Η Δυσλεξία Δεν μου Έχει Σταθεί Εμπόδιο

Αφήγηση από τον Μάικλ Χένμποργκ

Έχω μια μαθησιακή δυσκολία​—τη δυσλεξία. Λόγω της δυσλεξίας, την οποία έχουν επίσης ο πατέρας, η μητέρα και οι τρεις μικρότεροι αδελφοί μου, δυσκολεύομαι να διαβάσω στη μητρική μου γλώσσα, τη δανική, και στο σχολείο έκανα μεγάλο αγώνα. Εντούτοις, έχω λάβει πολλή βοήθεια και ενθάρρυνση, ιδιαίτερα από την οικογένειά μου.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μου είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ και τέσσερις γενιές, και η ανάγνωση, ιδιαίτερα της Αγίας Γραφής και των βοηθημάτων της, αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό μέρος της ζωής μας. Ο μικρότερος αδελφός μου, ο Φλέμινγκ, και εγώ συνοδεύαμε επίσης τακτικά τον πατέρα μας στη Χριστιανική διακονία, γεγονός που εντύπωσε μέσα μας πόσο σπουδαίο είναι να διαβάζουμε και να γράφουμε καλά.

Όταν ήμουν παιδί, διάβαζα κάθε τεύχος της Σκοπιάς και του Ξύπνα!—χρειαζόμουν ως και 15 ώρες για την ανάγνωση του κάθε περιοδικού! Άρχισα επίσης να διαβάζω ολόκληρη τη Γραφή. Ακόμη, γράφτηκα στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, η οποία διεξάγεται στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Αυτή η σχολή εκπαιδεύει σπουδαστές ώστε να διαβάζουν και να μιλούν σωστά, καθώς και να εκφωνούν ομιλίες μπροστά σε ακροατήριο. Όλες αυτές οι προμήθειες μου έχουν προσφέρει τεράστια βοήθεια στον αγώνα μου με τη δυσλεξία. Ωστόσο, ούτε που περνούσε από το μυαλό μου ότι θα αντιμετώπιζα πολύ περισσότερες προκλήσεις. Θα σας εξηγήσω.

Μαθαίνω την Αγγλική

Το 1988, σε ηλικία 24 ετών, άρχισα να υπηρετώ ως σκαπανέας, δηλαδή ως ολοχρόνιος διάκονος των καλών νέων. Εφόσον στη Δανία ζουν πολλοί μετανάστες, ήθελα να τους μεταδώσω τις Γραφικές αλήθειες. Για να το κάνω αυτό αποτελεσματικά, όμως, έπρεπε να μάθω την αγγλική​—ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο για εμένα. Παρ’ όλα αυτά, με επιμονή και με ιδιαίτερα μαθήματα, σιγά σιγά βελτιώθηκα, και με τον καιρό ήμουν σε θέση να μεταδίδω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού στους αγγλόφωνους αλλοδαπούς που ζούσαν στην πόλη μου, την Κοπεγχάγη. Φυσικά, έκανα πολλά λάθη, αλλά δεν το άφησα αυτό να με σταματήσει.

Η γνώση της αγγλικής μού έδωσε επίσης τη δυνατότητα να υπηρετήσω ως εθελοντής σε προγράμματα οικοδόμησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε διάφορες χώρες. Πρώτα στάλθηκα στην Ελλάδα και αργότερα βοήθησα στην οικοδόμηση του γραφείου τμήματος στη Μαδρίτη της Ισπανίας.

Θέλοντας να διευρύνω τη συμμετοχή μου στο έργο κηρύγματος, έκανα αίτηση για τη Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης, η οποία διοργανώνεται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτή η σχολή παρέχει εξειδικευμένη εκπαίδευση διάρκειας οχτώ εβδομάδων σε άγαμους Χριστιανούς άντρες, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν διορισμούς σε μέρη όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για διακόνους των καλών νέων. (Μάρκος 13:10) Προσκλήθηκα να παρακολουθήσω μια αγγλόφωνη τάξη που θα διεξαγόταν στη Σουηδία.

Η σχολή άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1994. Ήθελα να είμαι καλά προετοιμασμένος, και γι’ αυτό διάβαζα αγγλικά τέσσερις ώρες καθημερινά επί οχτώ μήνες περίπου, ενώ συνταυτίστηκα και με αγγλόφωνη εκκλησία. Έπειτα, όταν άρχισε η σχολή, δεν επέτρεψα στη μαθησιακή δυσκολία μου να παρεμποδίσει την πρόοδό μου. Λόγου χάρη, όταν οι εκπαιδευτές έκαναν ερωτήσεις, σήκωνα συχνά το χέρι μου για να απαντήσω, αν και δεν ήμουν πάντα βέβαιος ότι χρησιμοποιούσα τις σωστές λέξεις.  Όταν αποφοίτησα, διορίστηκα σκαπανέας στην Κοπεγχάγη. Η εκμάθηση της αγγλικής αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση, αλλά με περίμενε μια άλλη, ακόμη μεγαλύτερη.

