ជំនួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ
អ្វីដែលនឹងកើតឡើង
មនុស្សគឺខុសៗគ្នា ហេតុនេះហើយបានជាពេលអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ យើងមិនបង្ហាញការកើតទុក្ខដូចៗគ្នានោះទេ។ ពេលអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ មនុស្សខ្លះធ្វើដូចជាមិនកើតទុក្ខ ឬពួកគេមិនបង្ហាញថាពួកគេកើតទុក្ខខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ ពិតមែនតែការបង្ហាញទុក្ខសោករបស់ខ្លួនគឺអាចជួយឲ្យធូរចិត្ត ប៉ុន្តែគ្មានរបៀបត្រឹមត្រូវតែមួយដើម្បីបង្ហាញទុក្ខសោកនោះទេ។ វប្បធម៌ បុគ្គលិកលក្ខណៈ បទពិសោធន៍ក្នុងជីវិត និងរបៀបដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេបានស្លាប់ អាចជាហេតុដែលធ្វើឲ្យមនុស្សបង្ហាញការកើតទុក្ខខុសៗគ្នា។
តើការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារស្លាប់នឹងពិបាកយ៉ាងណា?
អ្នកដែលកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ប្រហែលជាមិនដឹងថាគាត់នឹងមានអារម្មណ៍ឬការពិបាកណាខ្លះក្រោយមកទេ។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍ខ្លះនិងការពិបាកខ្លះគឺធម្មតាទេ ដូច្នេះយើងច្រើនតែអាចដឹងទុកជាមុន។ សូមពិចារណាដូចតទៅ៖
ការពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍។ អ្នកដែលបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារសេចក្ដីស្លាប់ ប្រហែលជាយំ កើតទុក្ខអស់រយៈពេលយូរ ហើយអារម្មណ៍របស់ពួកគេឆាប់ប្រែប្រួល។ អារម្មណ៍ក៏ប្រហែលជាទទួលឥទ្ធិពលពីការនឹកចាំ និងការយល់សប្ដិ។ ប្រតិកម្មដំបូងប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលនិងពិបាកជឿ។ ធីណានឹកចាំប្រតិកម្មរបស់នាងពេលទីម៉ូដែលជាប្ដីនាងបានស្លាប់ភ្លាមៗ។ នាងនិយាយថា៖ «ដំបូង ខ្ញុំគិតអ្វីមិនចេញសោះ ហើយខ្ញុំយំមិនចេញ។ ជួនកាល ខ្ញុំពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់រហូតដល់ពិបាកដកដង្ហើម។ ខ្ញុំស្ទើរតែមិនជឿអ្វីដែលបានកើតឡើង»។
ទុក្ខកង្វល់ កំហឹង និងការបន្ទោសខ្លួនក៏ជាអ្វីធម្មតាដែរ។ អ៊ីវ៉ាននិយាយថា៖ «មួយរយៈពេលក្រោយពីអេរិចកូនប្រុសយើងដែលមានអាយុ២៤ឆ្នាំបានស្លាប់ ខ្ញុំនិងយ៉ូឡេនដាដែលជាប្រពន្ធខ្ញុំខឹងខ្លាំងណាស់! យើងភ្ញាក់ផ្អើលមែន ដោយសារពីមុនយើងមិនដែលគិតថាយើងជាមនុស្សដែលមានកំហឹងខ្លាំងដូចនេះទេ។ យើងក៏មានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនថាបើយើងធ្វើច្រើនជាងនេះដើម្បីជួយកូនប្រុសយើង ប្រហែលកូនយើងមិនស្លាប់ទេ»។ អាឡេហានត្រូ ដែលប្រពន្ធរបស់គាត់បានស្លាប់ក្រោយឈឺអស់រយៈពេលជាយូរ ក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនដែរ។ គាត់និយាយថា៖ «ដំបូងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា បើព្រះឲ្យខ្ញុំរងទុក្ខវេទនាខ្លាំងបែបនេះ ខ្ញុំច្បាស់ជាមនុស្សអាក្រក់ហើយ។ រួចមក ខ្ញុំបន្ទោសខ្លួនឯង ព្រោះនេះហាក់ដូចជាខ្ញុំកំពុងថាព្រះជាអ្នកធ្វើឲ្យរឿងនេះកើតឡើង»។ ម្យ៉ាងទៀត កូស្ដាសដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុន និយាយថា៖ «ប៉ុន្មានដង ខ្ញុំខឹងសឺហ្វៀថាហេតុអ្វីស្លាប់ចោលខ្ញុំ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបន្ទោសខ្លួនឯងដែលមានអារម្មណ៍ដូច្នេះ ព្រោះមិនមែនជាកំហុសរបស់នាងទេ»។
ការពិបាកគិតគូរ។ អស់មួយរយៈពេល មនុស្សកើតទុក្ខប្រហែលជាអាចគិតអ្វីផ្ដេសផ្ដាស ឬមិនសមហេតុផល។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលខ្លះ មនុស្សដែលកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ប្រហែលជារវើរវាយថាពួកគេអាចឮ ឬមើលឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់នោះ ឬក៏អ្នកនោះនៅជាមួយ។ ឬមនុស្សដែលកើតទុក្ខប្រហែលជាពិបាកផ្ដោតអារម្មណ៍ឬចងចាំអ្វីផ្សេងៗ។ ធីណានិយាយថា៖ «ពេលខ្លះ ខ្ញុំនិយាយជាមួយគេមែន តែអារម្មណ៍ខ្ញុំមិននៅក្នុងខ្លួនទេ។ អារម្មណ៍ខ្ញុំច្របូកច្របល់ នឹកឃើញតែព្រឹត្តិការណ៍ពេលដែលទីម៉ូស្លាប់។ ជួនកាល ខ្ញុំមិនអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ ហើយខ្ញុំឈឺចិត្ត»។
