1. ම-වා-ගන්-න දැන් ඔ-බ-ගේ සි-තේ

කෙ-ළි සෙල්-ලම් ක-රයි ස-තු-ටු සි-තින්

ඔ-බ පා-රා-දී-සේ

නො-නැ-ඟේ ම-ත-කෙ-ට අ-තී-තේ

ලො-ව පු-රා-ම දෙව් සෙ-න-ඟ වේ

රැ-ක-ගන්-නේ ඔ-වුන් එ-ය ආ-ද-රෙන්

ඔ-හු පො-රොන්-දු වූ සේ

“ස-ඳ ප-ව-ති-න තෙක්” වේ සා-මේ

දෙ-වි-ගේ ප්‍රේ-මේ

අ-ප සැ-ම-ට දැ-නේ

ඒ පා-රා-දී-ස-යේ

2. ම-වා-ගන්-න දැන් ඔ-බ-ගේ සි-තේ

කෙත් ව-තු අ-ස-ලින් හෝ ගං ඉ-වු-රක් ළ-ඟින්

කැ-දැල්-ල වේ ඔ-බේ

ඔ-බ-ව සො-යා කෙ-නෙ-කු එයි

වැ-ල-ඳ-ගන්-න ඔ-බ

ක-ඳු-ළු වැ-ටේ නො-දැ-නි-ම

ය-ළි නෑ වෙන් වන්-නේ

ම-ර-ණෙ-ටත් නො-හැ-කි වේ-වි අ-ප

වෙන් ක-රන්-න-ට

දෙව්-ඳුන්-ගේ ප්‍රේ-මෙන්

ඒ පා-රා-දී-ස-යේ