A. WSTĘP (1:1-15)

• Przywitanie; Paweł wspomina o swoim powołaniu na apostoła (1:1-7)

• Paweł pragnie odwiedzić współwyznawców w Rzymie (1:8-15)

B. OSIĄGNIĘCIE PRAWOŚCI MOŻLIWE DZIĘKI NIEZASŁUŻONEJ ŻYCZLIWOŚCI BOŻEJ I WIERZE W JEZUSA CHRYSTUSA (1:16 do 11:36)

• 1. Wiara niezbędna do wybawienia (1:16, 17)

  • „Prawy będzie żył dzięki wierze” (1:16, 17)

• 2. Bóg wylewa gniew na wszystkich bezbożnych i nieprawych (1:18-32)

  • Ludzie, którzy nie wychwalają Stwórcy, „są bez wymówki” (1:18-23)

  • Bóg zostawił bezbożnych „na pastwę nieczystości” (1:24-27)

  • Skutki odrzucenia Boga (1:28-32)

• 3. Sąd Boży nad Żydami i Grekami (2:1-16)

  • Ostrzeżenie przed osądzaniem innych; Bóg będzie sądził wszystkich bezstronnie (2:1-11)

  • Ci, którzy znają prawo, ale nie są mu posłuszni, zostaną przez prawo osądzeni (2:12, 13)

  • Ludzie z innych narodów mają sumienie — prawo zapisane w ich sercach (2:14-16)

• 4. Żydzi i Prawo (2:17 do 3:8)

  • Ktoś, kto twierdzi, że przestrzega Prawa, a je łamie, znieważa Boga (2:17-24)

  • Prawdziwe obrzezanie to obrzezanie serca; prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz (2:25-29)

  • Święte słowa Boże zostały powierzone Żydom (3:1, 2)

  • „Bóg okaże się prawdomówny, choćby każdy człowiek okazał się kłamcą” (3:3-8)

• 5. Uzyskanie prawości w oczach Boga niezależne od wymagań Prawa (3:9-31)

  • Wszyscy ludzie — zarówno Żydzi, jak i nie-Żydzi — podlegają grzechowi (3:9-18)

  • Nikt nie zostanie uznany za prawego na podstawie uczynków wymaganych przez Prawo (3:19, 20)

  • To, że wszyscy ludzie okazujący wiarę w Chrystusa mogą zostać uznani za prawych, jest darem od Boga (3:21-28)

  • Bóg nie jest tylko Bogiem Żydów, ale też ludzi z innych narodów (3:29-31)

• 6. Abraham został uznany za prawego dzięki wierze, zanim pojawiło się Prawo (4:1-25)

  • Abraham został uznany za prawego dzięki swojej wierze, gdy nie był jeszcze obrzezany (4:1-12)

  • Abraham otrzymał obietnicę „na podstawie prawości wynikającej z wiary” (4:13-15)

  • Obietnica dana przez Boga spełni się na wszystkich, którzy naśladują wiarę Abrahama (4:16-25)

• 7. Pojednanie z Bogiem; śmierć przez Adama, życie przez Chrystusa (5:1-21)

  • Uznanie za prawego dzięki wierze zapewnia pokój z Bogiem, radość i nadzieję (5:1-5)

  • Grzesznicy i nieprzyjaciele Boga zostają z Nim pojednani (5:6-11)

  • Przez grzech Adama śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich i zaczęła królować (5:12-14)

  • Boży dar ofiarowany za pośrednictwem Chrystusa zapewnia ludziom uznanie za prawych (5:15-17)

  • Królowanie grzechu zastąpione królowaniem niezasłużonej życzliwości (5:18-21)

• 8. Nowe życie za sprawą chrztu w Chrystusie (6:1-23)

  • Ci, którzy zostali ochrzczeni w Chrystusie, zostali też ochrzczeni w jego śmierci i mają nadzieję na zmartwychwstanie podobne do jego zmartwychwstania (6:1-11)

  • ‛Niech grzech nie króluje w waszych ciałach’ (6:12-14)

  • Uwolnieni od grzechu, żeby stać się niewolnikami Boga (6:15-23)

• 9. Prawo spełniło swój cel; ujawnienie śmiercionośnej mocy grzechu nad ludźmi (7:1-25)

  • Uwolnienie spod Prawa zilustrowane przykładem (7:1-6)

  • Grzech ujawniony przez Prawo (7:7-12)

  • Walka z grzechem (7:13-25)

• 10. Ci, którzy żyją w jedności z Chrystusem, zostają uznani za prawych (8:1-39)

  • Postępowanie w zgodzie z duchem podoba się Bogu i zapewnia życie i pokój (8:1-11)

  • Duch Boży zaświadcza o usynowieniu (8:12-17)

  • Ludzie ‛z wielką tęsknotą wyczekują objawienia synów Bożych’ (8:18-21)

  • „Stworzenie wzdycha i zaznaje bólu” (8:22-25)

  • Duch ujmuje się u Boga za świętymi (8:26, 27)

  • Bóg sprawia, że „Jego dzieła współdziałają ze sobą dla dobra tych, którzy Go kochają” (8:28-30)

  • „Jeśli za nami jest Bóg, to kto będzie przeciwko nam?” (8:31-34)

  • Nic nie może oddzielić prawych od miłości Bożej (8:35-39)

