Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

Πρέπει να Φοβάστε τους Νεκρούς;

Πρέπει να Φοβάστε τους Νεκρούς;

Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πρέπει να Φοβάστε τους Νεκρούς;

Τα μέλη της φυλής Ανάνγκ στη Νιγηρία πιστεύουν ότι, αν οι νεκροί δεν θαφτούν με την πρέπουσα τιμή και αναγνώριση, οι ψυχές τους θα προξενήσουν προβλήματα​—ακόμη και θάνατο—​σε μέλη της οικογένειάς τους. Και μερικοί Κινέζοι επίσης πιστεύουν ότι, αν δεν τηρηθούν τα έθιμα ενταφιασμού, οι ψυχές των νεκρών θα επιτεθούν σε άλλους, ίσως ακόμη και θανατώνοντάς τους.

Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ότι τη στιγμή του θανάτου υπάρχει κάτι που εγκαταλείπει το σώμα​—η ψυχή, το πνεύμα ή κάποια άυλη οντότητα—​είναι διαδεδομένη σε πολλούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι αυτή η ψυχή ή το πνεύμα μπορεί να παρέμβει στις υποθέσεις των συγγενών ή των φίλων.

Εντούτοις, υπάρχει άραγε κάποια συνειδητή οντότητα η οποία εξακολουθεί να ζει μετά το θάνατο του ατόμου; Και μπορεί αυτό το «κάτι» να βλάψει τους ζωντανούς; Ποια είναι η άποψη της Αγίας Γραφής;

Έχουν οι Νεκροί Συνειδητότητα;

Η Γραφή δηλώνει ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». Λέει ακόμη ότι οι νεκροί είναι «ανίσχυροι στο θάνατο». (Εκκλησιαστής 9:5· Ησαΐας 26:14) Σχετικά με τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, ο Λόγος του Θεού εξηγεί: «Ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης και φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή».​—Γένεση 2:7.

Παρατηρήστε ότι ο Αδάμ δημιουργήθηκε ως ψυχή, δηλαδή ως ζωντανό πρόσωπο. Με βάση τη Γραφή, στον Αδάμ δεν δόθηκε ψυχή η οποία μπορούσε να ζει ξέχωρα από το σώμα του. Κατά συνέπεια, όταν ο Αδάμ αμάρτησε, πέθανε. Έγινε «νεκρή ψυχή». (Αριθμοί 6:6) Επίσης, η Γραφή αναφέρει: «Η ψυχή που αμαρτάνει​—αυτή θα πεθάνει». (Ιεζεκιήλ 18:4) Όλοι εμείς κληρονομήσαμε την αμαρτία, ή αλλιώς την ατέλεια, από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ. Επομένως, όταν πεθαίνουμε, η ψυχή πεθαίνει.​—Ρωμαίους 5:12.

Όταν η Γραφή μιλάει για την κατάσταση των νεκρών, δεν χρησιμοποιεί μυστηριώδεις όρους, αλλά εκφράσεις που μπορούμε να καταλάβουμε, όπως το ότι “κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου”. (Ψαλμός 13:3) Κάποτε, ο Ιησούς είπε σχετικά με ένα 12χρονο κορίτσι: «Δεν πέθανε αλλά κοιμάται». Οι άνθρωποι «άρχισαν να γελούν μαζί του με καταφρόνηση, επειδή ήξεραν ότι είχε πεθάνει». Ωστόσο, η Γραφή εξηγεί ότι ο Ιησούς την ξύπνησε από τον ύπνο του θανάτου.​—Λουκάς 8:51-54.

