Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

Τηλεοπτικές Ειδήσεις—Πόσες Είναι Πραγματικές Ειδήσεις;

Τηλεοπτικές Ειδήσεις—Πόσες Είναι Πραγματικές Ειδήσεις;

Τηλεοπτικές Ειδήσεις​—Πόσες Είναι Πραγματικές Ειδήσεις;

Αφού εξέτασε το περιεχόμενο και τον τρόπο παρουσίασης 102 τοπικών τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων από 52 μεγαλουπόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια ομάδα ελέγχου των μέσων ενημέρωσης διαπίστωσε ότι μόνο το 41,3 τοις εκατό αυτών των δελτίων περιείχαν ειδήσεις. Από τι αποτελείται το υπόλοιπο μέρος του δελτίου;

Κατά μέσο όρο, το 30,4 τοις εκατό της διάρκειας των τοπικών τηλεοπτικών ειδήσεων αποτελείται από διαφημίσεις. Στην πραγματικότητα, μερικοί από τους σταθμούς που εξετάστηκαν αφιέρωναν περισσότερο χρόνο στις διαφημίσεις παρά στις ειδήσεις. Επιπλέον, ο χρόνος του δελτίου συχνά γεμίζει με ανούσια πράγματα, δηλώνει η έκθεση που συνοψίζει τα πορίσματα της έρευνας. * Στην κατηγορία «Ανούσια Πράγματα» η έκθεση κατατάσσει «το συνολικό χρόνο που αφιερώνεται για την “κουβεντούλα” των παρουσιαστών, για τη διαφήμιση και τη σύντομη παρουσίαση προσεχών ρεπορτάζ, για “μελό” ή ανόητες ειδήσεις, καθώς και για ειδήσεις που αφορούν διασημότητες». Ακολουθεί ένα δείγμα μερικών ανούσιων ρεπορτάζ: «Διαγωνισμός Χειρότερου Τενόρου», «Δημοσιογράφος Κάνει “Φοβερή, Απίστευτη, Καταπληκτική” Διαδρομή σε Τρενάκι του Λούνα Παρκ» και «Περισσότεροι Άνθρωποι Αγοράζουν Σάλτσες για Σάντουιτς στα Σούπερ Μάρκετ».

Από τι είδους ρεπορτάζ αποτελούνται οι πραγματικές ειδήσεις; Τα ρεπορτάζ που αφορούν εγκλήματα κυριαρχούν στις τηλεοπτικές ειδήσεις, καλύπτοντας το 26,9 τοις εκατό της διάρκειάς τους. «Η άποψη ότι “το αίμα πουλάει” παραμένει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια στις τοπικές τηλεοπτικές ειδήσεις . . . Τα ποσοστά εγκληματικότητας μπορεί να πέφτουν σε όλες τις ΗΠΑ τα τελευταία λίγα χρόνια, όχι όμως και στις τοπικές τηλεοπτικές ειδήσεις». Γιατί; Σύμφωνα με τους υπευθύνους της έρευνας, «τα γεγονότα που αφορούν εγκλήματα είναι συνταρακτικά και τραβούν την προσοχή των ανθρώπων».

Μετά τα ρεπορτάζ που αφορούν εγκλήματα, ακολουθούν τα ρεπορτάζ για καταστροφές, όπως φωτιές, αυτοκινητικά δυστυχήματα, πλημμύρες και εκρήξεις (12,2 τοις εκατό των ειδήσεων), και κατόπιν έρχονται οι αθλητικές ειδήσεις (11,4 τοις εκατό). Ακολουθούν τα ρεπορτάζ που ασχολούνται με την υγεία (10,1 τοις εκατό), την κυβέρνηση (8,7 τοις εκατό) και την οικονομία (8,5 τοις εκατό). Θέματα όπως η εκπαίδευση, το περιβάλλον, οι τέχνες και η επιστήμη προβάλλονται ελάχιστα (από 1,3 μέχρι 3,6 τοις εκατό). Απεναντίας, τα δελτία καιρού καταλαμβάνουν κατά μέσο όρο το 10 τοις εκατό του συνόλου των δελτίων ειδήσεων. «Σε όλους αρέσει να μιλούν για τον καιρό, και οι τηλεοπτικές ειδήσεις δεν αποτελούν εξαίρεση», σχολιάζουν οι ερευνητές και προσθέτουν: «Οποιοσδήποτε καιρός, καλός ή άσχημος, ζεστός ή κρύος, υγρός ή ξηρός, μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος του τηλεοπτικού δελτίου».

Τελειώνοντας θετικά, η έκθεση δηλώνει ότι ολοένα και περισσότεροι δημοσιογράφοι και τηλεθεατές διακρίνουν την ανάγκη για αλλαγή. Παραδέχεται όμως ότι μια τέτοια αλλαγή δεν θα γίνει εύκολα επειδή «οι δυνάμεις της αγοράς και η πλεονεξία μπορεί να μην πάψουν ποτέ να απειλούν την ποιοτική δημοσιογραφία».

[Υποσημείωση]

^ παρ. 3 Η έκθεση με τίτλο Δεν Εξυπηρετούν τα Συμφέροντα του Κοινού​—Τοπικές Τηλεοπτικές Ειδήσεις στην Αμερική (Not in the Public Interest​—Local TV News in America) είναι η τέταρτη ετήσια πανεθνική έρευνα που εξετάζει το περιεχόμενο των ειδήσεων. Τη συνέταξαν ο Δρ Πολ Κλάιτ, ο Δρ Ρόμπερτ Α. Μπάρντγουελ και ο Τζέισον Σάλσμαν, της Ομάδας Ελέγχου των Μέσων Ενημέρωσης που εδρεύει στα Βραχώδη Όρη.