Duu kast werer hofnung krijge

WEN in dijn leewend wat passijrt wat’s duu ni luure däist, woo däist duu dij forneeme dåroiwer? Feel uutgelërte daue nuu glööwe dat, kümt up an woo’s duu dës fråg antwoore däist, kan man waite wen’s duu ain mësch büst wat hofnung hät urer ni. Wij ale daue swårhët in leewend doirsete, wek mër as andrer. Woweegen daue wek dai eelend oiwerståe un foirwärtsgåe åwer andrer daue nålåte wen wat swår passijrt, lijkerst wen ni soo groot is?

Denk man ais dat’s duu aine arbëd suike däist. Duu däist dår hengåe woo’s duu maine däist dat ain arbëd krijge kast, fortelst mit dai mësch åwer krijgst ni dai arbëd. Woo fornimst duu dij dåroiwer? Kan sin dat’s duu maine däist dat’s duu kaine wërd häst un duu sägst tau sich selwst: ‘Ik dau nij ais ain arbëd krijge.’ Urer nog slechter, kan sin dat’s duu dårweegen fängst an denken dat al dai andrer daile in dij leewend forkërd gåe daue un denkst: ‘Ik dau nischt doige’. Kan sin wat is, soo denke wist dat’s duu kaine hofnung häst.

Streng dij an taum werer hofnung krijge

Wat kast duu måke? Dai airst dail taum måken wat groote wërd hät, is forståe dat soo’n gedanke sin ni gaud. Dai twait dail taum måken is soo’n gedanke uut dij kop slåe. Dau aners denke: Is wirklig wår dat’s duu kaine arbëd krijge däirst weegen kaine dij dai arbëd geewe däir? Urer mag dat sin dat dai schef bloos ain mësch bruuke däir wat andrer daile måke forstüün?

Wen’s duu genau grüüwle däist, däist duu den saie dat’s duu dai daile maine däist slechter as dai wirklig sin. Soo denke is ni gaud. Wen ain dail ni richtig geewe däit soo as duu wile däist, bedüürt dat ales forkërd gët in dijn leewend? Wen’s duu denke däist an dai daile wat’s duu tau God mökst, an dijn familg urer an dai lüür woo’s duu ümgang häst, kast duu saie dat dai daile mëst ümer richtig geewe daue? Dau lëre dat wen’s duu ain dail saie däist as slechter as wirklig is, dat is kain hofnung wijse. Woo kast duu dij sicher sin dat’s duu nij ais ain arbëd krijge däist? Un duu kast nog mër måke taum dai hofnung werer krijge.

Dau anglööwe dat’s duu måkt krijgst wat’s duu wist

In dai lätste jåre dai uutstudijrte daue dai hofnung soo uutdüüre: hofnung häwe is wen dai mësch anglööwe däit dai daile måkt krijge wat dai wil. Soo as duu nog saie däist, dai hofnung is mër as dit. Åwer dat wat sai uutdüürt häwe kan sër mithelpe. Wen wij hofnung häwe dat wij dai daile måkt krijge wat wij wile dat is gaud tau oos.

Wen wij wek daile kreege häwe dat giwt oos hofnung dat wij andrer daile måkt krijge wat wij wile. Åwer wen’s duu maine däist dat’s duu nij ais wat måke kreege häst, kan sin dat’s duu must denke oiwer dai daile wat’s duu tau sich selwst inrichtet häst. In airste, dau dij fråge: Wat wil ik im leewend måke? Is gans licht jërer dag in looperig leewe åne denke an wat wij wirklig måke wil in oos leewend, an wat hauptsach is tau oos. Dai Bijbel däir al säge oiwer denke an wat hauptsach is in leewend. Dår stäit soo: ‘Dat jij uunersuike wat fon daile häwe mëst wërd’. (Filipenses 1:10)

Wen wij al waite wat is hauptsach tau oos is lichter wek daile uutsuike oiwer oos gloobe, in oos familg un oiwer oos arbëd. Åwer in anfang wij döre ni tau feel daile inrichte. Den is uk gaud anfänge mit dai daile wat lichter sin taum måken. Åwer wen’s duu måke wist ain dail wat is tau swår taum måkt krijge, duu kast forsocht ware un den nålåte. Dårweegen wen’s duu wat grootes måke wil, is beeter wen’s duu dat anfänge däist mit klaine daile, bet’s duu dai grötst daile måkt krijge däist.

Fon früüer heer bet hüüt däire wek lüür säge dat wen’s duu wat wünsche däist, krijgst duu dat måkt, un dat kan wår sin. Den wen wij al waite daue wat wij måke wile, muite wij oos sër anstrenge dårtau un ni nålåte. Wat kan oos helpe dat krijge? Wij muite grüüwle an wofeel wërd hät dat måke un wat gaures häwe wij wen wij dat måkt krijge. Is wår dat is ni licht, åwer wen swårhët upkåme daue wij muite dai saie soo as daile wat wij oiwerståe koine.

Åwer wij muite uk denke an wat wij måke muite taum wat krijge. Charles R. Snyder hät feel studijrt oiwer wofeel wërd hät hofnung häwe un hai hät sägt wen dat wat’s duu måke wist ni dai airst mål richtig gët, duu kast dat twait mål aners måke urer uk drür mål aners måke, un soo wijrer.

Snyder sägt uk dat wij muite lëre, wonair wij ümstele muite wat wij måke wile. Wen wij wirklig ni måkt krijge wat wij wile, wij ware forsocht wen wij bloos dåroiwer denke. Åwer wen wij ümstele daue wat wij måke wile up ain daile wat lichter is, krijge wij den werer hofnung.

Ine Bijbel hät ain geschicht wat mökt dat klår. Köönig Davi wul sër gërn air huus buuge tau Jehovaa sijn God. Åwer God hät em sägt dat Davi däir ni dat måke, wäir sijn kind Salomão wat dat måke däir. Davi is ni argrig woore mit God dårweegen, åwer hät ümstelt wat hai inrichtet hät. Hai hät anfånge an gild spåre un daile forwåre tau sijn kind Salomão helpe God sijn huus buuge. (1 Reis 8:17 bet 19, 1 Crônicas 29:3 bet 7)

Kan sin wen wij oos sër anstrenge daue, koine wij hofnung in oos leewend häwe. Åwer wen wij dat nood ine wild saie daue, kan sin dat wij ni sofeel hofnung häwe. Woweegen? Weegen koine wij ni dat nood ine ganse wild in’t raich bringe, dårweegen forneeme wij oos wek måls åne hofnung. Wen wij denke an dai feel eelend wat dai lüür ine wild doirsete daue soo as, armhët, krijg, ungerechtigkët, krankhëte un dood, woo koine wij nog soo hofnung häwe?

[Bijld upe sijr]

Wen’s duu ni dai arbëd krijge däist wat’s duu wist, däist duu maine dat’s duu kain arbëd krijge däist?

[Bijld upe sijr]

Köönig Davi hät ümstelt wat hai inrichtet hät