‘ഒരാൾക്കു മറ്റൊ​രാൾക്കെ​തി​രെ എന്തെങ്കി​ലും പരാതി​ക്കു കാരണ​മു​ണ്ടാ​യാൽത്തന്നെ ഉദാര​മാ​യി ക്ഷമിക്കുക.’—കൊ​ലോ​സ്യർ 3:13.

നമു​ക്കെ​ല്ലാം തെറ്റുകൾ പറ്റാറുണ്ട്‌. ഒന്നുകിൽ നമ്മൾ കാരണം മറ്റുള്ളവർ വിഷമി​ക്കും. അല്ലെങ്കിൽ അവർ നമ്മളെ വിഷമി​പ്പി​ക്കും. മറ്റുള്ളവർ നമ്മളോ​ടു ക്ഷമിക്കാൻ നമ്മൾ ആഗ്രഹി​ക്കാ​റുണ്ട്‌. അതു​പോ​ലെ നമ്മൾ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടും ക്ഷമിക്കണം. നമ്മളെ വേദനി​പ്പിച്ച ഒരാ​ളോട്‌ നമ്മൾ ക്ഷമിച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ അതിന്റെ പേരി​ലുള്ള ദേഷ്യം പിന്നെ നമ്മൾ വെച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​രുത്‌. നമ്മളോ​ടു ചെയ്‌ത തെറ്റി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ വീണ്ടും​വീ​ണ്ടും പറഞ്ഞ്‌ ആ വ്യക്തിയെ കുത്തി​നോ​വി​പ്പി​ക്കു​ക​യും അരുത്‌. ‘തിന്മയ്‌ക്കു പകരം നമ്മൾ തിന്മ ചെയ്യില്ല.’ (റോമർ 12:17) എന്നാൽ ഒരു വ്യക്തി നമ്മളോ​ടു ചെയ്‌ത തെറ്റ്‌ നമ്മളെ അത്രയ്‌ക്കു വേദനി​പ്പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലോ? അതു നമുക്കു വിട്ടു​ക​ള​യാൻ പറ്റുന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലോ? എങ്കിൽ ആ വിഷയ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ മറ്റാരും ഇല്ലാത്ത​പ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തോട്‌ ആദര​വോ​ടെ സംസാ​രി​ക്കുക. അതിന്റെ ലക്ഷ്യം നമുക്കി​ട​യിൽ സമാധാ​നം ഉണ്ടാക്കാ​നാണ്‌, തർക്കിച്ച്‌ ജയിക്കാ​നല്ല.—റോമർ 12:18.

“താഴ്‌മ​യോ​ടെ മറ്റുള്ള​വരെ നിങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠ​രാ​യി കാണുക.”—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:3.

നമുക്ക്‌ താഴ്‌മ​യും ആദരവും ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിൽ നമ്മളോ​ടൊ​പ്പം ആയിരി​ക്കാൻ ആളുകൾ ഇഷ്ടപ്പെ​ടും. നമ്മൾ ദയയോ​ടെ​യും പരിഗ​ണ​ന​യോ​ടെ​യും മാത്രമേ ഇടപെ​ടു​ക​യു​ള്ളൂ എന്ന്‌ അവർക്ക്‌ ഉറപ്പാ​യി​രി​ക്കും. അറിഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ഒരിക്ക​ലും അവരെ വേദനി​പ്പി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നും  അവർക്ക​റി​യാം. എന്നാൽ നമ്മൾ മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കാൾ വലിയ​വ​രാ​ണെന്നു ചിന്തി​ക്കു​ക​യോ നമ്മൾ പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​തന്നെ കാര്യങ്ങൾ നടക്കണ​മെന്ന്‌ വാശി​പി​ടി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌താൽ അവിടെ വഴക്കും അസ്വസ്ഥ​ത​യും മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ. ആരും നമ്മളോട്‌ അടുക്കില്ല. നമുക്ക്‌ നല്ല സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും ഉണ്ടായി​രി​ക്കില്ല, ഉണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ കുറവാ​യി​രി​ക്കും.

