Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Είναι Εφικτό να Αγαπάμε τους Εχθρούς Μας;

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για εκείνους που σας διώκουν· ώστε να αποδειχτείτε γιοι του Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς, επειδή αυτός κάνει τον ήλιο του να ανατέλλει σε πονηρούς και αγαθούς και φέρνει βροχή σε δικαίους και αδίκους».​—Ματθαίος 5:44, 45.

ΘΕΩΡΕΙΤΕ ότι η θρησκεία προάγει την αγάπη και την ειρήνη ή το μίσος και τη βία; Πολλοί σήμερα συμφωνούν με τη δεύτερη εκδοχή, ιδίως όταν η θρησκεία συμπλέει με την πολιτική ή τον εθνικισμό. Εντούτοις, όπως δείχνουν τα λόγια του Ιησού, όσοι είναι αληθινοί “γιοι του Θεού” μιμούνται την αγάπη του Θεού​—ακόμα και προς τους εχθρούς τους.

Ένας άλλος υπηρέτης του Θεού δήλωσε: «Αν πεινάει ο εχθρός σου, τρέφε τον· αν διψάει, δίνε του να πιει . . . Να μην αφήνεις τον εαυτό σου να νικιέται από το κακό αλλά να νικάς το κακό με το καλό». (Ρωμαίους 12:20, 21) Είναι, όμως, αυτή η αγάπη πραγματικά εφικτή στο διαιρεμένο κόσμο μας; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απαντούν κατηγορηματικά ναι! Εξετάστε το παράδειγμα του Ιησού και των πρώτων ακολούθων του.

Αγαπούσαν τους Εχθρούς Τους

Ο Ιησούς δίδασκε την αλήθεια για τον Θεό, και πολλοί τον άκουγαν ευχαρίστως. Άλλοι, όμως, στράφηκαν εναντίον του, κάποιοι από αυτούς λόγω άγνοιας. (Ιωάννης 7:12, 13· Πράξεις 2:36-38· 3:15, 17) Μολαταύτα, ο Ιησούς συνέχισε να μεταδίδει το ζωοσωτήριο άγγελμά του σε όλους, μεταξύ αυτών και στους εναντιουμένους. (Μάρκος 12:13-34) Γιατί; Ήξερε ότι μερικοί ενδεχομένως θα άλλαζαν πορεία, θα τον αναγνώριζαν ως τον Μεσσία και θα συμμορφώνονταν με τις πνευματικές αλήθειες που βρίσκονται στο Λόγο του Θεού.​—Ιωάννης 7:1, 37-46· 17:17.

Ακόμα και τη νύχτα της άδικης σύλληψής του από οπλισμένους εναντίους του, ο Ιησούς έδειξε αγάπη για τους εχθρούς του. Μάλιστα θεράπευσε έναν από εκείνους που τον συνέλαβαν, τον οποίο ο απόστολος Πέτρος είχε χτυπήσει με σπαθί. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Ιησούς διατύπωσε μια σημαντική αρχή η οποία αποτελεί οδηγό για τους αληθινούς ακολούθους του μέχρι σήμερα: «Όλοι εκείνοι που παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί». (Ματθαίος 26:48-52· Ιωάννης 18:10, 11) Γύρω στα 30 χρόνια αργότερα, ο Πέτρος έγραψε: «Ο Χριστός υπέφερε για εσάς, αφήνοντάς σας υπόδειγμα  για να ακολουθήσετε τα ίχνη του πιστά. . . . Όταν υπέφερε, δεν απειλούσε, αλλά παρέδιδε τον εαυτό του [στον Θεό]». (1 Πέτρου 2:21, 23) Είναι σαφές ότι ο Πέτρος είχε πλέον μάθει πως η αγάπη, και όχι η εκδίκηση, είναι η οδός των αληθινών ακολούθων του Χριστού.​—Ματθαίος 5:9.

Όλοι όσοι “ακολουθούν πιστά τα ίχνη του Ιησού” αντανακλούν τη στοργική, ευγενική του διάθεση. «Ο δούλος . . . του Κυρίου δεν χρειάζεται να μάχεται, αλλά χρειάζεται να είναι ήπιος προς όλους, . . . να συγκρατεί τον εαυτό του όταν συμβαίνει κάτι κακό», λέει το εδάφιο 2 Τιμόθεο 2:24. Αυτές οι ιδιότητες αναμένεται να είναι εμφανείς στον τρόπο ζωής του Χριστιανού, έναν τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από την ειρήνη και τη συμφιλίωση.

