧-૨૨)

  • તેણે કહ્યું કે કદાચ અયૂબના દીકરાઓએ પાપ કર્યું હશે (૪)

  • ‘જો તું પવિત્ર હોઈશ, તો તે તારું રક્ષણ કરશે’ (૬)

  • તેના કહેવાનો અર્થ હતો કે અયૂબ અધર્મી છે (૧૩)

૯

• અયૂબનો જવાબ (૧-૩૫)

  • માણસ ઈશ્વર સામે લડી ન શકે (૨-૪)

  • ‘ઈશ્વર એવાં કામો કરે છે, જેનો પાર પામી શકાતો નથી’ (૧૦)

  • કોઈ પણ માણસ ઈશ્વર સામે દલીલ કરી ન શકે (૩૨)

 ૧૦

• અયૂબની વાત ચાલુ છે (૧-૨૨)

  • ‘ઈશ્વર કેમ મારી સાથે લડે છે?’ (૨)

  • ઈશ્વર અને અયૂબ વચ્ચે ફરક (૪-૧૨)

  • ‘મને થોડી રાહત મળે’ (૨૦)

૧૧

• સોફારનું પહેલું ભાષણ (૧-૨૦)

  • તે અયૂબ પર બડબડાટ કરવાનો દોષ મૂકે છે (૨, ૩)

  • અયૂબને દુષ્ટતા દૂર કરવાનું કહે છે (૧૪)

૧૨

• અયૂબનો જવાબ (૧-૨૫)

  • “હું તમારાથી કોઈ પણ રીતે ઊતરતો નથી” (૩)

  • “મારા મિત્રો મારી મશ્કરી કરે છે” (૪)

  • ‘ઈશ્વર પાસે બુદ્ધિ છે’ (૧૩)

  • ઈશ્વર ન્યાયાધીશો અને રાજાઓ કરતાં ચઢિયાતા છે (૧૭, ૧૮)

૧૩

• અયૂબની વાત ચાલુ છે (૧-૨૮)

  • ‘મારે સર્વશક્તિમાન સાથે વાત કરવી છે’ (૩)

  • “તમે તો ઊંટવૈદો છો” (૪)

  • “હું જાણું છું કે હું સાચો છું” (૧૮)

  • ઈશ્વર મને કેમ દુશ્મન ગણે છે? (૨૪)

૧૪

• અયૂબની વાત ચાલુ છે (૧-૨૨)

  • માનવીનું જીવન ટૂંકું અને મુશ્કેલીઓથી ભરપૂર છે (૧)

  • “અરે, ઝાડ પાસે તો આશા છે” (૭)

  • “કાશ! તમે મને કબરમાં છુપાવી રાખો” (૧૩)

  • “જો માણસ મરી જાય, તો શું તે ફરી જીવતો થઈ શકે?” (૧૪)

  • ઈશ્વર પોતાના હાથની રચના જોવા ખૂબ આતુરતાથી રાહ જુએ છે (૧૫)

૧૫

• અલીફાઝનું બીજું ભાષણ (૧-૩૫)

  • દોષ મૂકે છે કે અયૂબને ઈશ્વરનો ડર નથી (૪)

  • અયૂબને ઘમંડી કહે છે (૭-૯)

  • ‘ઈશ્વરને પોતાના દૂતો પર ભરોસો નથી’ (૧૫)

  • ‘દુષ્ટ માણસ જીવન દુઃખમાં વિતાવે છે’ (૨૦-૨૪)

૧૬

• અયૂબનો જવાબ (૧-૨૨)

  • “તમે બધા દિલાસો નહિ, પણ ત્રાસ આપો છો!” (૨)

  • દોષ મૂકે છે કે ઈશ્વરે તેના પર નિશાન તાક્યું છે (૧૨)

૧૭

• અયૂબની વાત ચાલુ છે (૧-૧૬)

  • “મશ્કરી કરનારાઓ મને ઘેરી વળ્યા છે” (૨)

  • “ઈશ્વરે મને લોકોમાં ધિક્કારને લાયક બનાવ્યો છે” (૬)

  • “કબર મારું ઘર બની જશે” (૧૩)

૧૮

• બિલ્દાદનું બીજું ભાષણ (૧-૨૧)

  • દુષ્ટોના હાલ કેવા થશે એ જણાવે છે (૫-૨૦)

  • તેના કહેવાનો અર્થ હતો કે અયૂબ ઈશ્વરને જાણતો નથી (૨૧)

૧૯

• અયૂબનો જવાબ (૧-૨૯)

  • ‘મિત્રોની’ સલાહનો નકાર કરે છે (૧-૬)

  • તે કહે છે કે તેને તરછોડી દેવામાં આવ્યો છે (૧૩-૧૯)

  • “મારો એક છોડાવનાર છે” (૨૫)

૨૦

• સોફારનું બીજું ભાષણ (૧-૨૯)

