Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

ulladhai vaitthu thirupthiyaaga vaala udhavum aalōsanaigal

ulladhai vaitthu thirupthiyaaga vaala udhavum aalōsanaigal

kalyaanamaanavargal, kalyaanamaagaadhavargal, ilainyargal, periyavargal ena ellaarumē sandhōshamaaga... thirupthiyaaga... vaala vēndum endrudhaan aasaippadugiraargal. nammai padaittha kadavulum naam appadi vaala vēndum endrudhaan aasaippadugiraar. adharkaaga avar kodutthirukkum arumaiyaana aalōsanaigalai ippōdhu gavanikkalaam.

kadinamaaga ulaiyungal

“illaadhavargalukku koduppadharkaaga, thaanē than kaiyaal paadupattu nērmaiyaaga ulaikka vēndum.”—ebēsiyar 4:28.

naam seigira vēlaiyai sandhōshamaaga seiya vēndum endru nammai padaittha kadavul edhirpaarkkiraar. kadinamaaga ulaikkiravar sandhōshamaaga iruppaar. ēnendraal, avaraal thannudaiya thēvaikalaiyum, than kudumbatthaarudaiya thēvaikalaiyum gavanitthukkolla mudiyum. kashtatthil irukkiravargalukkukkūda udhava mudiyum. mudhalaaliyum avarai uyarvaaga madhippaar. ippadi kadinamaaga ulaikkiravar thannudaiya vēlaiyai avvalavu sīkkiratthil ilandhuvida maattaar. kadina ulaippaal varugira palan, “kadavul tharum parisu” endru vēdham solgiradhu.—prasangi 3:13.

nērmaiyaaga irungal

“naangal ellaavatrilum nērmaiyaaga nadakka virumbugirōm; engalukku sutthamaana [nērmaiyaana] manasaatchi irukkiradhu endru urudhiyaaga nambugirōm.”—ebirēyar 13:18.

naam nērmaiyaaga irundhaal suyamariyaadhaiyōdu iruppōm, edhai patriyum adhigamaaga kavalaippada maattōm, nimmadhiyaaga thūnguvōm. matravargalum nammai nambuvaargal, nammidam madhippu mariyaadhaiyudan nadandhukolvaargal. indha nalla vishayangalai ellaam nērmai illaadhavargalaal anubavikka mudiyaadhu. avargaludaiya manasaatchi urutthikkondē irukkum. endraikkaavadhu orunaal maattikkolvōmō endra bayatthilēyē vaalvaargal.

panatthukku adhiga mukkiyatthuvam kodukkaadhīrgal

“pana aasaiyillaamal vaalungal. ulladhai vaitthu thirupthiyōdu irungal.”—ebirēyar 13:5.

saappaattukkum, atthiyaavasiyamaana matra vishayangalukkum namakku panam thēvai. aanaal, “pana aasai” romba aabatthaanadhu. panam sambaadhippadhilēyē kuriyaaga iruppadhu, oruvarudaiya nēratthaiyum, sakthiyaiyum urinjividum. idhanaal, kalyaana vaalkkaiyil prachinai vandhuvidum, pillaigalōdu nēram selavida mudiyaamal pōividum, udambum kettuvidum. (1 thīmōtthēyu 6:9, 10) adhumattumalla, nērmai illaadha ēdhaavadhoru vishayatthai seivadharkaana aasai vandhuvidalaam. “unmaiyaaga nadakkiravan niraiya aasīrvaadhangalai peruvaan. aanaal, sīkkiratthil panakkaaranaaga ninaikkiravan kurukku valiyil pōividuvaan.”—nīdhimoligal 28:20.

kadavul tharum kalviyai thērndhedungal

“nyaanatthaiyum yōsikkum thiranaiyum paadhugaatthukkol.”—nīdhimoligal 3:21.

poruppulla nabaraaga, nalla petrōraaga iruppadharku kalvi namakku thēvaidhaan. aanaal, periya padippu paditthaaldhaan endha kavalaiyum illaamal nimmadhiyaaga, sandhōshamaaga vaala mudiyum endrillai. vaalkkaiyil naam seigira ellaavatrilum vetri kidaikka vēndumendraal, kadavul kodukkira kalvi thēvai. adhaavadhu, avarudaiya aalōsanaigal thēvai. kadavuludaiya aalōsanaigalai kēttu nadakkira oruvar “seivadhellaam vetri perum” endru vēdham solgiradhu.—sangīdham 1:1-3.