เรื่องที่ 6
ลูกชายคนที่ดี และคนที่ไม่ดี
บัดนี้จงมองดูคายินและเฮเบลซิ. ทั้งสองคนเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว. คายินเป็นคนทำไร่ไถนา. เขาเพาะปลูกข้าวและพันธุ์ไม้ที่ให้ผลและพืชผักต่าง ๆ.
เฮเบลเป็นคนเลี้ยงแกะ. เขาชอบดูแลเอาใจใส่ลูกแกะเล็ก ๆ. ลูกแกะเหล่านั้นเติบโตขึ้น. มิช้ามินานเฮเบลจึงมีฝูงแกะที่ต้องเฝ้าดูแล.
วันหนึ่งคายินและเฮเบลต่างก็นำเอาสิ่งของมาถวายพระเจ้า. คายินนำพืชผลบางอย่างที่เกิดจากไร่นามาถวาย. และเฮเบลก็นำแกะตัวที่ดีเยี่ยมที่เขามีอยู่ถวาย. พระยะโฮวาทรงพอพระทัยเฮเบลและของถวายของเขา. แต่พระองค์ไม่พอพระทัยคายินและของถวายของเขา. ทำไมล่ะ เธอรู้ไหม?
มิใช่เพียงแต่เพราะของถวายของเฮเบลดีกว่าของคายิน. แต่เพราะเฮเบลเป็นคนดีต่างหาก. เขารักพระยะโฮวาและพี่ชาย. ส่วนคายินเป็นคนไม่ดี เขาไม่รักน้องชายของตน.
ดังนั้น พระเจ้าจึงบอกให้คายินเปลี่ยนนิสัยของตนเสีย. แต่คายินไม่ฟัง. เขาโกรธมากเพราะพระเจ้าพอพระทัยเฮเบลยิ่งกว่าตน. คายินจึงบอกกับเฮเบลว่า ‘ให้เราไปที่ทุ่งนากันเถอะ.’ ขณะที่ทั้งสองอยู่ที่นั่นโดยลำพัง คายินจึงทุบตีเฮเบลน้องชาย. เขาทุบตีเต็มแรงจนเฮเบลตาย. การที่คายินกระทำเช่นนั้นเป็นสิ่งร้ายกาจใช่ไหม?
แม้ว่าเฮเบลตายไปก็ตาม พระเจ้ายังทรงระลึกถึงเขาอยู่. เฮเบลเป็นคนดี และพระยะโฮวาไม่ลืมคนเช่นนั้นเลย. สักวันหนึ่งพระยะโฮวาจะทรงนำเฮเบลให้กลับมามีชีวิตอีก. สมัยนั้น เฮเบลจะไม่ต้องตายเลย. ท่านจะมีชีวิตอยู่บนแผ่นดินโลกตลอดไป. การมารู้จักคนอย่างเฮเบลจะเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่หรือ?
แต่พระเจ้าไม่พอพระทัยคนอย่างคายิน. ภายหลังที่คายินฆ่าน้องชาย พระเจ้าจึงทรงลงโทษเขา โดยส่งไปอยู่ห่างไกลจากครอบครัว. เมื่อคายินไปอยู่อีกแคว้นหนึ่งของแผ่นดินโลก เขาพาน้องสาวคนหนึ่งไปด้วย แล้วนางก็เป็นภรรยาของเขา.
ครั้นได้เวลาคายินและภรรยาก็มีลูก. ส่วนลูกชายและลูกสาวอื่น ๆ ของอาดามและฮาวาต่างก็แต่งงานไป และมีลูกเช่นกัน. มิช้ามินานจึงมีผู้คนจำนวนมากบนแผ่นดินโลก. ให้เรามาเรียนรู้เกี่ยวกับชนเหล่านี้บางคนเถอะ.
เรื่องที่คุณอาจสนใจ
จงเลียนแบบความเชื่อของเขา
เฮเบล—“แม้ตายไปแล้วเขาก็ยังพูดอยู่”
ในเมื่อพระคัมภีร์พูดถึงเฮเบลน้อยมาก เราจะเรียนรู้เรื่องราวของเขาได้อย่างไร?