  • અયૂબે તેનું અપમાન કર્યું હોય એવું તેને લાગે છે (૨, ૩)

  • તેના કહેવાનો અર્થ હતો કે અયૂબ દુષ્ટ છે (૫)

  • દોષ મૂકે છે કે અયૂબને પાપ કરવામાં મજા આવે છે (૧૨, ૧૩)

૨૧

• અયૂબનો જવાબ (૧-૩૪)

  • ‘દુષ્ટો કેમ સમૃદ્ધ બને છે?’ (૭-૧૩)

  • “દિલાસો આપનારાઓને” તે ખુલ્લા પાડે છે (૨૭-૩૪)

૨૨

• અલીફાઝનું ત્રીજું ભાષણ (૧-૩૦)

  • ‘શું માણસથી ઈશ્વરને લાભ થઈ શકે?’ (૨, ૩)

  • દોષ મૂકે છે કે અયૂબ લાલચુ અને અન્યાયી છે (૬-૯)

  • ‘ઈશ્વર પાસે પાછો આવ અને સમૃદ્ધ થા’ (૨૩)

૨૩

• અયૂબનો જવાબ (૧-૧૭)

  • ઈશ્વર આગળ ફરિયાદ કરવા માંગે છે (૧-૭)

  • તેનું કહેવું છે કે તે ઈશ્વરને શોધી શકતો નથી (૮, ૯)

  • ‘હું તેમના માર્ગથી આડો-અવળો ગયો નથી’ (૧૧)

૨૪

• અયૂબની વાત ચાલુ છે (૧-૨૫)

  • “ઈશ્વર કેમ સમય ઠરાવતા નથી?” (૧)

  • તે કહે છે કે ઈશ્વર દુષ્ટતા ચાલવા દે છે (૧૨)

  • પાપીઓને અંધારું ગમે છે (૧૩-૧૭)

૨૫

• બિલ્દાદનું ત્રીજું ભાષણ (૧-૬)

  • ‘ઈશ્વરની સામે માણસ કઈ રીતે નિર્દોષ ઠરી શકે?’ (૪)

  • દાવો કરે છે કે માણસની પ્રમાણિકતા નકામી છે (૫, ૬)

 ૨૬

• અયૂબનો જવાબ (૧-૧૪)

  • “નિર્બળોને તો તેં ઘણી મદદ કરી છે ને!” (૧-૪)

  • ‘ઈશ્વર પૃથ્વીને કોઈ આધાર વગર અધ્ધર લટકાવે છે’ (૭)

  • ‘ઈશ્વરનાં આ બધાં કામો તો માત્ર એક ઝલક છે’ (૧૪)

૨૭

• અયૂબે પોતાની પ્રમાણિકતાને વળગી રહેવાનું નક્કી કર્યું (૧-૨૩)

  • “હું મારી પ્રમાણિકતાને વળગી રહીશ!” (૫)

  • અધર્મી પાસે આશા નથી (૮)

  • “તમારી વાતો કેમ ખોખલી છે?” (૧૨)

  • દુષ્ટ પાસે કંઈ બચતું નથી (૧૩-૨૩)

૨૮

• અયૂબે પૃથ્વીના ખજાના અને બુદ્ધિ વચ્ચેનો ફરક બતાવ્યો (૧-૨૮)

  • ખાણ ખોદવાના માણસના પ્રયત્નો (૧-૧૧)

  • બુદ્ધિ તો મોતી કરતાં વધારે મૂલ્યવાન છે (૧૮)

  • ઈશ્વરનો ડર રાખવો એ ખરી બુદ્ધિ છે (૨૮)

૨૯

• અયૂબ મુશ્કેલી પહેલાંના સારા દિવસોને યાદ કરે છે (૧-૨૫)

  • શહેરના દરવાજે તેનું માન હતું (૭-૧૦)

  • તેણે કરેલાં સારાં કામો (૧૧-૧૭)

  • દરેક માણસ તેની સલાહ સાંભળતો (૨૧-૨૩)

૩૦

• અયૂબ પોતાના બદલાયેલા સંજોગો વિશે જણાવે છે (૧-૩૧)

  • નકામા લોકો તેની મજાક ઉડાવે છે (૧-૧૫)

  • તેને લાગે છે કે ઈશ્વર મદદ કરતા નથી (૨૦, ૨૧)

  • ‘મારી ચામડી કાળી પડી ગઈ છે’ (૩૦)

૩૧

• અયૂબ પોતાની પ્રમાણિકતાનો બચાવ કરે છે (૧-૪૦)

  • “મારી આંખો સાથે કરાર” (૧)

  • ઈશ્વર મને ત્રાજવામાં તોળે (૬)

  • હું વ્યભિચારી નથી (૯-૧૨)

  • હું સંપત્તિનો લોભી નથી (૨૪, ૨૫)

  • હું મૂર્તિપૂજક નથી (૨૬-૨૮)

