Onvergetelijke open dagen

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN MEXICO

OP 15 maart 2003 kwamen afgevaardigden uit ruim veertig landen net buiten Mexico-Stad bijeen voor de inwijding van de nieuwe gebouwen die hieronder te zien zijn. Deze woongebouwen en drukkerij maken deel uit van de recentste uitbreiding van het bijkantoor van Jehovah’s Getuigen in Mexico.

In 1974, toen er ongeveer 65.000 Getuigen in Mexico waren, werden de eerste gebouwen van het bijkantoor op deze lokatie ingewijd. Omdat het aantal Getuigen in Mexico spectaculair toenam, vonden er in 1985 en 1989 inwijdingen van extra gebouwen plaats. De laatste uitbreiding, die uit een tiental gebouwen bestaat, omvat onder meer een gigantische drukkerij en woongebouwen waar zo’n 1300 medewerkers kunnen wonen.

Twee weken na de inwijding werd er open huis gehouden voor de omwonenden. Er werden heel wat schriftelijke uitnodigingen verstuurd, onder meer aan plaatselijke autoriteiten, maar ook aan studenten en docenten van de pas opgerichte universiteit aan de overkant van de straat. Op het bijkantoor vroegen velen zich af hoeveel mensen op de uitnodiging zouden ingaan.

Lovende reacties

In totaal reageerden 272 mensen, inclusief studenten en provinciale en gemeentelijke functionarissen. Bezoekers merkten op dat de gebouwen heel schoon en mooi waren en uitten hun waardering voor de gastvrijheid. Iemand schreef in het gastenboek: „Ik bezoek jullie gebouwen voor de eerste keer. Ze zijn erg mooi. Ik bewonder en respecteer jullie nu nog meer dan voorheen.”

Een andere bezoeker merkte op: „We hadden een verkeerd beeld van wat hier gedaan werd. Er hebben heel wat verhalen over jullie de ronde gedaan. . . . Maar wat ik hier zie, stelt me gerust. De volgende keer laat ik jullie graag binnen omdat ik vind dat jullie nuttig werk doen.”

Een docente van de universiteit, van wie de moeder een Getuige is, kwam met twee van haar groepen studenten. Ze zei: „Ik wilde dat de jongeren weten wat Jehovah’s Getuigen over de hele wereld doen. Ze kunnen iets leren door hier te komen kijken.” Wat vonden de studenten van het bezoek?

Eén studente schreef: „Bedankt voor jullie gastvrijheid. Het was een onvergetelijke dag voor mij en mijn medestudenten.” Een andere studente merkte op dat mensen die niet naar de Getuigen luisteren die bij hen aan de deur komen,  geen idee hebben wat voor mensen ze feitelijk zijn. „We moeten tolerant zijn en voor andere dingen openstaan”, concludeerde ze. Een jonge man zei: „Ik had een heel ander idee over jullie, maar nu zie ik hoe jullie met elkaar samenwerken. Jullie lijken wel mieren — zo druk bezig.”

Onder de bezoekers waren vier plaatselijke politieagenten. Een van hen, een vrouw, zei: „Dit is indrukwekkend. Er wordt hier niet gediscrimineerd. Degene die schoonmaakt, de tuinman, iedereen is gelijk. . . . Dit is geweldig.”

Twee buurjongetjes van negen en tien jaar zeiden: „Het is hier mooi — en zo groot.” „De machines vond ik het leukst. Ze zijn zo snel. Ik vond vooral de machines die papier snijden gaaf.”

Een traumatoloog, zijn vrouw en hun dochter, een studente, kwamen ook kijken. Tijdens de rondleiding stelde de vrouw veel bijbelse vragen. Ze vertelde dat haar belangstelling was gewekt door het gedrag van de Getuigen die aan de deur kwamen bij haar vader, die lid is van een evangelische religie. Hij werd altijd woedend, terwijl de Getuigen kalm bleven. „Nu begrijp ik waarom”, zei ze.

De arts en zijn gezin zeiden dat door hun bezoek hun mening over de Getuigen veranderd was. Omdat hun gids, José, zag dat ze belangstelling toonden, nodigde hij hen uit voor de Gedachtenisviering van Christus’ dood en bood hun een bijbelstudie aan. Ze gingen akkoord en zeiden dat ze graag naar het bijkantoor zouden komen voor de studie.

De week erna kwamen ze, en José en zijn vrouw, Beatriz, vonden het heel fijn hen op hun kamer te ontvangen. Ze hadden zoveel vragen dat de eerste studie wel drie en een half uur duurde! Het gezin bezocht op 16 april de Gedachtenisviering, samen met de vader van de vrouw — ja, degene die altijd woedend werd op de Getuigen!

Er was nog meer reden tot vreugde toen bekend werd hoeveel bijbelse lectuur de bezoekers mee naar huis hadden genomen: 500 stuks, vooral bijbels. Sommigen zeiden dat ze nog nooit een bijbel hadden gehad.

Een vrouw die in de buurt woont zei tegen Armando, die de bijbelse lectuur uitdeelde: „Vanaf nu ga ik naar jullie vergaderingen, want ik weet dat dit de waarheid is.” Armando was blij toen hij deze vrouw enkele weken later in de Koninkrijkszaal zag. Hij vertelt: „Ze had het boek bij zich dat ze tijdens de open dag had gekregen. Toen ik haar groette, zei ze: ’Je ziet dat ik woord gehouden heb.’”

De drie open dagen vlogen voorbij, maar waren heel opbouwend. Door het zien van de reacties van bezoekers die daar voor het eerst kwamen, groeide bij de medewerkers van het bijkantoor de waardering voor hun voorrecht op een van de bijkantoren van Jehovah’s Getuigen te dienen.

[Illustraties op blz. 24, 25]

1. Garage, 2. dienstengebouw, 3. werkplaatsen, 4. woningen, 5. drukkerij, 6. gehoorzaal, 7. bezoekerscentrum

[Illustraties op blz. 25]

Honderden reageerden op de uitnodiging voor de open dagen, inclusief studenten en plaatselijke politieagenten