Κάτι παρόμοιο συνέβη όταν πέθανε ο Λάζαρος. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι πήγαινε να επισκεφτεί τον Λάζαρο “για να τον ξυπνήσει από τον ύπνο”. Οι μαθητές δεν κατάλαβαν τι εννοούσε, και γι’ αυτό «ο Ιησούς τούς είπε ξεκάθαρα: “Ο Λάζαρος πέθανε”». Ο απόστολος Παύλος, επίσης, μίλησε για εκείνους “που είχαν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου” και είπε ότι στον ορισμένο καιρό του Θεού θα επαναφέρονταν στη ζωή.​—Ιωάννης 11:11-14· 1 Θεσσαλονικείς 4:13-15.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πουθενά δεν διδάσκει η Γραφή πως η ψυχή εξακολουθεί να ζει μετά το θάνατο. Άρα, δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τους νεκρούς. Πού οφείλεται, λοιπόν, η κοινή πεποίθηση ότι κάτι από τον άνθρωπο εξακολουθεί να ζει μετά το θάνατό του; Και τι βρίσκεται πίσω από το φόβο ότι οι νεκροί μπορούν να βλάψουν τους ζωντανούς;

Το Ψέμα​—Η Εξαπάτηση

Οι ψεύτικες θρησκείες έχουν προωθήσει την άποψη ότι τη στιγμή του θανάτου οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν πραγματικά. Πολύ νωρίς στην ανθρώπινη ιστορία, η διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής έγινε παγκοσμίως αποδεκτή. Γι’ αυτόν το λόγο, όταν πέθαιναν ορισμένοι ηγεμόνες​—όπως οι Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου—​οι δούλοι τους θανατώνονταν ώστε να μπορεί εκείνος να επωφεληθεί από τις υπηρεσίες τους σε μια μελλοντική ζωή.

Πολλοί έχουν δεχτεί παρενοχλήσεις τις οποίες έχουν διδαχτεί να αποδίδουν στις ψυχές, ή αλλιώς στα πνεύματα, των νεκρών. Είναι πεπεισμένοι ότι τέτοιες παρενοχλήσεις προκαλούνται από τις ακατεύναστες ψυχές νεκρών συγγενών και άλλων. Ωστόσο, οι Γραφές δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Αόρατες πνευματικές δυνάμεις που ονομάζονται δαίμονες κρύβονται πίσω από τέτοιες επιθέσεις, και αυτοί βρίσκουν ευχαρίστηση στο να παρενοχλούν και να φοβίζουν τους ανθρώπους.​—Λουκάς 9:37-43· Εφεσίους 6:11, 12.

Οι Γραφές λένε ότι ο Σατανάς είναι «ο πατέρας του ψέματος», ο οποίος «μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός». Αυτός και οι δαίμονές του “παροδηγούν ολόκληρη την κατοικημένη γη”. (Ιωάννης 8:44· 2 Κορινθίους 11:14· Αποκάλυψη 12:9) Στην ουσία, ο Σατανάς βρίσκεται πίσω από το ψέμα ότι η ψυχή είναι αθάνατη και ότι μπορεί να βλάψει τους ζωντανούς.

Εντούτοις, εκείνοι που πιστεύουν στη Γραφή προστατεύονται και δεν εξαπατώνται από τέτοια ψέματα. Αυτοί έχουν μάθει την αλήθεια όσον αφορά τις προσπάθειες που κάνει ο Σατανάς να εξαπατήσει τους ανθρώπους ώστε να πιστεύουν ότι οι νεκροί μπορούν να επικοινωνούν με τους ζωντανούς. Η πραγματικότητα, όπως λέει η Γραφή, είναι η εξής: «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». (Εκκλησιαστής 9:5) Πράγματι, ο Λόγος του Θεού περιέχει απελευθερωτικές αλήθειες σχετικά με την κατάσταση των νεκρών!​—Ιωάννης 8:32.

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

◼ Έχουν οι νεκροί συνειδητότητα;​—Εκκλησιαστής 9:5· Ησαΐας 26:14.

◼ Πού οφείλεται η κοινή πεποίθηση ότι κάτι από τον άνθρωπο εξακολουθεί να ζει μετά το θάνατό του;​—Ιωάννης 8:44.

◼ Πού μπορούμε να στραφούμε για να μάθουμε την αλήθεια σχετικά με την κατάσταση των νεκρών;​—Ιωάννης 8:32· 17:17.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 23]

Πονηρά πνευματικά πλάσματα, και όχι οι νεκροί, βρίσκουν ευχαρίστηση στο να παρενοχλούν τους ανθρώπους