Ալինան, որը երկու պատանի տղա ունի, ասում է. «Ամենամեծ խնդիրը ինձ համար հոգնածությունն է ու ժամանակի սղությունը»։ Ալինայի իրավիճակը նորմալ է միայնակ մայրերի համար։ Այդ պատճառով շատ միայնակ ծնողներ օգնականների շրջան են ստեղծում, մի խումբ մարդիկ, որոնց կարող են առանց կաշկանդվելու դիմել։

Դիմիր վստահելի բարեկամներիդ և ընկերներիդ աջակցությանը։ Կարող ես ցուցակ կազմել, թե ում զանգահարել օգնության համար՝ երեխային պահել, մեքենայով ինչ-որ տեղ տանել, տան վերանորոգումների հետ կապված գործեր անել կամ էմոցիոնալ առումով աջակցել։ Ցուցակը միշտ թարմացրու։ Բացի այդ, օգնության համար կարող ես դիմել պետական և մասնավոր գործակալությունների։

Ռենատան, որը Եհովայի վկա է, մեծ աջակցություն է ստանում իր քրիստոնյա հավատակիցներից։ Նա պատմում է. «Նրանք միշտ իմ կողքին են։ Երբ մի անգամ ես ու 9-ամյա երկվորյակ աղջիկներս գրիպով հիվանդ էինք, ի  վիճակի չէի կերակուր պատրաստելու։ Հենց ժողովում իմացան այս մասին, ամեն օր ինչ-որ մեկը ուտելիք էր բերում։ Նման բարի գործերը ինձ հիշեցնում են 1 Հովհաննես 3։18 համարում գրված խոսքերը. «Որդյակնե՛ր, եկեք սիրենք ոչ թե խոսքով ու լեզվով, այլ գործով ու ճշմարտությամբ»»։

Կարո՞ղ է այն ծնողը, որը չունի խնամակալության իրավունք, օգնել ձեզ։ Եթե այդ ծնողը՝ սովորաբար հայրը, իրավունք ունի ժամանակ անցկացնելու իր երեխաների հետ և պարտավորվածություն ունի ու ցանկանում է օգնել, ապա, ինչո՞ւ չէ, կարելի է ընտանեկան բեռը թեթևացնել։ Ի վերջո, երեխաները իրենց հոր հետ ժամանակ անցկացնելու կարիք ունեն a։

Սովորեցրու երեխաներիդ օգնել քեզ։ Երբ երեխաներիդ իրենց տարիքին համապատասխան գործեր ես հանձնարարում, օգնում ես թե՛ նրանց, թե՛ քեզ։ Աշխատանքը երեխաներին սովորեցնում է պատասխանատվության զգացում ունենալ, ինչպես նաև նրանց մեջ աշխատանքային էթիկա է ձևավորում, անգին հատկանիշ, ինչի շնորհիվ նրանք հետագայում կլինեն բարեխիղճ աշխատողներ։