Ειρηνικοί “Πρεσβευτές του Χριστού”

Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους ομοπίστους του: «Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό . . . Ως αναπληρωτές του Χριστού παρακαλούμε: “Συμφιλιωθείτε με τον Θεό”». (2 Κορινθίους 5:20) Οι πρεσβευτές δεν ανακατεύονται στις εσωτερικές πολιτικές και στρατιωτικές υποθέσεις των χωρών στις οποίες υπηρετούν. Απεναντίας, παραμένουν ουδέτεροι. Αρμοδιότητά τους είναι να εκπροσωπούν και να υποστηρίζουν την κυβέρνηση εκ μέρους της οποίας μιλούν.

Το ίδιο ισχύει για τους πρεσβευτές και τους απεσταλμένους του Χριστού. Αυτοί βλέπουν τον Ιησού ως Βασιλιά και υποστηρίζουν την ουράνια Βασιλεία του διαγγέλλοντας ειρηνικά τα καλά νέα. (Ματθαίος 24:14· Ιωάννης 18:36) Σε αρμονία με αυτό, ο Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της εποχής του: “Δεν διεξάγουμε πόλεμο σύμφωνα με αυτό που είμαστε στη σάρκα. Διότι τα όπλα του πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά από τον Θεό για ανατροπή . . . διαλογισμών και κάθε υψηλού πράγματος που υψώνεται εναντίον της γνώσης του Θεού”.​—2 Κορινθίους 10:3-5· Εφεσίους 6:13-20.

Όταν ο Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια, οι Χριστιανοί διώκονταν σε πολλές χώρες. Ασφαλώς, θα μπορούσαν να είχαν πάρει εκδίκηση. Αντί για αυτό, όμως, εξακολούθησαν να αγαπούν τους εχθρούς τους και να μεταδίδουν το άγγελμα της συμφιλίωσης σε όλους όσους ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν. Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και του Πολέμου (Encyclopedia of Religion and War) δηλώνει: «Οι αρχικοί ακόλουθοι του Ιησού απέρριπταν τον πόλεμο και τη στρατιωτική υπηρεσία», θεωρώντας αυτές τις πράξεις «ασύμβατες με την ηθική της αγάπης που δίδαξε ο Ιησούς και με την προσταγή να αγαπούν τους εχθρούς τους». a

Όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, έτσι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν τον Ιησού ως Βασιλιά τους. Τον αναγνωρίζουν επίσης ως Βασιλιά της Βασιλείας του Θεού​—μιας ουράνιας κυβέρνησης η οποία θα φέρει σύντομα διαρκή ειρήνη και ασφάλεια στη γη. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:9, 10) Γι’ αυτό, ως πρεσβευτές και απεσταλμένοι, διακηρύττουν τις αρετές αυτής της Βασιλείας. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να είναι καλοί πολίτες των χωρών στις οποίες ζουν, πληρώνοντας τους φόρους τους και υπακούοντας στο νόμο όταν δεν συγκρούεται με το νόμο του Θεού.​—Πράξεις 5:29· Ρωμαίους 13:1, 7.

Δυστυχώς, όμως, όπως συνέβαινε με τους πρώτους Χριστιανούς, έτσι και τους Μάρτυρες μερικές φορές τους παρεξηγούν, τους συκοφαντούν και τους διώκουν. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι δεν εκδικούνται. Απεναντίας, προσπαθούν να είναι «ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους», ελπίζοντας ότι μερικοί εναντιούμενοι μπορεί να “συμφιλιωθούν με τον Θεό” και να αποκτήσουν την προοπτική της αιώνιας ζωής. b​—Ρωμαίους 12:18· Ιωάννης 17:3.

[Υποσημειώσεις]

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

◼ Πώς πρέπει να φέρονται οι Χριστιανοί στους εχθρούς τους;​—Ματθαίος 5:43-45· Ρωμαίους 12:20, 21.

◼ Πώς αντιδρούσε ο Ιησούς όταν υφίστατο διωγμό;​—1 Πέτρου 2:21, 23.

◼ Γιατί αποκήρυτταν οι πρώτοι Χριστιανοί το σαρκικό πόλεμο;​—2 Κορινθίους 5:20· 10:3-5.