Προσπαθώ να Μάθω την Τάμιλ

Το Δεκέμβριο του 1995, διορίστηκα σε μια εκκλησία τάμιλ στην πόλη Χέρνινγκ της Δανίας. Σκέφτηκα ότι η γλώσσα τάμιλ θα πρέπει να είναι μια από τις πιο δύσκολες στον κόσμο. Έχει 31 γράμματα, καθώς και διάφορους συνδυασμούς συμφώνων και φωνηέντων από τους οποίους σχηματίζονται σύνθετα γράμματα, φτάνοντας έτσι συνολικά τους 250 περίπου χαρακτήρες!

Στην αρχή, τις ομιλίες μου στην εκκλησία τις εκφωνούσα στη δανική με μετάφραση στην τάμιλ. Όταν τελικά άρχισα να χρησιμοποιώ την τάμιλ, αμφιβάλλω αν με καταλάβαινε κανείς. Ωστόσο, το ακροατήριο άκουγε με σεβασμό, αν και πολλοί έδειχναν να το διασκεδάζουν κάπως. Για να μπορέσω να μάθω γρηγορότερα, αποφάσισα να πάω σε μια χώρα όπου εκατομμύρια άνθρωποι μιλούν την τάμιλ​—τη Σρι Λάνκα.

Όταν έφτασα στη Σρι Λάνκα τον Οκτώβριο του 1996, η χώρα βρισκόταν στη δίνη του εμφύλιου πολέμου. Για κάποιο διάστημα, έμενα στην πόλη Βαβουνίγια, στα σύνορα μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Οι ντόπιοι Μάρτυρες είχαν λίγα από υλική άποψη, αλλά η αγάπη και η φιλοξενία τους με συγκίνησαν βαθιά, και προσπαθούσαν σκληρά να με διδάξουν τη γλώσσα τάμιλ. Οι άνθρωποι που δεν ήταν Μάρτυρες εντυπωσιάζονταν βλέποντας εμένα, τον μόνο Δυτικό στην περιοχή, να προσπαθώ να συζητήσω μαζί τους στη γλώσσα τους. Χάρη στη γεμάτη εκτίμηση, ταπεινή στάση τους, μου ήταν ευκολότερο να τους μιλάω για τη Γραφή.

Τον Ιανουάριο του 1997 έπρεπε να επιστρέψω στη Δανία, και την επόμενη χρονιά παντρεύτηκα την Καμίλα, μια σκαπάνισσα. Η Σρι Λάνκα ήταν πάντα στο μυαλό μου, και έτσι το Δεκέμβριο του 1999 ξαναπήγα, αυτή τη φορά φυσικά με τη σύζυγό μου. Μέσα σε λίγο καιρό, αρχίσαμε να διεξάγουμε Γραφικές μελέτες με διάφορες οικογένειες και άτομα, και συνοδεύαμε τους ντόπιους Μάρτυρες στις δικές τους Γραφικές μελέτες. Το έργο και η γλώσσα μάς είχαν απορροφήσει εντελώς.

Το Μάρτιο του 2000 έπρεπε να επιστρέψουμε στη Δανία. Ήταν πολύ δύσκολο να αποχωριστούμε τους συλλάτρεις μας και εκείνους με τους οποίους μελετούσαμε τη Γραφή, επειδή τους είχαμε αγαπήσει βαθιά. Αλλά μπροστά μας υπήρχε περισσότερο έργο, το οποίο θα περιλάμβανε την πρόκληση της εκμάθησης μίας ακόμη γλώσσας!

Από την Τάμιλ στη Λετονική

Το Μάιο του 2002, η Καμίλα και εγώ, έπειτα από τέσσερα χρόνια γάμου, λάβαμε την πρόσκληση να υπηρετήσουμε ως ιεραπόστολοι στη Λετονία, μια ευρωπαϊκή χώρα στα ανατολικά της Δανίας. Η Καμίλα έμαθε γρήγορα τη λετονική και μέσα σε μόλις  έξι εβδομάδες ήταν σε θέση να επικοινωνεί με τους ανθρώπους! Αλλά εγώ δεν τα κατάφερα το ίδιο καλά. Στην πραγματικότητα, ακόμη και σήμερα πιστεύω ότι δεν έχω κάνει μεγάλη πρόοδο, παρά τη βοήθεια που μου έχει δοθεί. Εντούτοις, είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω τις προσπάθειες. a

Η Καμίλα εξακολουθεί να είναι μεγάλο στήριγμα, και απολαμβάνουμε και οι δυο μας την ιεραποστολική μας υπηρεσία. Μάλιστα έχουμε μελετήσει τη Γραφή με πολλούς ανθρώπους που την εκτιμούν. Όταν ξεχνάω λέξεις ή κάνω λάθη στη γραμματική, οι ντόπιοι Μάρτυρες και οι σπουδαστές της Γραφής προσπαθούν υπομονετικά να καταλάβουν και να με βοηθήσουν. Αυτό αυξάνει την πεποίθησή μου όταν συμμετέχω στη δημόσια διακονία καθώς και όταν εκφωνώ ομιλίες στις Χριστιανικές συναθροίσεις.

