Ontsnapt aan een modderlawine!

Door een Ontwaakt!-medewerker in Zwitserland

IN OKTOBER 2000 kwamen er uit verschillende delen van de wereld berichten van overstromingen. Door hevige regens waren berghellingen doordrenkt geraakt met water, waardoor aardverschuivingen ontstonden die allerlei puin en zelfs hele bomen meesleurden!

Zo’n ramp deed zich voor in het kanton Wallis in Zuid-Zwitserland. Dit gebied wordt in tweeën gedeeld door de Rhône, een rivier die van de Rhônegletsjer in de Centrale Alpen westwaarts stroomt naar het Meer van Genève — een afstand van ongeveer 170 kilometer. Van de bergketens aan beide zijden van de rivier vloeit overtollig water via een groot aantal stromen en stroompjes in de rivier. Normaalgesproken verloopt deze waterafvoer probleemloos. Maar als het hele gebied door overmatige regenval wordt geteisterd, resulteert dat vaak in een catastrofe.

Dat was precies wat er in Gondo, op de grens met Italië, gebeurde. Dit bergdorpje met 150 inwoners werd getroffen door een lawine van modder en stenen die een groot deel van het dorp verwoestte. Al snel stonden door de hevige regenval ook andere delen van Wallis onder water. Wegen en spoorwegen waren geblokkeerd en modder met stenen begon de huizen binnen te stromen. Op sommige plaatsen kwam de modder wel vier meter hoog te staan. Een vrouw zag een modderlawine van ruim dertig meter hoog, die gigantische rotsblokken en rechtopstaande bomen meesleurde, recht op haar dorp afkomen!

Markus en zijn vrouw, Tabitha, woonden op het moment van de ramp in Mörel. „We schrokken ’s ochtends even na zessen wakker doordat we een doffe dreun hoorden en een schok voelden”, vertelt Markus. „Ik ging met een zaklamp buiten kijken wat er aan de hand was, en ik was geschokt door wat ik zag. Huizen en bruggen waren door rotsmassa’s verwoest, en een auto was met veel kracht tegen het huis van een van de buren geslingerd. Verder naar beneden zaten een buurman en zijn vrouw in hun huis vast. Ik hielp hen door een raam naar buiten. Toen ik weer thuiskwam, hadden Tabitha en ik nog net genoeg tijd om wat spullen bij elkaar te zoeken.”

Markus en Tabitha zijn Getuigen van Jehovah, en ze kregen onderdak bij geloofsgenoten buiten de gevarenzone. „Hoewel we wisten te ontsnappen”, zegt Markus, „was Tabitha nog dagenlang geschokt.” Wat heeft haar geholpen de traumatische ervaring te doorstaan? „De vriendschap en steun van onze broeders en zusters”, antwoordt Tabitha, „en ook de belangstelling die veel van onze buren toonden.”

Markus en Tabitha moesten denken aan de tekst in Spreuken 18:24: „Er zijn . . . vrienden, die aanhankelijker zijn dan een broer” (Petrus-Canisiusvertaling). Wat blijken zulke vrienden kostbaar te zijn als er zich een ramp voordoet!

[Kaart op blz. 20]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

Getroffen gebied

Gondo

[Illustratie op blz. 20]

Markus en Tabitha

[Illustratieverantwoording op blz. 20]

Mise à disposition par www.crealp.ch