Γιατί Διαπράττονται Κλοπές σε Καταστήματα;

«Δεν το θεωρώ κλοπή, το θεωρώ άκρως αναγκαία ανακατανομή των οικονομικών πόρων».​—ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ.

ΣΥΜΦΩΝΑ με το θρύλο, ο Ρομπέν των Δασών πίστευε ότι είχε το δικαίωμα να κλέβει. Η αγγλική παράδοση μας λέει ότι έκλεβε από τους πλούσιους και έδινε τα κλοπιμαία στους φτωχούς. Ο κληρικός που αναφέρεται παραπάνω πιστεύει και αυτός ότι η φτώχεια αποτελεί ισχυρό κίνητρο για την κλοπή. Ο ίδιος λέει για τα άτομα που διαπράττουν κλοπές σε καταστήματα: «Τους συμπονώ πάρα πολύ, μάλιστα πιστεύω ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένοι». Προτείνει στα μεγάλα καταστήματα να ανοίγουν τις πόρτες τους στους φτωχούς μια μέρα το χρόνο και να τους αφήνουν να πάρουν ό,τι υπάρχει στα ράφια χωρίς να πληρώσουν.

Πολλά άτομα, όμως, που διαπράττουν κλοπές σε καταστήματα ωθούνται από κίνητρα διαφορετικά από τη φτώχεια. Στην Ιαπωνία οι αστυνομικοί συνέλαβαν δύο συναδέλφους τους για κλοπές σε καταστήματα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα μέλος του συμβουλίου κάποιου μη κερδοσκοπικού συνεταιρισμού τροφίμων πιάστηκε να κλέβει από το κατάστημα του συνεταιρισμού. Έφηβοι με χρήματα στην τσέπη τους συχνά κλέβουν πράγματα που δεν χρειάζονται. Τι κάνει τέτοια άτομα να κλέβουν από καταστήματα;

“Νιώθω Ωραία”

Συγκίνηση. Φόβος. Δύναμη. Όπως τα δύο κορίτσια στο προηγούμενο άρθρο, ορισμένα άτομα που διαπράττουν κλοπές σε καταστήματα παίρνουν μια μεγάλη «δόση» από αυτά τα αισθήματα και η επιθυμία να πιουν από αυτόν το συναισθηματικό «χείμαρρο» τους κάνει να κλέβουν ξανά και ξανά. Αφού έκλεψε για πρώτη φορά, μια γυναίκα είπε: «Ήμουν ενθουσιασμένη. Είχα καταφέρει να μη με πιάσουν και αυτό ήταν συναρπαστικό!» Συνέχισε να κλέβει για κάποιο διάστημα, και αργότερα σχολίασε σχετικά με τα αισθήματά της: «Ντρεπόμουν για τον εαυτό μου​—αλλά παράλληλα ήμουν συνεπαρμένη. Ένιωθα γεμάτη ζωντάνια. Το ότι έκλεβα και δεν με έπιαναν μου έδινε μια εκπληκτική αίσθηση δύναμης».

Ένας νεαρός ονόματι Χέκτορ λέει πως, όταν σταμάτησε να κλέβει από καταστήματα, ένιωθε επί μήνες την ώθηση να κλέψει και πάλι. a «Αυτή η επιθυμία με ακολουθούσε​—ήταν σαν εθισμός. Όταν ήμουν σε κάποιο εμπορικό κέντρο και έβλεπα ένα ραδιόφωνο σε μια βιτρίνα, σκεφτόμουν: “Είναι τόσο εύκολο να το αρπάξω. Μπορώ να το πάρω και να μη με πιάσουν ποτέ”».

Ορισμένα άτομα που διαπράττουν κλοπές σε καταστήματα χάριν της συναισθηματικής έξαρσης δεν χρειάζονται τα κλοπιμαία. Κάποια εφημερίδα της Ινδίας αναφέρει: «Οι ψυχολόγοι λένε ότι το κίνητρο αυτών των ανθρώπων είναι η συγκίνηση που προκαλεί το απαγορευμένο. . . . Μερικοί μάλιστα επιστρέφουν τα πράγματα που κλέβουν».