૩૨

• યુવાન અલીહૂ ચર્ચામાં જોડાય છે (૧-૨૨)

  • અયૂબ અને તેના મિત્રો પર ગુસ્સે થાય છે (૨, ૩)

  • વાત કરતા પહેલાં રાહ જુએ છે (૬, ૭)

  • ઉંમર વધવાથી જ બુદ્ધિ આવતી નથી (૯)

  • અલીહૂ વાત કરવા આતુર છે (૧૮-૨૦)

૩૩

• અયૂબ પોતાને સાચો ગણે છે, એટલે અલીહૂ તેને ઠપકો આપે છે (૧-૩૩)

  • છુટકારાની કિંમત મળી ગઈ છે (૨૪)

  • જુવાનીનું જોમ પાછું આવશે (૨૫)

૩૪

• અલીહૂ ઈશ્વરના ન્યાય અને તેમના માર્ગોને સાચા ઠરાવે છે (૧-૩૭)

  • અયૂબ કહે છે કે ઈશ્વરે તેનાથી ન્યાય દૂર રાખ્યો છે (૫)

  • સાચા ઈશ્વર કદી દુષ્ટતા કરી ન શકે (૧૦)

  • અયૂબમાં જ્ઞાન નથી (૩૫)

૩૫

• અલીહૂ જણાવે છે કે અયૂબની દલીલો ખોટી છે (૧-૧૬)

  • અયૂબે કહ્યું કે તે ઈશ્વર કરતાં વધારે ન્યાયી છે (૨)

  • ઈશ્વર ખૂબ ઊંચે છે, પાપથી ઈશ્વરનું કંઈ નુકસાન નહિ થાય (૫, ૬)

  • અયૂબે ઈશ્વરની રાહ જોવી જોઈએ (૧૪)

૩૬

• અલીહૂ ઈશ્વરની મહાનતાની પ્રશંસા કરે છે (૧-૩૩)

  • સલાહ પાળનાર સમૃદ્ધ થાય છે; અધર્મીનો નકાર કરવામાં આવે છે (૧૧-૧૩)

  • ‘ઈશ્વર જેવો શિક્ષક કોણ છે?’ (૨૨)

  • અયૂબે ઈશ્વરનાં ગુણગાન ગાવાં જોઈએ (૨૪)

  • “ઈશ્વરની મહાનતા આપણી સમજ બહાર છે” (૨૬)

  • ઈશ્વર વરસાદ અને વીજળીને કાબૂમાં રાખે છે (૨૭-૩૩)

૩૭

• કુદરત ઈશ્વરની મહાનતા બતાવે છે (૧-૨૪)

  • ઈશ્વર મનુષ્યનાં કામ રોકી શકે છે (૭)

  • “ઈશ્વરનાં મહાન કામો પર વિચાર કરો” (૧૪)

  • ઈશ્વરને સમજવા આપણા ગજા બહારની વાત છે (૨૩)

  • કોઈ માણસે પોતાને જ્ઞાની ન સમજવો જોઈએ (૨૪)

૩૮

• યહોવા શીખવે છે કે માણસ કેટલો મામૂલી છે (૧-૪૧)

  • ‘પૃથ્વી બનાવી ત્યારે તું ક્યાં હતો?’ (૪-૬)

  • ઈશ્વરના દીકરાઓએ ખુશીનો પોકાર કર્યો (૭)

  • કુદરતના નિયમો વિશે સવાલો (૮-૩૨)

  • “બ્રહ્માંડને ચલાવતા નિયમો” (૩૩)

૩૯

• પ્રાણીઓનું સર્જન જાહેર કરે છે કે માણસ કેટલું ઓછું જાણે છે (૧-૩૦)

  • પહાડી બકરી અને હરણી (૧-૪)

  • જંગલી ગધેડો (૫-૮)

  •  જંગલી સાંઢ (૯-૧૨)

  • શાહમૃગ (૧૩-૧૮)

  • ઘોડો (૧૯-૨૫)

  • બાજ અને ગરુડ (૨૬-૩૦)

૪૦

• યહોવાએ બીજા સવાલો પૂછ્યા (૧-૨૪)

  • અયૂબ સ્વીકારે છે કે હવે તે કંઈ નહિ બોલે (૩-૫)

  • “શું તું મારા ન્યાય પર સવાલ ઉઠાવીશ?” (૮)

  • ઈશ્વર દરિયાઈ ઘોડાના બળ વિશે જણાવે છે (૧૫-૨૪)

૪૧

• ઈશ્વર અજાયબ મગર વિશે જણાવે છે (૧-૩૪)

૪૨

• અયૂબે યહોવાને જવાબ આપ્યો (૧-૬)

• ત્રણ મિત્રો દોષિત ઠર્યા (૭-૯)

• યહોવા અયૂબની સમૃદ્ધિ પાછી આપે છે (૧૦-૧૭)

  • અયૂબનાં દીકરા-દીકરીઓ (૧૩-૧૫)