Γιατί έχω δεχτεί την πρόκληση της εκμάθησης άλλων γλωσσών αφού πρέπει να κάνω τόσο μεγάλο αγώνα; Ο λόγος, με μια λέξη, είναι η αγάπη​—όχι τόσο πολύ για τις γλώσσες αλλά για τους ανθρώπους. Είναι θαυμάσιο προνόμιο να βοηθάς κάποιον να γνωρίσει τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, και να τον πλησιάσει. Και όπως έχουν διαπιστώσει επανειλημμένα πολλοί ιεραπόστολοι, αυτό το έργο επιτυγχάνεται πολύ πιο αποτελεσματικά όταν κάποιος μιλάει στους άλλους στη μητρική τους γλώσσα, τη γλώσσα της καρδιάς τους.

Στο πέρασμα των ετών, η σύζυγός μου και εγώ μπορέσαμε να βοηθήσουμε αρκετούς ανθρώπους να αποκτήσουν ακριβή γνώση της Γραφικής αλήθειας. Αλλά η τιμή δεν ανήκει σε εμάς. Αντιθέτως, ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για τα καλά αποτελέσματα που έχουμε δει. Στο κάτω κάτω, εμείς απλώς φυτεύουμε και ποτίζουμε τους σπόρους της Γραφικής αλήθειας​—ο Θεός τούς κάνει να αυξάνουν.​—1 Κορινθίους 3:6.

Όταν ένα Εμπόδιο Μπορεί να Γίνει Στήριγμα

Αν και η δυσλεξία αποτελεί για εμένα εμπόδιο, αποτελεί επίσης και πλεονέκτημα. Πώς συμβαίνει αυτό; Όταν εκφωνώ ομιλίες στην εκκλησία, δεν βασίζομαι τόσο πολύ στις σημειώσεις και επομένως έχω καλύτερη οπτική επαφή με το ακροατήριό μου. Επίσης, χρησιμοποιώ παραδείγματα εκτενώς, τα οποία είναι σχετικά εύκολο να θυμάται κανείς. Έτσι λοιπόν, από ορισμένες απόψεις, η κατάστασή μου με έχει βοηθήσει να αναπτύξω τις ικανότητες διδασκαλίας μου.

Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Θεός εξέλεξε τα αδύναμα του κόσμου για να ντροπιάσει τα ισχυρά». (1 Κορινθίους 1:27) Η δυσκολία μου με έχει κάνει σίγουρα “αδύναμο” από μερικές απόψεις. Ωστόσο, όπως έχω μάθει τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι, ο Ιεχωβά μπορεί να υπερκαλύψει την έλλειψή μας. Εμείς χρειάζεται απλώς να θέτουμε λογικούς στόχους, να έχουμε ισορροπημένες προσδοκίες, να προσευχόμαστε για το άγιο πνεύμα του Θεού και να καταβάλλουμε την προσπάθεια.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

«ΑΛΗΘΕΙΕΣ» ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΛΕΞΙΑ

Τι είναι δυσλεξία; Η λέξη «δυσλεξία» σημαίνει «δυσκολία στο λόγο». Αυτή η ισόβια διαταραχή που σχετίζεται με τη γλώσσα αφορά κυρίως την ανάγνωση. Τα δυσλεκτικά άτομα δυσκολεύονται να συσχετίσουν τα γράμματα με τους ήχους που αυτά αντιπροσωπεύουν. Εντούτοις, συγκεκριμένα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο.

Τι προκαλεί τη δυσλεξία; Τα ακριβή αίτια παραμένουν αδιευκρίνιστα, αν και ένας παράγοντας είναι η κληρονομικότητα. Μολονότι οι μελέτες δείχνουν μη φυσιολογική ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου, η δυσλεξία δεν συνδέεται με τη γενική νοημοσύνη ή με απροθυμία για μάθηση. Στην πραγματικότητα, οι δυσλεκτικοί είναι συνήθως χαρισματικοί σε τομείς που δεν απαιτούν μεγάλες γλωσσικές ικανότητες.

Πώς αντιμετωπίζεται η δυσλεξία; Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική. Η αποτελεσματική εκγύμναση των γλωσσικών ικανοτήτων περιλαμβάνει τη συμμετοχή αρκετών αισθήσεων, ιδιαίτερα της ακοής, της όρασης και της αφής. Για να μπορέσουν να προοδεύσουν σύμφωνα με το δικό τους ρυθμό, πολλοί μαθητές χρειάζονται εξατομικευμένη βοήθεια. Πιθανόν να χρειάζονται επίσης συναισθηματική υποστήριξη λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στο σχολείο. Με επιδέξια κατεύθυνση και σκληρή προσπάθεια, οι δυσλεκτικοί μαθητές μπορούν να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν καλά. b

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Με κάποιον άλλον Μάρτυρα στη Σρι Λάνκα

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Με την Καμίλα στη Λετονία