จากผู้อ่านของเรา
จากผู้อ่านของเรา
อคติ ขอบคุณค่ะสำหรับบทความชุด “อคติจะมีวันหมดไปไหม?” (8 กันยายน 2004) เมื่อได้อ่านบทความนี้ หนูเริ่มรู้สึกว่าตัวเองก็มีอคติอยู่เหมือนกัน. แต่น่าแปลกที่หนูเองกลับรู้สึกโกรธคนที่มีอคติ. หนูรู้ว่าวารสารนี้จะช่วยหนูได้.
เอ็ม. ยู., สหรัฐ
แม้จะอยู่ไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน แต่ดิฉันก็ไม่รู้สึกว่าคนอื่นมีอคติกับดิฉัน. บทความชุดนี้ทำให้ดิฉันรู้สึกเห็นใจคนที่ประสบกับสภาพการณ์เช่นนั้น. เราขอบพระคุณที่พระยะโฮวาจะทรงยุติปัญหานี้ในอีกไม่ช้า!
ที. จี., นอร์เวย์
ดิฉันขอชมเชยที่คุณตั้งใจจะกระตุ้นให้ผู้คนสนใจปัญหาเรื่องอคติ. แต่ดิฉันคิดว่าคุณเองก็แสดงความมีอคติอยู่เหมือนกัน เช่น ที่หน้า 8 และ 9. ที่นั่นคุณกล่าวถึงชาวยิว สองคนที่เดินผ่านไปโดยไม่ยอมเข้าไปช่วยคนที่บาดเจ็บ. ทำไมจึงต้องเป็นชาวยิว?
เอช. เอช., สหรัฐ
“ตื่นเถิด!” ตอบ: พระเยซูผู้เล่าเรื่องชาวซะมาเรียเพื่อนบ้านที่ดีนี้ทรงเป็นชาวยิว. ในสมัยของพระเยซู ชาวยิวจำนวนมากมีอคติต่อชาวซะมาเรีย. ดังนั้น โดยการแสดงให้เห็นว่าคนเชื้อชาติอื่นก็เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของชาวยิวได้ พระเยซูทรงสอนบทเรียนที่มีค่ามากแก่ผู้ฟังของพระองค์ซึ่งเป็นชาวยิว.
ความผิดปกติทางจิต ขอขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “เมื่อคนที่คุณรักมีความผิดปกติทางจิต.” (8 กันยายน 2004) คุณแม่ของดิฉันมีอาการผิดปกติทางจิตมาหลายปีแล้ว. ตอนนี้ดิฉันเข้าใจแล้วว่าดิฉันควรสนับสนุนให้ท่านไปปรึกษาแพทย์และการทำเช่นนั้นไม่ใช่เรื่องน่าอาย.
เอ็ม. พี., ยูเครน
หนูอายุแค่ 16 ปี แต่เป็นโรคซึมเศร้ามาหลายปีแล้ว. ขอบคุณมากนะคะที่เขียนบทความที่เป็นประโยชน์อย่างนี้ซึ่งช่วยให้หนูรับมือและผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยุ่งยากได้. หนูแน่ใจว่าหนูไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับประโยชน์จากบทความนี้.
เค. เจ., เยอรมนี
เขียนบทความอย่างนี้ต่อ ๆ ไปนะคะ! บทความแบบนี้ช่วยเราทุกคนให้ตระหนักว่า เราจำเป็นต้องมีความอดทนและรักกันให้มากขึ้น และต้องได้รับความช่วยเหลือเมื่อจำเป็น. เราปรารถนามากเพียงไรที่จะอยู่ในโลกใหม่ของพระเจ้า ซึ่งจะไม่มีความเจ็บป่วยที่ก่อผลเสียอย่างนี้!
เค. เอฟ., สหรัฐ
เยาวชน หนูอายุ 15 ปี และหนูเองก็เคยพูดกับคุณครูและเพื่อนร่วมชั้นบ่อย ๆ เกี่ยวกับความเชื่อของหนู. จริงอย่างที่บอกไว้ในบทความเรื่อง “เยาวชนที่กล้าพูดเรื่องความเชื่อของตน” (8 กันยายน 2004) การให้คำพยานที่โรงเรียนเป็นการป้องกันจริง ๆ. เขียนบทความดี ๆ อย่างนี้ต่อไปนะคะ!
อาร์. บี., เยอรมนี
อุทยาน หนูชอบบทความเรื่อง “อุทยานผืนน้อย” (8 กันยายน 2004) มากค่ะ. เกือบครึ่งหนึ่งของสัตว์ต่าง ๆ ที่พูดถึงในบทความนี้ หนูไม่เคยรู้จักมาก่อน! ตั้งแต่นี้ไปหนูจะพยายามอ่านตื่นเถิด! ทุกฉบับค่ะ.
ดับเบิลยู. ซี., ฝรั่งเศส
ขอบคุณมากค่ะสำหรับบทความนี้. ดิฉันอยู่แต่ในหมู่บ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหน แต่การอ่านตื่นเถิด! ทำให้ดิฉันได้ “เดินทาง” อยู่เรื่อย ๆ. ความงดงามของสิ่งที่พระยะโฮวาทรงสร้างทำให้เรารู้สึกเกรงขามและสำนึกถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของพระองค์เสมอ.
ดี. เอช., สหรัฐ