• 11. Wola Boga jako suwerennego Władcy a naród izraelski (9:1-33)

  • Paweł wyraża smutek z powodu postępowania swoich rodaków, Izraelitów (9:1-5)

  • Prawdziwe potomstwo Abrahama (9:6-13)

  • Wybór Boga nie zależy od pragnień ani wysiłków ludzi (9:14-18)

  • Krytykowanie decyzji Boga — Garncarza — jest niemądre (9:19-26)

  • Wybawiony zostanie tylko ostatek narodu izraelskiego (9:27-29)

  • Izrael się potknął, bo nie okazał wiary (9:30-33)

• 12. Jak osiągnąć prawość w oczach Bożych (10:1-21)

  • „Chrystus kładzie kres Prawu” (10:1-4)

  • Prawość wynika z wiary; publiczne wyznawanie wiary prowadzi do wybawienia (10:5-10)

  • Zarówno Żydzi, jak i Grecy, żeby zostać wybawieni, muszą wzywać imienia Jehowy (10:11-13)

  • Trzeba głosić, żeby ludzie usłyszeli o Jehowie, uwierzyli w Niego i Go wzywali (10:14, 15)

  • Naród izraelski nie przyjął dobrej nowiny nie dlatego, że nie miał okazji jej usłyszeć, ale z powodu braku wiary (10:16-21)

• 13. Wybawienie „całego Izraela” zilustrowane przykładem o drzewie oliwnym (11:1-36)

  • Bóg nie odrzucił wszystkich Izraelitów (11:1-16)

  • Niektóre gałęzie oliwki — wyobrażające nieokazujących wiary rodowitych Izraelitów — zostały odłamane i zastąpione gałęziami „dzikiej oliwki”, wyobrażającymi nie-Izraelitów (11:17-24)

  • Wyjawienie świętej tajemnicy dotyczącej tego, jak zostanie wybawiony „cały Izrael” (11:25-32)

  • „Jak wielka jest głębia Bożej szczodrości, mądrości i wiedzy!” (11:33-36)

C. RADY DLA PRAWDZIWYCH CHRZEŚCIJAN (12:1 do 15:13)

• 1. Służba dla Boga pełniona całym sercem i właściwe traktowanie współwyznawców i innych ludzi (12:1-21)

  • ‛Oddajcie swoje ciała jako żywą, świętą ofiarę, korzystając ze swojej zdolności myślenia’ (12:1, 2)

  • Chrześcijanie mają różne dary, ale tworzą jedno ciało (12:3-8)

  • Zachęta, żeby kochać i szanować współwyznawców; służąc Jehowie, trzeba okazywać gorliwość, wytrwałość i pokorę (12:9-16)

  • „Pokonuj zło dobrem” (12:17-21)

• 2. Prawdziwi chrześcijanie a państwo (13:1-7)

  • Podporządkowanie „władzom zwierzchnim” pełniącym rolę „sługi Bożego” (13:1-4)

  • Oddawanie władzom tego, co im się należy (13:5-7)

• 3. Postępowanie zgodnie z prawem miłości i zachowywanie czujności (13:8-14)

  • „Nikomu nie bądźcie nic dłużni oprócz wzajemnej miłości”; „miłość jest wypełnieniem prawa” (13:8-10)

  • ‛Postępujcie przyzwoicie jak w biały dzień’ i naśladujcie Jezusa (13:11-14)

• 4. Działanie na rzecz jedności; Królestwo Boże „to prawość, pokój i radość” (14:1 do 15:13)

  • Nie można osądzać drugich (14:1-12)

  • ‛Nie dawajcie innym powodu do potknięcia’ (14:13-18)

  • ‛Dążmy do tego, co sprzyja pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu’ (14:19-23)

  • Powinniśmy naśladować Chrystusa, który „nie myślał o tym, co dobre dla niego samego” (15:1-6)

  • „Serdecznie przyjmujcie drugich w swoim gronie”; narody będą wychwalać Boga (15:7-13)

D. PAWEŁ MÓWI O SWOJEJ DOTYCHCZASOWEJ SŁUŻBIE I PLANACH NA PRZYSZŁOŚĆ (15:14-29)

• Pisze, że angażował się w „święte dzieło” głoszenia dobrej nowiny (15:14-16)

• Opisuje swoją dotychczasową działalność (15:17-21)

• Ponieważ w pobliżu nie ma już „nietkniętego terenu”, planuje dotrzeć do Hiszpanii i po drodze odwiedzić Rzym (15:22-24)

• Wybiera się do Jerozolimy z darem od braci z Macedonii i Achai (15:25-29)

E. KOŃCOWE ZACHĘTY I POZDROWIENIA (15:30 do 16:27)

• Paweł zachęca chrześcijan w Rzymie, żeby się za niego modlili (15:30-33)

• Paweł rekomenduje Febe pełniącą służbę w zborze w Kenchrach (16:1, 2)

• Paweł przesyła chrześcijanom w Rzymie imienne pozdrowienia (16:3-16)

• Ostrzeżenie przed podziałami (16:17-19)

• Bóg wkrótce zmiażdży Szatana (16:20)

• Pozdrowienia od współpracowników Pawła (16:21-24)

• „Bogu, który sam jeden jest mądry, należy się chwała przez Jezusa Chrystusa” (16:25-27)