‘ദൈവം പക്ഷപാ​ത​മു​ള്ള​വനല്ല. ഏതു ജനതയിൽപ്പെട്ട ആളാ​ണെ​ങ്കി​ലും, ദൈവത്തെ ഭയപ്പെട്ട്‌ ശരിയാ​യതു പ്രവർത്തി​ക്കുന്ന മനുഷ്യ​നെ ദൈവം അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.’—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 10:34, 35.

ദേശം, ഭാഷ, നിറം, സമൂഹ​ത്തി​ലെ നില എന്നിവ​യു​ടെ പേരിൽ നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വിന്‌ തരംതി​രി​വില്ല. ‘ഒരു മനുഷ്യ​നിൽനി​ന്നാണ്‌ എല്ലാ ജനതക​ളെ​യും ഉണ്ടാക്കി​യത്‌.’ (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:26) അതായത്‌, എല്ലാ മനുഷ്യ​രും സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രാണ്‌. നമ്മൾ ഓരോ​രു​ത്ത​രോ​ടും മാന്യ​ത​യോ​ടെ​യും ദയയോ​ടെ​യും ഇടപെ​ടു​മ്പോൾ നമ്മൾ അവരെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും, നമുക്കു​ത​ന്നെ​യും സന്തോഷം കിട്ടും, നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നെ​യും അതു സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കും.

‘നിങ്ങൾ സൗമ്യത ധരിക്കുക.’—കൊ​ലോ​സ്യർ 3:12.

നമ്മൾ സൗമ്യ​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ മറ്റുള്ള​വർക്ക്‌ നമ്മളോട്‌ ഇടപെ​ടാൻ എളുപ്പ​മാ​യി​രി​ക്കും. അവർ നമ്മളോട്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തോ​ടെ സംസാ​രി​ക്കും. നമ്മൾ പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കി​ല്ലെന്ന്‌ അറിയാ​വു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ നമ്മളെ തിരു​ത്താ​നും അവർക്കു മടി​തോ​ന്നില്ല. നമ്മളോട്‌ ഒരാൾ ദേഷ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ സൗമ്യ​ത​യോ​ടെ തിരിച്ചു സംസാ​രി​ച്ചാൽ ഒരുപക്ഷേ അയാൾ ശാന്തനാ​കും. “സൗമ്യ​മായ മറുപടി ഉഗ്ര​കോ​പം ശമിപ്പി​ക്കു​ന്നു; എന്നാൽ പരുഷ​മായ വാക്കുകൾ കോപം ആളിക്ക​ത്തി​ക്കു​ന്നു.”—സുഭാ​ഷി​തങ്ങൾ 15:1.

“വാങ്ങു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ സന്തോഷം കൊടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലാണ്‌.”—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:35.

ഇന്നുള്ള അനേക​രും അത്യാ​ഗ്ര​ഹി​ക​ളും സ്വന്തം കാര്യം മാത്രം ചിന്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാണ്‌. എന്നാൽ ഉദാര​മാ​യി കൊടു​ക്കു​ന്ന​വർക്കാണ്‌ സന്തോ​ഷ​മു​ള്ളത്‌. (ലൂക്കോസ്‌ 6:38) കാരണം, അവർ വസ്‌തു​ക്ക​ളെ​ക്കാൾ മനുഷ്യ​രെ​യാണ്‌ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നത്‌. ആ സ്‌നേഹം കാരണം മറ്റുള്ളവർ അവരോട്‌ ഉദാരത കാണി​ക്കു​മ്പോ​ഴും അവർക്കു നന്ദി തോന്നും. (കൊ​ലോ​സ്യർ 3:15) ചിന്തി​ക്കാൻ: ‘എനിക്ക്‌ ആരെയാണ്‌ ഇഷ്ടം? പിശു​ക്ക​രെ​യും നന്ദിയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രെ​യും ആണോ? അതോ ഉദാര​ത​യും വിലമ​തി​പ്പും ഉള്ളവ​രെ​യാ​ണോ?’ മറ്റുള്ളവർ എങ്ങനെ ആകണ​മെ​ന്നാ​ണോ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌, അതു​പോ​ലെ നിങ്ങൾക്ക്‌ ആദ്യം ആയിക്കൂ​ടെ?—മത്തായി 7:12.