Wua kaun eena woare Hopninj finjen?

STAL die väa, diene Ua es stonen jebläwen un daut späat sikj soo, dee es twei. Du west dee repäaren loten, weetst oba nich soo rajcht, wua. Daut jeft een deel Uarenmoakasch, waut die aula vespräakjen, daut see dee fiksen kjennen, oba de eena sajcht dit, de aundra sajcht jant, un eenje wadaspräakjen sikj mau rajcht. Oba dan hieescht du, daut doa dicht bie deejanja wont, waut dise Ua don mol jemoakt haft, un daut dee die wellich halpen wudd, onen waut doafäa to velangen. Doa wurscht du nich tweemol äwalajen, ooda jo?

Waut moakt dit Biespel ons dietlich, wan daut om onse Hopninj jeit? Na jo, vondoag dän Dach sent väle entwei äwa daut, waut enne Welt passieet, un haben Hopninj veloaren. Een deel Menschen vespräakjen eenem, daut see eenem halpen kjennen, oba dee sajen aula veschiednet un wadaspräakjen sikj foaken. Enne Städ no dee to horchen, wudd daut doch väl bäta sennen, dänjanjen no Help to froagen, waut dän Mensch jemoakt haft, ooda nich? De Schreft sajcht, “hee es werkjlich von ons aula nich wiet auf” (Aposteljeschicht 17:27, PB; 1. Petrus 5:7).

Waut Hopninj werkjlich bediet

Wan de Schreft von Hopninj rät, dan meent dee doamet väl mea aus daut, waut Forscha un Doktasch vondoag dän Dach met daut Wuat Hopninj sajen wellen. Opp de Sproaken, wua de Schreft don mol oppjeschräwen wort, meent “hopen”, daut eena jeduldich wacht un sikj to goodet freit, waut komen woat. Biem hopen es tweeatlei met en: daut eena sikj waut goodet wenscht, un dan noch, daut eena goode Uasoak haft to jleewen, daut dit goode uk komen woat. De Hopninj, waut de Schreft ons jeft, daut sent nich bloos scheene Wieed. Dee stett sikj opp Weeten un opp Bewies.

En dän Stekj likjnen Hopninj un Gloowen sikj ernoa. De Gloowen mott sikj uk opp Bewies stetten, un nich opp foose Vespräakjungen (Hebräa 11:1). Un doch moakt de Schreft eenen Unjascheet tweschen Gloowen un Hopninj (1. Korinta 13:13).

Hia es een Biespel, om daut dietelja to moaken: Wan du eenen gooden Frint no eenen Jefaulen frajchst, dan hopst du, daut dee die halpen woat. Du hast goode Uasoak, daut to hopen, wäajen du jleefst dienen Frint, aulsoo du vetrust dän; schlieslich kjanst je du dän goot un hast foaken jeseenen, woo behelplich un leeftolich dee es. Du jleefst dän un du hopst, daut dee die halpt – daut eene haft väl met daut aundre to doonen, un doch es daut tweeatlei. Woo kaun eena soo aus dit opp Gott hopen?

Opp waut de Hopninj sikj stett

Woare Hopninj kjemt von Gott. Ieeschtemma nanden se Jehova de “Hopninj Israels” (Jeremia 14:8, JHF). Daut bediet, daut aule Vespräakjungen, wuaropp sien Volkj hopen deed, von am kjeemen. En dän Senn wia hee äare Hopninj. Un dise Hopninj wia nich waut, waut see sikj bloos wenschen deeden, nä, dee stett sikj opp Bewies. En de hundade Joaren, waut see Gott sien Volkj wieren, haud Gott emma aules jehoolen, waut hee vespruak. Josua, de Volkjsleida, säd to de Israeliten: “Nu moakt junt daut kloa . . ., daut de HAR, jun Gott, aules waut hee vesproaken haft enjehoolen haft” (Josua 23:14, PB).

Nu, dusende Joaren lota, es daut noch emma krakjt soo. En de Schreft finj wie een deel Vespräakjungen, waut Gott jemoakt haft, un woo dee sikj aula erfelden. Daut es soo secha, daut sikj aules krakjt soo romnemt, aus hee daut sajcht, daut de Profezeiungen eenjemol aul soo oppjeschräwen sent, aus wudd daut don aul passieet sennen.

Doawäajen wudd eena de Schreft uk kjennen daut Hopninjsbuak nanen. Wan eena sikj daut unjasieekjt, waut Gott aules deed, dan woat de Hopninj opp am emma stoakja. De Apostel Paulus schreef: “Wautemma verhäa jeschräwen wia, wia jeschräwen, daut wie doarut lieren sullen, daut wie derch de Jedult un dän Troost en de Schreft wudden Hopninj haben” (Reema 15:4, PB).

Waut vonne Hopninj jeft Gott ons?