ការចង់នៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ។ មនុស្សដែលកើតទុក្ខប្រហែលជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួលពេលនៅជាមួយអ្នកឯទៀត។ កូស្ដាសនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំនៅជាមួយគូប្ដីប្រពន្ធឯទៀត ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមិនសមនឹងនៅទីនេះទេ។ ហើយពេលនៅជាមួយមនុស្សនៅលីវ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខុសពីពួកគេ»។ យ៉ូឡេនដាដែលជាប្រពន្ធរបស់អ៊ីវ៉ាន នឹកចាំថា«ខ្ញុំពិបាកពេលដែលមនុស្សនៅជុំវិញខ្ញុំ ត្អូញត្អែរអំពីបញ្ហាដែលមើលទៅតូចណាស់បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងបញ្ហារបស់យើង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ក៏មានមនុស្សដែលប្រាប់យើងអំពីសុខទុក្ខរបស់កូនពួកគេ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តចំពោះពួកគេ ប៉ុន្តែដំណាលគ្នា ខ្ញុំពិបាកស្ដាប់ពួកគេណាស់។ ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំយល់ថាយើងមិនអាចរស់នៅក្នុងអតីតកាលបានឡើយ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនចង់ឮមិនចង់ស្ដាប់អ្នកណាទេ»។
បញ្ហាសុខភាព។ ការប្រែប្រួលនៃចំណង់អាហារ ទម្ងន់ និងការដេក គឺជារឿងធម្មតាទេ។ មួយឆ្នាំក្រោយពីឪពុករបស់អេរ៉ុនស្លាប់ទៅ គាត់នឹកចាំថា «ខ្ញុំពិតជាពិបាកដេកលក់ណាស់។ ខ្ញុំភ្ញាក់នៅម៉ោងដដែលៗរាល់យប់ គិតអំពីការស្លាប់របស់ឪពុកខ្ញុំ»។
អាឡេហានត្រូនឹកចាំកាលគាត់មានបញ្ហាសុខភាពដោយមិនដឹងមូលហេតុ។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ជាច្រើនដង ខ្ញុំបានទៅឲ្យពេទ្យពិនិត្យ ដើម្បីប្រាកដថាខ្ញុំមានសុខភាពល្អឬអត់។ ខ្ញុំសង្ស័យថាទុក្ខសោកជាហេតុបង្កឲ្យខ្ញុំមានអាការផ្សេងៗ»។ នៅទីបំផុត អាការទាំងនោះបាត់ទៅវិញ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី គឺជាការឈ្លាសវៃមែនដែលអាឡេហានត្រូបានសម្រេចចិត្តទៅជួបគ្រូពេទ្យ។ ទុក្ខសោកអាចធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធការពារចុះខ្សោយ ធ្វើឲ្យជំងឺកាន់តែធ្ងន់ទៅ ឬថែមទាំងបង្កឲ្យមានជំងឺផ្សេងទៀត។
ការពិបាកធ្វើកិច្ចការចាំបាច់។ អ៊ីវ៉ាននឹកចាំថា «ក្រោយអេរិចស្លាប់ យើងត្រូវប្រាប់សាច់ញាតិផង និងមិត្តភក្ដិផង ហើយយើងក៏ត្រូវប្រាប់ថៅកែគាត់និងម្ចាស់ផ្ទះរបស់គាត់ដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត មានឯកសារច្បាប់ជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ។ ក្រោយមក យើងត្រូវរៀបចំអីវ៉ាន់ផ្សេងៗរបស់អេរិច។ នៅចំពេលដែលយើងកំពុងពិបាកចិត្តនិងអស់កម្លាំង យើងត្រូវខំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីទាំងអស់នេះ»។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្នកខ្លះជួបការពិបាកនៅពេលក្រោយមក ពេលពួកគេត្រូវចាត់ចែងកិច្ចការដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេធ្លាប់ធ្វើពីមុន។ នេះជាបទពិសោធន៍របស់ធីណា។ នាងពន្យល់ថា៖ «ទីម៉ូតែងតែមើលការខុសត្រូវគណនេយ្យរបស់យើងនៅធនាគារនិងរឿងរកស៊ីផ្សេងទៀត។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំជាអ្នករ៉ាប់រ៉ងអ្វីទាំងនេះ។ នេះកាន់តែធ្វើឲ្យខ្ញុំតានតឹងចិត្ត។ ខ្ញុំខ្លាចថា តើខ្ញុំពិតជាអាចចាត់ចែងអ្វីទាំងអស់នេះយ៉ាងត្រឹមត្រូវបានឬទេ?»។
ការពិបាកដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើបង្ហាញថាគឺមិនស្រួលឲ្យធូរស្បើយពីទុក្ខសោកទេ។ ពិតមែន ការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អាចធ្វើឲ្យឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែការដឹងអំពីការពិបាកទាំងនេះទុកជាមុនអាចជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកដែលទើបបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារស្លាប់។ សូមចាំដែរថា មិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលផលវិបាកទាំងអស់ដែលមកពីទុក្ខសោកនោះទេ។ លើសពីនេះទៀត មនុស្សកើតទុក្ខអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខខ្លះដោយដឹងថាអារម្មណ៍ទុក្ខសោកជាខ្លាំងនោះ គឺជារឿងធម្មតាទេ។
តើខ្ញុំនឹងសប្បាយចិត្តម្ដងទៀតបានឬទេ?
