AUL daut goode, waut wie haben, kjemt von Gott. Hee muak de Sonn toom ons äwa Dach Licht jäwen un de Mon un de Stierns toom ons uk de Nacht een bät Licht jäwen. Gott muak uk de Ieed, daut wie doa kjennen bowen läwen.

De Sonn, de Mon, de Stierns un de Ieed wieren oba nich daut ieeschte, waut Gott muak. Weetst du, waut daut ieeschte wia? Daut ieeschte muak Gott Jeista, dee am likjnen deeden. Wie kjennen dee nich seenen, krakjt soo aus wie Gott nich kjennen seenen. Enne Bibel woaren dee ‘Enjel’ jenant. Gott muak de Enjel, daut dee sullen met am toop em Himmel läwen.

De ieeschta Enjel, dän Gott muak, wia een besondra Enjel. Daut wia Gott sien ieeschta Sän. Dee schauft met Gott toop un holp am, aule aundre Dinja to moaken, soo aus de Sonn, de Mon, de Stierns un de Ieed.

Woo leet de Ieed to dee Tiet? Aum Aunfank kunn doa kjeena bowen läwen. Oppe gaunze Ieed wia bloos Wota. Gott wull oba haben, oppe Ieed sullen Menschen läwen. Un soo funk hee aun, de Ieed doafäa reedtomoaken. Woo deed hee daut?

Daut ieeschte fäld daut aun Licht. Doawäajen leet Gott de Sonn oppe Ieed noppschienen. Hee muak daut soo, daut et Dach un Nacht jeef. Dan leet hee daut Launt von utem Wota väakomen.

Opp verieescht wia doa rajcht nuscht opp daut Launt. Daut leet ojjefäa soo, aus hia aufjebilt es. Doa wieren nich Bloomen, nich Beem uk nich Tieren. Doa wieren noch nich mol Fesch em Wota. Doa fäld noch väl to doonen, bat de Ieed soo wia, daut de Tieren un de Menschen daut wudd scheen gonen.