Wychowująca dwóch chłopców Alina mówi: „Najtrudniej jest mi radzić sobie ze zmęczeniem i ciągłym brakiem czasu”. Pod tymi słowami podpisałaby się chyba każda samotna matka. Dlatego wielu takich rodziców tworzy sobie sieć wsparcia — grupę ludzi, do których mogą swobodnie zwrócić się o pomoc.

Szukaj oparcia w zaufanych krewnych i przyjaciołach. Sporządź listę osób, do których zawsze możesz zadzwonić, żeby poprosić o opiekę nad dzieckiem, transport, naprawy domowe albo o wsparcie emocjonalne. Uaktualniaj tę listę na bieżąco. Sprawdź też, jaką pomoc oferują instytucje państwowe i społeczne.

Renata korzysta z pomocy współwyznawców, Świadków Jehowy. Opowiada: „Zawsze mogę na nich liczyć. Kiedyś cała nasza rodzinka zachorowała na grypę, najpierw dziewięcioletnie córki, a potem ja. Nie byłam w stanie przygotowywać posiłków. Gdy tylko dowiedział się o tym zbór, ktoś codziennie przynosił nam jedzenie”. Taka życzliwość nasuwa na myśl słowa z Listu 1 Jana 3:18: „Dziateczki, nie miłujmy słowem ani językiem, lecz uczynkiem i prawdą”.

Czy możesz liczyć na pomoc drugiego rodzica, niebędącego prawnym opiekunem dziecka? Jeśli osoba ta (zazwyczaj ojciec) ma prawo do kontaktów z dzieckiem, jest odpowiedzialna oraz gotowa do współpracy, to warto podzielić się obowiązkami. Dziecko potrzebuje przecież chwil spędzonych z ojcem *.

Włączaj dzieci do zajęć domowych. Przydzielając dziecku zadania odpowiednie do wieku, pomagasz zarówno jemu, jak i sobie. W ten sposób nauczy się odpowiedzialności i właściwego stosunku do pracy, co bardzo przydaje się w dorosłym życiu.