Wanea fält ons daut daut mieeschte aun Hopninj? Es daut nich, wan een leewa Mensch jestorwen es? Väl Menschen feelen sikj oba krakjt dan daut dolste onen Hopninj. Doa es nich leicht waut, waut eenem soo hopninjsloos moakt, aus wan doa wäa stoaft. Un daut traft jieda eenem. Eena kaun nich väl doonen toom dän Doot utem Stich gonen, un wan dee ieescht kjemt, dan es eena machtloos. Daut es paussent, daut de Schreft sajcht, daut de Doot “de latsta Fient” es (1. Korinta 15:26, PB).

Woo kaun eena dan Hopninj finjen, wan doa wäa jestorwen es? Deeselwja Bibelvarsch sajcht wieda, daut de Doot, de latsta Fient, “venicht woat”. Jehova Gott haft mea Macht aus de Doot. Hee haft daut aul foaken bewäsen, doaderch daut hee Vestorwne oppwuak. Näajen Mol es en de Schreft to läsen, wua Gott met siene Macht Doodje wada toom Läwen brocht.

Eemol wia daut sea besonda. Daut wia don, aus Jehova sienen Sän Jesus de Macht jeef, sienen leewen Frint Lazarus opptowakjen, waut aul vea Doag doot wia. Jesus deed daut nich em plietschen, oba ver väl Menschen, waut tookjikjten (Johanes 11:38-48, 53; 12:9-10).

Eena wundat veleicht, to waut Gott dee Menschen oppwuak, wan dee doch lota oolt worden un wada storwen. Hee deed daut, om ons to bewiesen, daut wie goode Uasoak haben to hopen, daut de leewe Vestorwne wada läwen woaren. Daut Oppstonen vom Doot es nich bloos waut, waut wie ons wenschen. Dit to weeten, jeft ons eene woare Hopninj.

Jesus säd: “Ekj sie dee, dee de Doodes oppwakjt un daut Läwen jeft” (Johanes 11:25, PB). Jehova woat am de Macht jäwen, oppe gaunze Welt Doodes opptowakjen. Jesus säd uk: “De Tiet kjemt, daut aul dee, dee en de Jräwa ligjen, [dän Christus] siene Stemm hieren woaren. See woaren dan verendach komen” (Johanes 5:28-29, PB). Doa es aulsoo de Hopninj, daut aul dee, waut en de Jräwa sent, em Paradies oppe Ieed wada toom Läwen komen.

De Profeet Jesaja beschreef daut Oppstonen vom Doot met dise scheene Wieed: “Diene Vestorwne, HAR, woaren läwen, diene Doodes woaren oppstonen; muchten dee, dee unjare Ieed ligjen, oppwakjen un fa freid sinjen; HAR du jefst Läwen soo aus de Deiw zemorjes, un du jefst dän Deiw opp dee waut oppe Ieed dol ligjen” (Jesaja 26:19, PB).

Es daut nich een feina Troost? De Vestorwne sent opp de sechaschte Städ, waut daut jeft, soo aus een ojjebuarnet Bäbe, wiels de Vestorwne sent en dän aulmajchtjen Gott sien Jedajchnis un hee helt dee krakjt em Denkj (Lukas 20:37-38). Boolt woat hee dee en eene wundascheene Welt wada toom Läwen brinjen, un dee woaren soo leeftolich welkom jeheeten aus een niejebuarnet Bäbe von siene Famielje. Doa es aulsoo Hopninj, mau rajcht wan een Mensch stoaft.

Woo Hopninj eenem halpen kaun

Paulus schreef väl doavon, woo wieetvoll de Hopninj wia. Hee säd, daut de Hopninj een wichtjet Poat von daut Kjrichsjereetschoft wia, waut Gott ons jeft – dee es soo aus een Schutzhelm (1. Tessalonicha 5:8). Waut wull hee doamet sajen? Enne Bibeltiet hauden de Soldoten eenen iesanen Schutzhelm opp un doarunja foaken noch eene Metz von Filt ooda Lada. Wan dee dan em Kjrich eent oppem Kopp kjrieejen, deed daut nich soonen grooten Schoden. Krakjt soo aus een Schutzhelm dän Kopp beschizt, soo deit de Hopninj eenem sien Denkjen beschitzen. De sechre Hopninj opp Gott siene Vespräakjungen halpt eenem, daut eena en schwoare Tieden ruich blift un kloa denkjen kaun un nich dän Moot velist. Wäm wudd daut nich aun soonen Schutzhelm fälen?

