Διδάγματα από τους Χριστιανούς του Πρώτου Αιώνα

«Να προσέχετε: Ίσως υπάρξει κάποιος που θα σας αρπάξει ως λεία του μέσω της φιλοσοφίας και της κενής απάτης σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχειώδη πράγματα του κόσμου και όχι σύμφωνα με τον Χριστό».​—Κολοσσαείς 2:8.

ΜΕ ΑΥΤΟΝ τον τρόπο ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα σχετικά με τους κινδύνους που περιλαμβάνονται στο να ακολουθεί κάποιος τυφλά ανθρώπινες φιλοσοφίες. Θα μπορούσαν είτε να προσκολληθούν στην αξιόπιστη καθοδηγία που είχε δώσει ο Ιησούς και οι απόστολοί του, διδασκαλίες οι οποίες τους είχαν ήδη φέρει τεράστια οφέλη, είτε να γίνουν λεία των διαρκώς μεταβαλλόμενων ανθρώπινων θεωριών, μια πορεία που είχε ήδη προκαλέσει πόνο και δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους.​—1 Κορινθίους 1:19-21· 3:18-20.

Ζώντας «Σύμφωνα με τον Χριστό»

Οι σταυροφόροι πριν από περίπου χίλια χρόνια δεν κατάλαβαν ότι το να ζει κάποιος «σύμφωνα με τον Χριστό» σημαίνει πολύ περισσότερα από το να δηλώνει απλώς υποταγή στον Ιησού Χριστό. (Ματθαίος 7:21-23) Σημαίνει ότι πρέπει να εναρμονίζει πλήρως τη ζωή του με τις διδασκαλίες του Ιησού που περιέχονται στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. (Ματθαίος 7:15-20· Ιωάννης 17:17) «Αν μείνετε στο λόγο μου», είπε ο Ιησούς Χριστός, «είστε πραγματικά μαθητές μου». (Ιωάννης 8:31) «Θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου», είπε, «αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».​—Ιωάννης 13:35.

Πράγματι, εκείνοι οι σταυροφόροι είχαν γίνει λεία «κενής απάτης σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων». Και δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι συνηθισμένοι άνθρωποι εξαπατήθηκαν όταν οι θρησκευτικοί τους ηγέτες, οι ίδιοι οι επίσκοποί τους, «έγιναν φημισμένοι στρατιωτικοί». «Μεταξύ των κληρικών ήταν τόσο διάχυτο το φιλοπόλεμο  πνεύμα», λέει η Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας (Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature), των Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, «ώστε ήταν πάντα έτοιμοι για πόλεμο, οποτεδήποτε φαινόταν ότι μπορούσαν να κερδίσουν κάτι [από αυτόν]».

Τι οδήγησε σε αυτή την άσχημη κατάσταση; Μετά το θάνατο των Χριστιανών αποστόλων του πρώτου αιώνα, αποστάτες εκκλησιαστικοί ηγέτες απέκλιναν ολοένα και περισσότερο από τις διδασκαλίες του Χριστού, όπως ακριβώς είχε προείπει ο Λόγος του Θεού. (Πράξεις 20:29, 30) Η εκκλησία που είχε ήδη διαφθαρεί αναμειγνυόταν όλο και περισσότερο με το κοσμικό κράτος. Τον τέταρτο αιώνα, ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος υποτίθεται ότι μεταστράφηκε στη Χριστιανοσύνη ενώ βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη του. Έπειτα, λέει η Εγκυκλοπαίδεια, «το έμβλημα του Σταυρού, το οποίο πήρε τη θέση των ειδώλων, έθεσε κάθε Χριστιανό υπό την υποχρέωση να υπηρετεί ως στρατιώτης».

Φυσικά, οι Χριστιανοί δεν είχαν ουσιαστικά καμία τέτοια υποχρέωση. Αλλά τα «πειστικά επιχειρήματα» των ανθρώπινων φιλοσοφιών τούς οδήγησαν σε κατάφωρες παραβάσεις όλων εκείνων τα οποία αντιπροσώπευε ο Χριστός. (Κολοσσαείς 2:4) Μερικά πολύ απατηλά επιχειρήματα χρησιμοποιούνται από παλιά για να δικαιολογήσουν τους ανθρώπινους πολέμους και τις συγκρούσεις. Ωστόσο, η ανάμειξη του ανθρωπιστή ή ενός θεοσεβούς ατόμου με τη «διαβολικότητα των πολέμων, όπως διεξάγονται αυτοί συστηματικά στους αρχαίους ή στους σύγχρονους καιρούς», λέει η Εγκυκλοπαίδεια, «δεν μπορεί να συμβιβαστεί ούτε για μια στιγμή με . . . τις αρχές της Χριστιανοσύνης».