 Άλλοι Λόγοι

Η κατάθλιψη επηρεάζει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Μερικές φορές, οι πάσχοντες εξωτερικεύουν την κατάθλιψή τους μέσω κακής συμπεριφοράς​—όπως είναι οι κλοπές σε καταστήματα.

Η οικογένεια ενός 14χρονου κοριτσιού ήταν σταθερή και ευκατάστατη. Παρά τα πλεονεκτήματα που είχε αυτή η έφηβη, ένα αίσθημα απελπισίας πλανιόταν από πάνω της «σαν σύννεφο». «Δεν μπορούσα να το ξεπεράσω», είπε η ίδια. Άρχισε να πίνει αλκοόλ και να παίρνει ναρκωτικά. Έπειτα, κάποια μέρα την έπιασαν να κλέβει από ένα κατάστημα. Ακολούθησαν δύο απόπειρες αυτοκτονίας.

Αν ένα νεαρό άτομο με καλή συμπεριφορά αρχίσει ξαφνικά να κλέβει από καταστήματα, οι γονείς ίσως θα πρέπει να σκεφτούν ότι το παιδί τους μπορεί να αντιμετωπίζει συναισθηματικά προβλήματα. Ο Δρ Ρίτσαρντ Μακ Κένζι, ειδικός στην υγεία των εφήβων, είπε: «Πιστεύω ότι οποιαδήποτε ασυνήθιστη συμπεριφορά από μέρους του παιδιού σας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πιθανή κατάθλιψη μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο».

Ορισμένοι νεαροί διαπράττουν κλοπές σε καταστήματα λόγω της πίεσης των συνομηλίκων​—τέτοιες κλοπές μπορεί να είναι το τίμημα για να εισχωρήσουν σε κάποια παρέα. Άλλοι μπορεί να κλέβουν από καταστήματα για να διώξουν την πλήξη τους. Οι επαγγελματίες κλέφτες καταστημάτων ζουν από τις κλοπές. Όποιος και αν είναι ο λόγος, οι κλέφτες παίρνουν αγαθά αξίας εκατομμυρίων ευρώ από τα καταστήματα καθημερινά. Κάποιος πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

ΚΛΕΠΤΟΜΑΝΙΑ

«Από τα εφηβικά μου κιόλας χρόνια», λέει η Μαρία, «είχα το πρόβλημα των κλοπών από καταστήματα. Η τάση μου γινόταν ολοένα και πιο έντονη, και κατέληξα να κλέβω εμπορεύματα αξίας ως και 500 δολαρίων την ημέρα.

»Βαθιά μέσα μου δεν θέλω να κλέβω, αλλά αυτή η τάση γίνεται πολύ ισχυρή. Θέλω πραγματικά να αλλάξω». Επειδή είναι πολύ δύσκολο να θέσει υπό έλεγχο αυτή την παρόρμησή της, η Μαρία υποπτεύεται ότι το πρόβλημά της είναι η κλεπτομανία.

Η κλεπτομανία είναι μια επίμονη νευρωτική παρόρμηση για κλοπή, ιδιαίτερα χωρίς να υπάρχει οικονομικό κίνητρο. Δεν είναι απλός εθισμός, αλλά, όπως φαίνεται, πηγάζει από βαθιά εδραιωμένα συναισθηματικά προβλήματα.

Μερικοί αποκαλούν λανθασμένα τους κατά συνήθεια κλέφτες κλεπτομανείς, αλλά οι γιατροί πιστεύουν ότι η πραγματική κλεπτομανία είναι σπάνια. Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Ψυχιατρικό Σύλλογο, λιγότερο από το 5 τοις εκατό των ατόμων που διαπράττουν κλοπές σε καταστήματα πάσχουν από αυτή τη διαταραχή. Έτσι λοιπόν, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί προτού πούμε ότι κάποιος που έχει τη συνήθεια να κλέβει από καταστήματα είναι κλεπτομανής. Μπορεί να υπάρχουν άλλοι λόγοι για τους οποίους κλέβει κάποιο άτομο.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Οι γονείς που ενδιαφέρονται προσπαθούν να καταλάβουν γιατί ένα παιδί κλέβει από καταστήματα