လူအများ ပြောဆိုရာ–

ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချရတဲ့ အကြောင်းရင်းများစွာ ရှိတယ်။ စီးပွားရေး မပြေလည်တာ၊ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေတာ၊ ပညာဆက်သင်နိုင်ဖို့ ဒါမှမဟုတ် အလုပ်လုပ်နိုင်ဖို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တာ၊ ကြင်ဖော်မဲ့မိခင် မဖြစ်ချင်တာ စတာတွေ ပါဝင်တယ်။ တချို့ကတော့ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချတာကို ကျင့်ဝတ်အရ မှားတယ်၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိခင်အပေါ် ထားတဲ့ ယုံကြည်အားထားမှုကို ရိုက်ချိုးတာလို့ ရှုမြင်ကြတယ်။

သမ္မာကျမ်းစာ ပြောဆိုရာ–

ဘုရားသခင့်အမြင်မှာ အသက်၊ အထူးသဖြင့် လူ့အသက်ဟာ မြင့်မြတ်တယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၉:၆။ ဆာလံ ၃၆:၉) ဒီအခြေခံမူဟာ သားအိမ်ထဲမှာရှိတဲ့ သန္ဓေသားနဲ့လည်း သက်ဆိုင်တယ်။ သားအိမ်ဆိုတာ ကြီးထွားနေတဲ့ သန္ဓေသားအတွက် လုံခြုံတဲ့ရိပ်မြုံအဖြစ် ဘုရား ဖန်တီးပေးထားတဲ့ နေရာပါ။ ကျမ်းရေးသူတစ်ဦးက “ကျွန်တော့်ကို မိခင်ရဲ့ဝမ်းထဲမှာ ကာရံထားပေးတယ်” လို့ရေးခဲ့တယ်။ “ကျွန်တော် သန္ဓေသားလောင်းအရွယ်မှာတောင် ကိုယ်တော် မြင်တယ်။ . . . ဘယ်အပိုင်းလေးက ဘယ်နေ့မှာ ပုံပေါ်လာမယ်ဆိုတာကို ကိုယ်တော့်စာစောင်ထဲမှာ တစ်ခုမကျန် ရေးမှတ်ထားတယ်” လို့လည်း ရေးခဲ့တယ်။—ဆာလံ ၁၃၉:၁၃၊ ၁၆၊ ကဘ။

အစ္စရေးတွေကိုပေးတဲ့ ပညတ်တရားနဲ့ ဘုရားပေး အမှားအမှန်သိစိတ်မှာလည်း မမွေးသေးတဲ့ ကလေးရဲ့အသက်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဘုရားရဲ့ ရှုမြင်ပုံ ပေါ်လွင်နေတယ်။ ပညတ်တရားအရ တစ်ယောက်ယောက်ဟာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိခင်ကို ထိခိုက်မိလို့ ကလေးပျက်ကျသွားတယ်ဆိုရင် သေဒဏ်ခံရမယ်။ သူသတ်မိတဲ့အသက်အတွက် သူ့အသက်ကို ပေးဆပ်ရမယ်။ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၁:၂၂၊ ၂၃) ပြစ်မှုကျူးလွန်သူရဲ့ စိတ်ရင်းနဲ့ အခြေအနေတွေကို တရားသူကြီးတွေ ထည့်သုံးသပ်ရမယ်။—တောလည်ရာ ၃၅:၂၂-၂၄၊ ၃၁။

ဘုရားက လူတွေကို အမှားအမှန်သိစိတ် ပေးအပ်ထားတယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဟာ ကိုယ့်ရဲ့ အမှားအမှန်သိစိတ် လမ်းညွှန်တဲ့အတိုင်း လုပ်ဆောင်ပြီး သန္ဓေသားရဲ့အသက်ကို တန်ဖိုးထားတဲ့အခါ အကျိုးခံစားရတယ်။ * အမှားအမှန်သိစိတ်ကို လွန်ဆန်ရင်တော့ အမှားအမှန်သိစိတ်က သူ့ကို ဒုက္ခပေးနေမှာပဲ၊ အပြစ်တင်နေမှာပဲ။ (ရောမ ၂:၁၄၊ ၁၅) ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချတဲ့ အမျိုးသမီးတွေဟာ စိတ်သောကနဲ့ စိတ်ကျဝေဒနာ ဖြစ်နိုင်ချေ များတယ်လို့လည်း လေ့လာတွေ့ရှိရတယ်။

ကလေးကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ဖို့ ခက်ခဲတဲ့အခါ၊ အထူးသဖြင့် မလိုချင်ဘဲ ကိုယ်ဝန်ရလာတဲ့အခါမှာကော။ ဘုရားက မိမိရဲ့စံနှုန်းတွေကို သစ္စာရှိရှိ လိုက်နာသူတွေအတွက် ဒီလိုကတိပေးတယ်– “သစ္စာစောင့်သိသူကို ကိုယ်တော်ကလည်း သစ္စာစောင့်သိတယ်။ အပြစ်ပြောစရာမရှိသူကို အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင် ဆက်ဆံတယ်။” (ဆာလံ ၁၈:၂၅၊ ကဘ) “ယေဟောဝါဟာ တရားမျှတမှုကို မြတ်နိုးတယ်။ သစ္စာစောင့်သိသူတွေကို ဘယ်တော့မှ မစွန့်ဘူး” လို့လည်း ဖော်ပြထားတယ်။—ဆာလံ ၃၇:၂၈၊ ကဘ။

“သြတ္တပ္ပစိတ် [အမှားအမှန်သိစိတ်] သည်လည်း သူတို့နှင့်အတူ သက်သေခံနေသဖြင့် သူတို့၏စိတ်ထဲတွင် အပြစ်တင်လိုက်၊ ခွင့်လွှတ်လိုက် ဖြစ်နေ၏။” —ရောမ ၂:၁၅။

လူအများ ပြောဆိုရာ–

ကြင်ဖော်မဲ့မိခင် ရုသ်က “ကျွန်မမှာ ကလေး သုံးယောက်ရှိတယ်။ လေးယောက်မြောက် ကလေးကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ဖို့ မတတ်နိုင်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချလိုက်ပြီးနောက် ငါဟာ အလွန်ဆိုးရွားတဲ့လုပ်ရပ်ကို လုပ်ခဲ့တာပဲဆိုပြီး ခံစားရတယ်” လို့ပြောပြတယ်။ * သူ့လုပ်ရပ်ကို ဘုရားသခင် ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ဘူးလား။

သမ္မာကျမ်းစာ ပြောဆိုရာ–

“ဖြောင့်မတ်သူတို့ကိုခေါ်ရန် ငါလာသည်မဟုတ်။ အပြစ်သားများကို နောင်တရစေရန် ငါလာ၏” ဆိုတဲ့ ယေရှုခရစ်ရဲ့ စကားမှာ ဘုရားသခင်ရဲ့ သဘောထား ပေါ်လွင်တယ်။ (လုကာ ၅:၃၂) လုပ်ခဲ့တဲ့အမှားအတွက် အမှန်တကယ် ဝမ်းနည်း၊ နောင်တရပြီး ခွင့်လွှတ်မှု တောင်းခံမယ်ဆိုရင် ဘုရားသခင် လိုလိုလားလား ခွင့်လွှတ်တယ်။ ကြီးလေးတဲ့အပြစ် ဖြစ်နေရင်တောင် ခွင့်လွှတ်တယ်။ (ဟေရှာယ ၁:၁၈) “ဘုရားသခင် နှစ်သက်တော်မူသော ယဇ်မူကား ကျိုးပဲ့သောစိတ်ပေတည်း။ အို ဘုရားသခင်၊ ကိုယ်တော်သည် ကျိုးပဲ့ကြေမွသောနှလုံးကို ငြင်းပယ်တော်မမူတတ်ပါ” လို့ ဆာလံ ၅၁:၁၇ မှာပြောတယ်။

ဘုရားသခင်ဟာ နှိမ့်ချစိတ်နဲ့ ဆုတောင်းတဲ့သူကို ကြည်လင်တဲ့ အမှားအမှန်သိစိတ်နဲ့ စိတ်ငြိမ်သက်မှု ပေးတယ်။ “ကျေးဇူးတော် ချီးမွမ်းခြင်းနှင့်တကွ ဆုတောင်းခြင်း၊ တိုးလျှိုးအသနားခံခြင်းအားဖြင့် သင်တို့ အသနားခံလိုသောအရာများကို ဘုရားသခင်ထံ ကြားလျှောက်ကြလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင် စဉ်းစား၍မမီနိုင်သည့် ဘုရားသခင်၏ ငြိမ်သက်ခြင်းသည် . . . သင်တို့၏စိတ်နှလုံးနှင့် ဉာဏ်တို့ကို စောင့်ရှောက်လိမ့်မည်” ဆိုပြီး ဖိလိပ္ပိ ၄:၆၊ ၇ မှာ ပြောတယ်။ * ကျမ်းစာလေ့လာပြီး ဘုရားဆီ ရင်ဖွင့်ဆုတောင်းပြီးတဲ့နောက် ရုသ်ဟာ စိတ်ငြိမ်သက်မှု ခံစားခဲ့ရတယ်။ ဘုရားသခင် “တကယ် ခွင့်လွှတ်” မှန်း သူ သိလာတယ်။—ဆာလံ ၁၃၀:၄၊ ကဘ။

“[ဘုရားသခင်သည်] ငါတို့ပြစ်မှားခြင်းနှင့်အလျောက် ငါတို့၌ ပြုတော်မမူတတ်။ ငါတို့၌ ဒုစရိုက်ရှိသည်အတိုင်း အပြစ်ကို ပေးတော်မမူတတ်။”—ဆာလံ ၁၀၃:၁၀။