Οι θρησκείες που δεν ανήκουν στο Χριστιανικό κόσμο έχουν και αυτές επίσης καταφύγει στον πόλεμο στο πέρασμα των αιώνων. Όπως ακριβώς έκαναν και οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, έχουν σφαγιάσει μέλη της δικής τους θρησκείας καθώς και άλλους εξαιτίας εθνικών, πολιτικών και θρησκευτικών διαφορών. Έχουν χρησιμοποιήσει βία ή έχουν απειλήσει με βία προκειμένου να μεταστρέψουν άλλους στις δικές τους πεποιθήσεις. Προσπαθώντας να πετύχουν τους στόχους τους, μερικές από αυτές έχουν συμμετάσχει στις μεγάλες σφαγές της ιστορίας. Δεν διαφέρουν από τις θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου.

Χωρισμένοι από τον Κόσμο

Γιατί μπόρεσαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα να κρατηθούν καθαροί από τους αιματηρούς πολέμους και τα πολιτικά ζητήματα της εποχής τους; Τους βοήθησαν δύο βασικές αρχές. Πρώτον,  υπήρχε η εντολή που έδωσε ο Ιησούς στον απόστολο Πέτρο όταν εκείνος χρησιμοποίησε ένα σπαθί για να τον υπερασπιστεί: «Επίστρεψε το σπαθί σου στη θέση του, γιατί όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί». (Ματθαίος 26:52) Δεύτερον, υπήρχαν τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πιλάτο όταν εκείνος ρώτησε για τη φύση της βασιλείας του Ιησού: «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου. Αν η βασιλεία μου ήταν μέρος αυτού του κόσμου, οι υπηρέτες μου θα είχαν αγωνιστεί για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Τώρα όμως, η βασιλεία μου δεν έχει αυτή την προέλευση».​—Ιωάννης 18:36.

Πώς εφάρμοζαν εκείνες τις αρχές οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα; Έμεναν εντελώς χωρισμένοι από τον κόσμο, διακρατώντας αυστηρή ουδετερότητα σε ό,τι αφορούσε τις πολιτικές και τις στρατιωτικές υποθέσεις. (Ιωάννης 15:17-19· 17:14-16· Ιακώβου 4:4) Αρνούνταν να πάρουν όπλα ενάντια στο συνάνθρωπό τους. Η ιστορία δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα δεν υποστήριζαν ούτε τα Ιουδαϊκά εθνικιστικά κινήματα ούτε τα αυτοκρατορικά στρατεύματα της Ρώμης. Ταυτόχρονα, δεν προσπαθούσαν να πουν στους πολιτικούς ηγέτες τι να κάνουν, εφόσον αυτό ήταν ευθύνη εκείνων των κυβερνητικών αρχόντων.​—Γαλάτες 6:5.

Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, το δεύτερο αιώνα Κ.Χ., έγραψε ότι οι Χριστιανοί είχαν “σφυρηλατήσει τα σπαθιά τους σε υνιά”. (Μιχαίας 4:3) Απαντώντας σε εκείνους που ήγειραν αντιρρήσεις σχετικά με τη θέση των Χριστιανών, ο Τερτυλλιανός ρώτησε: «Θα ήταν νόμιμο να χρησιμοποιήσουμε σπαθί όταν ο Κύριος διακηρύττει ότι αυτός που χρησιμοποιεί σπαθί θα αφανιστεί από σπαθί;»

«Υπακούμε στον Θεό ως Άρχοντα Μάλλον Παρά στους Ανθρώπους»

Δεν ήταν εύκολο για τους πρώτους Χριστιανούς να αρνούνται να πάνε στον πόλεμο. Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με τις αποδεκτές πεποιθήσεις της εποχής. Ο Κέλσος, ένας εχθρός της Χριστιανοσύνης, χλεύαζε τη στάση τους. Πίστευε ότι όλοι έπρεπε να πηγαίνουν στον πόλεμο όταν το απαιτούσαν εκείνοι που είχαν την εξουσία. Παρά την έντονη εχθρότητα, οι πρώτοι Χριστιανοί αρνήθηκαν να ακολουθήσουν οποιεσδήποτε ανθρώπινες φιλοσοφίες που έρχονταν σε αντίθεση με τις διδασκαλίες του Χριστού. «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους», είπαν.​—Πράξεις 4:19· 5:29.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς έχουν ακολουθήσει το παράδειγμά τους. Λόγου χάρη, στη ναζιστική Γερμανία αρνήθηκαν αποφασιστικά να συμμετάσχουν στους δολοφονικούς  πολέμους του Χίτλερ. Προτιμούσαν να υπομείνουν σκληρό διωγμό, ακόμη και να πεθάνουν αν ήταν απαραίτητο, παρά να παραβιάσουν τη Χριστιανική τους ουδετερότητα. Αναφέρεται ότι «οι μισοί φυλακίστηκαν και το ένα τέταρτο από αυτούς εκτελέστηκαν» από τους Ναζί λόγω της προσκόλλησής τους στις Γραφικές αρχές. (Για Θεούς και Ανθρώπους [Of Gods and Men]) Έτσι λοιπόν, από τους δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε ένας δεν σκοτώθηκε από Μάρτυρα του Ιεχωβά. Αντί να σκοτώνουν άλλους, οι Μάρτυρες ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν την ίδια τη ζωή τους, όπως έκαναν πολλοί από αυτούς.

