Μηχανοκίνητη Πτήση

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ επί αιώνες ονειρεύονταν να πετάξουν. Αλλά οι μύες του ανθρώπου δεν είναι τόσο ισχυροί ώστε να τον σηκώνουν στον αέρα. Το 1781, ο Τζέιμς Βατ εφηύρε μια ατμομηχανή η οποία παρήγε περιστροφική κίνηση, και το 1876 ο Νικολάους Ότο έκανε ένα βήμα παραπέρα και κατασκεύασε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Τώρα ο άνθρωπος είχε στη διάθεσή του έναν κινητήρα που μπορούσε να δώσει ενέργεια σε μια ιπτάμενη μηχανή. Ποιος, όμως, θα μπορούσε να την κατασκευάσει;

Οι αδελφοί Γουίλμπερ και Όρβιλ Ράιτ είχαν την επιθυμία να πετάξουν από τότε που έμαθαν να πετούν χαρταετό ως παιδιά. Αργότερα, εξοικειώθηκαν με τη μηχανική κατασκευάζοντας ποδήλατα. Αντιλήφθηκαν ότι η κύρια πρόκληση όσον αφορά την πτήση ήταν ο σχεδιασμός ενός ελεγχόμενου αεροσκάφους. Ένα αεροπλάνο που δεν μπορεί να ισορροπήσει στον αέρα είναι εξίσου άχρηστο με ένα ποδήλατο χωρίς τιμόνι. Ο Γουίλμπερ παρατήρησε περιστέρια που πετούσαν και πρόσεξε ότι γέρνουν για να στρίψουν, όπως κάνει και ένας ποδηλάτης. Συμπέρανε πως, όταν τα πουλιά στρίβουν, διατηρούν την ισορροπία τους συστρέφοντας ελαφρά τα ακροπτερύγιά τους. Έτσι γεννήθηκε μέσα του η ιδέα να κατασκευάσει ένα φτερό που να μπορεί να συστρέφεται.

Το 1900, ο Γουίλμπερ και ο Όρβιλ κατασκεύασαν ένα αεροσκάφος με φτερά που μπορούσαν να συστραφούν. Το πέταξαν πρώτα σαν απλό χαρταετό και κατόπιν ως επανδρωμένο ανεμόπτερο. Ανακάλυψαν ότι αυτό χρειαζόταν τρεις βασικούς μηχανισμούς για να ελέγχονται οι κινήσεις της πρόνευσης, του διατοιχισμού (λίκνισης) και της εκτροπής. Εντούτοις, απογοητεύτηκαν επειδή τα φτερά δεν παρήγαν αρκετή άνωση, οπότε κατασκεύασαν μια αεροδυναμική σήραγγα και πειραματίστηκαν με φτερά εκατοντάδων διαφορετικών σχημάτων μέχρι που βρήκαν το ιδανικό σχήμα, μέγεθος και γωνία. Το 1902, έχοντας στη διάθεσή τους ένα καινούριο αεροσκάφος, έμαθαν να το ισορροπούν στον άνεμο. Θα μπορούσαν τώρα να του ενσωματώσουν κινητήρα;

Πρώτα, χρειάστηκε να κατασκευάσουν μόνοι τους έναν κινητήρα. Με τη γνώση που είχαν αποκτήσει από την αεροδυναμική σήραγγα, έλυσαν το περίπλοκο πρόβλημα του σχεδιασμού έλικα. Τελικά, στις 17 Δεκεμβρίου 1903, ο κινητήρας τέθηκε σε λειτουργία, οι έλικες άρχισαν να γυρίζουν και το σκάφος σηκώθηκε από το έδαφος μέσα στον παγωμένο αέρα. «Είχαμε πετύχει το στόχο που μας συγκινούσε από παιδιά», είπε ο Όρβιλ. «Είχαμε πλέον μάθει να πετάμε». Οι αδελφοί Ράιτ έγιναν διάσημοι διεθνώς. Αλλά πώς κατάφεραν να σηκωθούν στον αέρα; Η φύση είχε παίξει το ρόλο της.

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Το αεροσκάφος «Φλάιερ» των αδελφών Ράιτ, Βόρεια Καρολίνα, ΗΠΑ, 1903 (φωτογραφική αναπαράσταση)