អ្វីដែលនឹងកើតឡើង: ទុក្ខសោកជាខ្លាំងមិននៅជាប់រហូតឡើយ នៅចុងបំផុតវានឹងរសាយទៅ។ នេះមិនមានន័យថាអ្នកកើតទុក្ខធូរស្បើយទាំងស្រុង ឬភ្លេចមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់នោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ បន្តិចម្ដងៗ ការពិបាកចិត្តនឹងធូរស្រាលទៅ។ ទុក្ខសោកអាចកើតមានឡើងវិញនៅពេលនឹកឃើញអនុស្សាវរីយ៍ណាមួយភ្លាមៗ ឬនៅពេលផ្សេងទៀត ដូចជាគម្រប់ខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគម្រប់ខួបមរណភាពជាដើម។ តែនៅទីបំផុត មនុស្សភាគច្រើនអាចធ្វើចិត្តបាន ហើយអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ម្ដងទៀតទៅលើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃ។ ជាពិសេស នេះកើតឡើងបានពេលដែលមនុស្សកើតទុក្ខមានការគាំទ្រពីសមាជិកក្រុមគ្រួសារឬមិត្តភក្ដិ ហើយធ្វើអ្វីមួយចំនួនដើម្បីធូរស្បើយ។
តើទុក្ខសោកនឹងនៅយូរប៉ុណ្ណា? អ្នកខ្លះប្រហែលជាត្រូវការពេលប៉ុន្មានខែដើម្បីធ្វើចិត្ត។ មនុស្សជាច្រើនទៀតប្រហែលជាត្រូវការពេលមួយឆ្នាំឬពីរឆ្នាំដើម្បីឲ្យធូរចិត្តជាង។ រីឯអ្នកខ្លះទៀតត្រូវការពេលយូរជាងនេះ។ * អាឡេហានត្រូនឹកចាំថា «សម្រាប់ខ្ញុំ ទុក្ខសោកបន្តអស់រយៈពេលប្រហែលជាបីឆ្នាំ»។
សូមអត់ធ្មត់ចំពោះខ្លួនឯង។ សូមកុំគិតច្រើនពេក តែគិតមួយថ្ងៃៗ។ សូមបន្តទៅមុខតាមសមត្ថភាពរបស់អ្នក ហើយសូមដឹងថាទុក្ខសោកមិននៅជាប់រហូតឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាត់បន្ថយទុក្ខសោករបស់អ្នកនៅឥឡូវនេះ ហើយថែមទាំងជួយអ្នកមិនឲ្យរងទុក្ខសោករយៈពេលយូរពេក?
អារម្មណ៍ទុក្ខសោកជាខ្លាំង គឺជារឿងធម្មតាទេ
^ វគ្គ 17 មនុស្សតិចណាស់ ប្រហែលជាមានទុក្ខសោកខ្លាំងក្រៃលែងនិងមានរយៈពេលយូរដែលនាំឲ្យគេហៅថាទុក្ខសោករ៉ាំរ៉ៃ។ មនុស្សបែបនេះប្រហែលជាត្រូវការជំនួយពីអ្នកជំនាញខាងសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ភ្ញាក់
របៀបស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនៅឥឡូវនេះ
មនុស្សជាច្រើនដែលបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់បានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោកដោយធ្វើតាមយោបល់ផ្សេងៗ។
ទស្សនាវដ្ដី
តើការកើតទុក្ខជាការខុសឬ?
ចុះបើអ្នកខ្លះនិយាយថាអ្នកកើតទុក្ខយូរពេកចំពោះការបាត់បង់អ្នកជាទីស្រឡាញ់? តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