Το Δίδαγμα που Μπορούμε να Πάρουμε Εμείς

Τι μπορεί να μας διδάξει η ιστορία; Ασφαλώς ένα δίδαγμα είναι το εξής: Οι ανθρώπινες φιλοσοφίες οδηγούν συνεχώς στο μίσος και στις αιματοχυσίες ανάμεσα στα έθνη και στους λαούς. Δικαιολογημένα το εδάφιο Εκκλησιαστής 8:9 δηλώνει: «Ο άνθρωπος εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του». Και η αιτία για την οποία συμβαίνει αυτό βρίσκεται στο εδάφιο Ιερεμίας 10:23, όπου ο Λόγος του Θεού λέει: «Δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του». Όχι, ο Θεός δεν δημιούργησε τους ανθρώπους έτσι ώστε να διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους με επιτυχία ανεξάρτητα από εκείνον. Δεν τους έδωσε αυτή την ικανότητα. Ολόκληρη η πορεία της ιστορίας το έχει αποδείξει αυτό.

Ως άτομα, δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτά που κάνουν οι ηγέτες των εθνών καθώς επαναλαμβάνουν τις τραγωδίες του παρελθόντος ούτε είμαστε εξουσιοδοτημένοι να προσπαθούμε να τους πείσουμε να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη πορεία. Αλλά δεν πρέπει να παρασυρόμαστε στις συγκρούσεις τους και να συμμετέχουμε σε αυτές. Ο Ιησούς είπε για τους ακολούθους του: «Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου». (Ιωάννης 17:14) Προκειμένου να αποφύγουμε την εμπλοκή στις συγκρούσεις του κόσμου, πρέπει να αφήσουμε το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή​—όχι τις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανθρώπινες φιλοσοφίες—​να καθοδηγεί τη ζωή μας.​—Ματθαίος 7:24-27· 2 Τιμόθεο 3:16, 17.

Ένα Υπέροχο Μέλλον

Ο αξιόπιστος Λόγος του Θεού κάνει πολύ περισσότερα από το να ρίχνει φως στο παρελθόν και στο παρόν. Παρέχει βέβαιη καθοδηγία για το μέλλον. (Ψαλμός 119:105· Ησαΐας 46:9-11) Δίνει επίσης μια σαφή εικόνα του σκοπού που έχει ο Θεός για αυτόν τον πλανήτη. Εκείνος δεν θα επιτρέψει στους ανθρώπους να καταστρέψουν τη γη χρησιμοποιώντας με παραφροσύνη τις τεράστιες δυνάμεις που τους έχουν δώσει η επιστήμη και η τεχνολογία. Ο Θεός θα φροντίσει ώστε αυτή η γη να αποκτήσει παραδεισιακές συνθήκες σε εκπλήρωση του αρχικού του σκοπού.​—Λουκάς 23:43.

Σχετικά με αυτό, ο Λόγος του Θεού δηλώνει: «Οι ευθείς θα κατοικήσουν στη γη και οι άμεμπτοι θα απομείνουν σε αυτήν. Όσο για τους πονηρούς, αυτοί θα εκκοπούν από τη γη· και οι δόλιοι θα ξεριζωθούν από αυτήν». (Παροιμίες 2:21, 22) Πρόκειται για κάτι που θα συμβεί σύντομα, επειδή οι ταραχώδεις καιροί μας αποτελούν απόδειξη ότι ζούμε «στις τελευταίες ημέρες» του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων. (2 Τιμόθεο 3:1-5, 13) Και πραγματικά, αυτές οι τελευταίες ημέρες είναι μετρημένες. Φτάνουν στο τέλος τους. Η Γραφική προφητεία μάς διδάσκει: «Ο κόσμος παρέρχεται καθώς και η επιθυμία του, αλλά αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα».​—1 Ιωάννη 2:17· Δανιήλ 2:44.

Σύντομα ο Θεός θα “καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη” και θα αντικαταστήσει αυτόν το βίαιο κόσμο με έναν νέο κόσμο στον οποίο «δικαιοσύνη θα κατοικεί». (Αποκάλυψη 11:18· 2 Πέτρου 3:10-13) Κατόπιν, για εκείνους που θα απομείνουν, «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». (Αποκάλυψη 21:1-4) Οι πόλεμοι και η βία θα εξαφανιστούν για πάντα, καθώς η προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 2:4 θα εκπληρωθεί στο πλήρες: «Θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο». Και εσείς επίσης μπορείτε να απολαύσετε αυτό το υπέροχο, αιώνιο μέλλον αν διδαχτείτε από την ιστορία.​—Ιωάννης 17:3.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διδαχτεί από τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα

[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Ο Ιησούς είπε ότι η Βασιλεία του δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ο Λόγος του Θεού υπόσχεται αιώνια ζωή με τελειότητα σε μια παραδεισιακή γη