DISA njerëz, i quajnë këta fëmijë punëtorë të natës. Por ata nuk po shkojnë në turnin e tretë. Në buzëmbrëmje ia mbathin nga shtëpia, sepse kur errësira mbulon pyllin, shtëpia bëhet një vend i rrezikshëm.

Për pothuajse dy dekada, forcat guerilase kanë mësyrë në zonat fshatare dhe kanë rrëmbyer fëmijë. Çdo vit, ata grabitin qindra djem e vajza nga shtëpitë e tyre dhe pastaj zhduken në xhunglën e dendur. Zakonisht fëmijët i rrëmbejnë natën dhe i çojnë për të furnizuar rebelët me një kontigjent ushtarësh, hamejsh dhe skllavesh që do të shfrytëzohen seksualisht. Nëse fëmijët e robëruar nuk do t’u binden, rrëmbyesit mund t’u presin hundën ose buzët. Kurse ata që përpiqen t’ia mbathin, i pret një vdekje aq e tmerrshme sa nuk përshkruhet dot me fjalë.

Por ka edhe të tjera viktima të vogla të terrorizmit. Adoleshentët e gjymtuar në Sierra-Leone ishin ende foshnja dhe sapo kishin hedhur hapat e parë, kur burra që vringëllinin hanxharët u prenë duart e këmbët. Në Afganistan, djem e vajza luajnë me mina në formë fluture, dhe humbin gishtërinjtë e sytë kur këto «lodra» shumëngjyrëshe shpërthejnë.

Disa fëmijë, viktima të terrorizmit, përfundojnë ndryshe. Kështu, në vitin 1995, gjatë një sulmi terrorist në qytetin e Okllahomës, SHBA, ndër 168 viktimat e vrara, 19 ishin fëmijë, disa prej të cilëve ende foshnja. Ashtu si një shakullinë ere fik flakën regëtuese të qirinjve, po kështu bomba shuajti sa hap e mbyll sytë jetën e atyre njomëzakëve. Ky akt terrorist u grabiti të drejtën për të qenë fëmijë, të drejtën për të luajtur, për të qeshur dhe për të ndjerë përqafimin e nënës e të babait.

Këto janë ngjarje të vonshme, por siç do të shohim, dhuna e terrorizmit e ka plagosur njerëzimin prej shekujsh.