Paulus brukt uk noch een aundret Bilt fa de Hopninj opp Gott siene Vespräakjungen. Hee schreef: “Dise Hopninj hab wie aus eenen fausten, sechren Anka fa onse Seel” (Hebräa 6:19, PB). Paulus wia mieremol metem Schepp veojjlekjt, un hee wist, woo wichtich een Anka wia. Wan doa een Storm oppkjeem, leeten de Scheppmana jeweenlich eenen Anka rauf, daut dee sikj oppem Grunt von daut Mäa fausthoakt un daut Schepp opp siene Städ hilt. Soo wort daut Schepp nich vom Storm aune Kaunt Mäa jeschowen, wua daut bie de Steena kunn tosplät komen.

Krakjt soo kaun de fauste un sechre Hopninj opp Gott siene Vespräakjungen ons halpen, de stormje Tiet vondoag dän Dach goot to äwastonen. Jehova vesprakjt, daut boolt de Tiet kjemt, wua kjeen Kjrich, kjeene schlajchte Menschen, nuscht truajet un uk kjeen Doot mea sennen woat. (See dän Kausten “Uasoaken fa Hopninj”.) Dise Hopninj halpt ons, en schwoare Tieden nich tosplät to komen. Dee jeft ons uk de Krauft, ons aun Gott siene Jesazen to hoolen un ons nich von de gottloose Enstalunk enne Welt metrieten to loten.

De Hopninj, waut Jehova ons jeft, es uk waut fa die. Hee well, daut du uk soon scheenet Läwen haben saust, aus hee aul emma fa de Menschen em Senn haud. Hee well haben, “daut aule Menschen sellen jerat woaren”. Un woo? Daut ieeschte mott eena “de Woarheit kjanen lieren” (1. Timotäus 2:4, PB). De Rutjäwa von dise Tietschreft roden jieda eenem too, mea äwa de Woarheit en Gott sien Wuat to lieren, waut eenem daut Läwen jäwen kaun. De Hopninj, waut Gott eenem doaderch jeft, es dusentmol bäta aus irjenteene Hopninj, waut dise Welt eenem jäwen kaun.

Met dise Hopninj feelt eena sikj kjeenmol helploos, wiels Gott eenem de Krauft jeft, om aules to volbrinjen, waut eena sikj em Deenst fa am väajenomen haft (2. Korinta 4:7; Filippa 4:13). Es daut nich krakjt de Hopninj, waut eenem fält? Soo, wan die daut aun Hopninj fält un du doano sieekjst, dan lot nich dän Kopp henjen. Du kaust dee finjen. Dee es krakjt hia ver diene Uagen.

[Kausten/Bilt]

Uasoaken fa Hopninj

De Bibelvarzhen, waut hia aunjejäft sent, kjennen eenem halpen, de Hopninj to stoakjen:

▪ Gott vesprakjt ons een wundascheenet Läwen.

Sien Wuat sajcht, daut de Ieed noch mol een Paradies sennen woat, wua aule Menschen schaftich aus eene veeende Famielje läwen woaren (Psalm 37:11, 29; Jesaja 25:8; Openboarunk 21:3-4).

▪ Gott kaun nich lieejen.

Fa am sent Läajes waut sea schlajchtet. Jehova es volkomen heilich un rein, un doawäajen es daut ommäajlich, daut hee lieejen woat (Spricha 6:16-19; Jesaja 6:2-3; Titus 1:2; Hebräa 6:18).

▪ Gott siene Macht haft kjeen Enj.

Jehova es de eensja, waut aulmajchtich es. Nuscht kaun am doavon aufhoolen, sien Vespräakjen to hoolen (2. Mose 15:11; Jesaja 40:25-26).

▪ Gott well, daut du eewich läwen saust.

(Johanes 3:16; 1. Timotäus 2:3-4)

▪ Gott hopt, daut wie daut rajchte doonen.

Hee kjikj dolla no onse goode Sieden un woo wie ons aunstrenjen, daut goode to doonen, aus no onse Fäla un Schwakheiten (Psalm 103:12-14; 130:3; Hebräa 6:10). Hee hopt, daut wie daut rajchte doonen, un freit sikj, wan wie daut doonen (Spricha 27:11).

▪ Gott halpt ons, daut to volbrinjen, waut wie ons em Deenst fa am väajenomen haben.

Siene Deena derwen sikj kjeenmol helploos feelen. Gott jeft ons wellich sienen heiljen Jeist, om ons to halpen, un daut es de stoakjste Macht, waut daut jeft (Filippa 4:13, JHF).

▪ Wäa opp Gott hopt, woat sikj kjeenmol aunschmäaren.

Opp am jeit gaunz to vetruen un hee woat eenem kjeenmol em Stäakj loten (Psalm 25:3).

 [Bilt]

Soo aus een Schutzhelm dän Kopp beschizt, soo deit de Hopninj eenem sien Denkjen beschitzen

[Bilt]

Soo aus een Anka kaun eene fauste un sechre Hopninj eenem Sechaheit jäwen

[Biltnowies]

Courtesy René Seindal/Su concessione del Museo Archeologico Regionale A. Salinas di Palermo