Անցնել բովանդակությանը

Անցնել ցանկին

Հավատն է հուր

Հավատն է հուր

(Սաղմոս 27։13)

Բեռնել

  1. 1. Իմ հավատի կրակը

    Վախս դարձնում է մոխիր։

    Թե սպառնա էլ ինձ առյուծ,

    Հնոց կամ նեղ մի խուց,

    Եհովան ինձ կտա ձեռքն իր։

    (ԿՐԿՆԵՐԳ)

    Հավատն է հուր. տեսնում եմ լույս, երբ մութ է։

    Հավատն է հուր. ցրտին իմ շուրջն է տաք։

    Ես քեզ հետ, ուժի՛ս Աղբյուր,

    Մնում եմ միշտ ամուր,

    Չէ՞ որ դու ասում ես ինձ. «Իմ թա՛նկ»։

    Հավատն է հուր...

  2. 2. Հա՛յր, քո գանձերն ապրել են՝

    Հուր սրտում՝ հավատ անբեկ։

    Այդ հավատն էր անպարտ.

    Դարձնում էր պինդ պողպատ։

    Շուտով նրանց կասես. «Զարթնե՛ք»։

    (ԿՐԿՆԵՐԳ)

    Հավատն է հուր. տեսնում եմ լույս, երբ մութ է։

    Հավատն է հուր. ցրտին իմ շուրջն է տաք։

    Ես քեզ հետ, ուժի՛ս Աղբյուր,

    Մնում եմ միշտ ամուր,

    Չէ՞ որ դու ասում ես ինձ. «Իմ թա՛նկ»։

    Հավատն է հուր...

    (ՄԻՋԵՐԳ)

    Հավատն է հուր. լեռն ահեղ հալվում է։

    Հավատն է հուր. բոցում է հույս։

    Ջահն այս բռնած՝

    Կանցնեմ սարեր-ձորեր մթնած՝

    Գալով այնտեղ, ուր կա վառ լույս։

  3. 3. Օ՜, ի՜նչ հրաշք աշխարհ է

    Աչքս տեսնում, Հա՛յր իմ։

    Լինեմ թող ամրոց.

    Շուտով նոր երգ երգոց

    Կհնչի քո հաղթության պատվին։

    (ԿՐԿՆԵՐԳ)

    Հավատն է հուր. տեսնում եմ լույս, երբ մութ է։

    Հավատն է հուր. ցրտին իմ շուրջն է տաք։

    Ես քեզ հետ, ուժի՛ս Աղբյուր,

    Մնում եմ միշտ ամուր,

    Չէ՞ որ դու ասում ես ինձ. «Իմ թա՛նկ»։

    Հավատն է հուր...

    Հավատն է հուր...

(Տես նաև Եբր. 11։1–40)